Η ευρωπαϊκή μαρξιστική Αριστερά θεωρούσε πως οι εξαθλιωμένοι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα μπορούσαν να αποτελέσουν το επαναστατικό υποκείμενο στις χώρες του προηγμένου καπιταλισμού, καθώς η εργατική τάξη είχε συμβιβασθεί με τις ανέσεις και τις παροχές που κατέκτησε στις προηγούμενες δεκαετίες. Έτσι γίναμε μάρτυρες, όλα τα κόμματα της Αριστεράς ευθέως και πλαγίως μέσω πολύμορφων «αλληλέγγυων» συλλογικοτήτων.

Κατά τη διάρκεια της ζωής μου γνώρισα πολλούς μετανάστες, είτε Έλληνες στις ΗΠΑ είτε αλλοδαπούς στη χώρα μας. Στους μετανάστες, ανεξαρτήτως εθνικότητας, διέκρινα αρκετά συχνά μία πολύ ιδιαίτερη ποιότητα. Δεν είχα ακριβή λέξη για να την περιγράψω αλλά περιφραστικά το εξέφραζα ως “αν έβαζες αυτόν τον άνθρωπο σε μία χρονομηχανή και τον έστελνες σε μία τυχαία χρονική στιγμή, είτε του παρελθόντος είτε του μέλλοντος, θα είχες την πεποίθηση ότι θα τα καταφέρει μια χαρά.”

Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας το είπε ευγενικά, απευθυνόμενος στη υπεύθυνη του Οικονομικoύ Τομέα του Σύριζα, Έφη Αχτσιόγλου. Την προσκάλεσε στο υπουργείο, για να της εξηγήσει τα της Οικονομίας. Είναι αμφίβολο όμως, αν η αγωνίστρια «του δίκιου των λαών και όχι των άλλων», μπορεί να αντιληφθεί αυτά που αρνείται να καταλάβει ακόμα και ο προκάτοχος της από την Οξφόρδη.

Υπάρχει ένα και μόνο αποφασιστικό ζήτημα που μπορεί να επιτρέψει μία ανατροπή των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας, της Ευρώπης και γενικότερα του χριστιανικού κόσμου – δυτικού και ορθόδοξου. Και αυτό δεν είναι οι οικονομικές αντιθέσεις, όπως πολλοί φαντάζονται. Πολύ σημαντικότερο είναι η μετατροπή της Τουρκίας –κάτω από την ηγεσία του Ερντογάν– σε διεκδικητή της ηγεσίας όχι απλώς των «μουσουλμάνων» αλλά του ισλαμισμού.

Η 28η Οκτωβρίου 2020 η ημέρα που σύμφωνα με τον Ελύτη «το Γένος έχει συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό» έχει προοριστεί από τις συνθήκες να είναι η ημέρα με τα 1259 κρούσματα. Μια ημέρα ορόσημο στην μάχη κατά της πανδημίας αυτής.

Το σύστημα υγείας δεν θα αντέξει όταν τα κρούσματα φτάσουν τις 2.000, οπότε ήδη από τα 1.500 κρούσματα και μετά θα πρέπει να αποφασιστεί ένα γενικό lockdown, προκειμένου η κατάσταση να μπορεί να καμφθεί. Η κίνηση θα πρέπει να γίνει έγκαιρα, επισημαίνει στο liberal.gr ο καθηγητής Περιβαλλοντικής Μηχανικής του ΑΠΘ Δημοσθένης Σαρηγιάννης. <b>Συνέντευξη στην Άννα Παπαδομαρκάκη.</b>

Ο επικεφαλής της γαλλικής κεντροδεξιάς στο Ευρωκοινοβούλιο θεωρεί ότι ήρθε η ώρα η Ευρώπη να επιβάλει κυρώσεις στον Ερντογάν και το περιβάλλον του. Κάνει ένα τεράστιο πολιτικό σφάλμα η Ευρώπη να επιχειρεί να κατευνάσει την Τουρκία, όπως λέει στο liberal, ο Φ.Μπελαμί, ασκώντας κριτική στην στάση της Γερμανίας και όσων χωρών προτάσσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. «Δεν μπορείς να έχεις ειρήνη αν δεν δείξεις πυγμή», τονίζει χαρακτηριστικά. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Πόσες φορές έχουμε ακούσει να εξυμνείται ο &#8220;καθημερινός άνδρας&#8221; ή η &#8220;καθημερινή γυναίκα&#8221;; Σίγουρα πολύ περισσότερες απ? όσες μπορώ να απαριθμήσω, και με ενοχλεί κάθε φορά που ακούω αυτή τη φράση. Γιατί; Διότι δεν οφείλουμε τη μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη μας στο καθημερινό και το συνηθισμένο. Αυτή η τιμή ανήκει στο ασυνήθιστο και το εξαιρετικό. <b> Γράφει ο Lawrence W. Reed. </b>

Το μείζον πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η τρομοκρατία. Είναι ότι ένα μεγάλο μέρος του ευρωπαικού πληθυσμού δεν είναι ευρωπαικός και αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πρόσωπο του Ερντογάν και της Χαμάς. Και η Αριστερά στην Ευρώπη από απολογητής της αθείας συμπεριφέρεται πλέον σαν να έχει δει όραμα με τον Αλλάχ, όπως σημειώνει στο liberal.gr η γνωστή συγγραφέας Σώττη Τριανταφύλλου. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Η Ευρώπη παραβλέπει ότι ο Ερντογάν έχει μέχρι τώρα φυλακίσει χιλιάδες τούρκους πολίτες που θεωρεί αντιπάλους του, χρηματοδοτεί ακραίους ισλαμιστές, διεξάγει πολέμους σε διάφορα σημεία ανά τον πλανήτη και υβρίζει ευρωπαίους ηγέτες.

Η Χρυσή Αυγή δεν εμφανίστηκε από το πουθενά αλλά προϋπήρχε, ενδυναμώθηκε και έφτασε να γίνει παράγοντας της πολιτικής ζωής του τόπου όταν καλώς η κακώς εξέφρασε κάποτε κάποιες ανάγκες μιας απελπισμένης κοινωνίας στο απόγειο της οικονομικής κρίσης και του μεταναστευτικού. 

Ένα αγαπημένο θεωρητικό ερώτημα που θέτουν ψυχολόγοι και φιλόσοφοι όταν θέλουν να αναδείξουν τη σκοτεινή πλευρά της ανθρωπότητας, είναι το «με ποιους θα ήσουν αν είχες γεννηθεί στη Γερμανία στις αρχές 20ου αιώνα και βίωνες την ανοδική πορεία των ναζί κατά τη δεκαετία του 1930;» Όλοι μας θέλουμε να πιστεύουμε πως αν ποτέ βρισκόμασταν σε μία τέτοια κατάσταση πως θα ήμασταν σαφώς μαζί με τους ελάχιστους Γερμανούς που εναντιώθηκαν ηρωικά στην άνοδο του ναζισμού.

Είναι κοινός τόπος πως η πολιτική, όπως και η ζωή, δεν είναι ένας αγώνας ταχύτητας. Είναι ένας αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Σε αυτόν τον αγώνα κερδίζει αυτός που θα αντέξει, αυτός που θα έχει στρατηγική, αυτός που θα κάνει ορθολογική διαχείριση των δυνάμεων του, αυτός που θα έχει πιο καθαρό μυαλό από τους αντιπάλους του, αυτός που θα υποπέσει, κατά την διάρκεια του αγώνα, στα λιγότερα λάθη. 

Στην χώρα, η οποία με κάθε ευκαιρία διακήρυττε τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη της με τα καταπιεσμένα έθνη όλου του κόσμου, οι άνθρωποι ήταν ξεκάθαρα και αυστηρά προσδιορισμένη από την εθνικότητά τους. Με βάση αυτό, το μοναδικό κριτήριο, ο τρομερός κατασταλτικός μηχανισμός του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων σχεδίασε και υλοποιούσε τις περιβόητες «εθνικές επιχειρήσεις» κατά των μελών εθνικών ομάδων και μειονοτήτων.

Η δίκη της Χρυσής Αυγής τελείωσε. Κάποια στιγμή, η κρίση με την Τουρκία θα τελειώσει. Κάποια στιγμή, η υγειονομική κρίση θα τελειώσει. Και κάποια στιγμή, η παγκόσμια οικονομία θα κάνει και πάλι reboot. Και τότε το πιθανότερο είναι ότι κοιτώντας προς τα πίσω, θα δούμε ότι χάσαμε μια ακόμα ευκαιρία.

Πόσο αστείο ακούστηκε, λοιπόν, αυτό το «ο πρώτος νόμος που θα καταργήσουμε την δεύτερη φορά (αριστερά) θα είναι ο πτωχευτικός». Και πόσο χαζά επιθετικός ήταν ο τόνος του Αλέξη την ώρα που εκστόμιζε την φράση με δήθεν πάθος από το βήμα της Βουλής. Τον κοίταζα κι έλεγα μέσα μου «τώρα θα βάλει τα γέλια», σαν κάποιον που λέει ανέκδοτο και γελά μόνος του πριν το ολοκληρώσει. Και πόσο θλιβερό ήταν το βεβιασμένο χειροκρότημα των βουλευτών του στο δήθεν ξέσπασμα του. Οπερέτα.

Και να που τα πράγματα δεν ήταν όπως μας τα λέγανε. Δηλαδή, αυτοί καλά τα έλεγαν όπως τα έλεγαν, αλλά κι εμείς καλά τους λέγαμε ότι επρόκειτο για μαγική εικόνα. Ο λόγος για την ανάπτυξη επί ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΛΣΤΑΤ αναθεώρησε το ΑΕΠ, λόγω αναθεώρησης του τρόπου υπολογισμού. Τι να σου κάνει μία απώλεια ή ένα κέρδος 2 κόμμα κάτι τοις εκατό; Εδώ χρειάζεται κοσμογονία!

Οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούμε συστηματικά τον τρόπο που ο κ.Νότης Μηταράκης διαχειρίζεται το μεταναστευτικό/προσφυγικό και ειδικά τον τρόπο που διαχειρίζεται τα κονδύλια και τις ΜΚΟ που ενεργοποιούνται σε αυτό τον τομέα. Έτσι λοιπόν μας προκάλεσαν έκπληξη οι καταγγελίες του ΚΙΝΑΛ ότι μια ΜΚΟ επτά μόλις μέρες μετά τη σύστασή της, μπορούσε να ανταποκριθεί στην ανοικτή πρόσκληση ενδιαφέροντος που είχε απευθύνει το Υπουργείο Μετανάστευσης.

Η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ ξένισε τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές, που αδυνατούσαν να την αιτιολογήσουν με κοινοβουλευτικούς όρους. Έσπευσαν μάλιστα να το συνδέσουν με προσπάθεια της ηγεσίας του να αμβλύνει το εσωτερικό μέτωπο αφενός και την τεράστια ψαλίδα που τη χωρίζει με το κυβερνητικό κόμμα αφετέρου. 

Σήμερα, οι τεχνολογίες επηρεάζουν άμεσα την αποτελεσματικότητα της οικονομίας και τη διαμόρφωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος σε ό,τι αφορά την προετοιμασία του να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος καθώς και τον ανταγωνισμό από τρίτες χώρες. Ποιο είναι το κόστος για όσες δεν ακολουθήσουν τις νέες προκλήσεις; <b> Γράφει ο Matus Posvanc. </b>

Το όνομα του παρέμεινε άγνωστο για το ευρύ κοινό επί πολλές δεκαετίες, παρ? όλο που κατά την δεκαετία του 1920  ήταν διάσημος και θεωρούνταν από τους πρωτεργάτες της ρωσικής πεζογραφίας του 20ού αιώνα. Ανάμεσα στους συγχρόνους του, άλλοι τον εκτιμούσαν, άλλοι του ασκούσαν κριτική, μα τα έργα του δημοσιεύονταν και κυκλοφορούσαν.

Είναι λογικό η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να χαράσσει και να τηρεί τις διαχωριστικές γραμμές τόσο από την Νέα Δημοκρατία όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι περιφρουρεί τον χώρο της. Από το σημείο αυτό μέχρι να υπερψηφίζει πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον υπουργού της κυβέρνησης, η απόσταση είναι και μεγάλη και επικίνδυνη. Υποθέτω ότι η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα αντιλαμβάνεται τι συμβολίζει η συμπαράταξή της, επί του προκειμένου, με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το σενάριο που έλεγε ότι το 2021 θα κυλήσει όπως φέτος φαινόταν ακραίο. Μέχρι που η αναζωπύρωση της πανδημίας, το βάθος της κρίσης και το σταθερά θολό τοπίο γύρω από το εμβόλιο, το έκαναν να δείχνει λιγότερο απίθανο. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά ζουν σήμερα σε σημαντικό βαθμό με &#8220;τεχνητές αναπνοές&#8221;. Είναι πιθανό το 2021, οικονομίες, όπως η ελληνική, να μην έχουν τις ίδιες δημοσιονομικές αντοχές με τις φετινές.

Η Γαλλία συνεχίζει να ενεργεί ως μια υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη που κατανοεί τα γεωπολιτικά διακυβεύματα για το μέλλον της Ευρώπης. Αυτός που σώζει την τιμή της Ευρώπης είναι ο Πρόεδρος Μακρόν. Αλλά όσο το Βερολίνο αρνείται να δει κατάματα το «πρόβλημα Τουρκία», επειδή έχει τα δικά του συμφέροντα, η ΕΕ δεν πρόκειται να αλλάξει στάση, σημειώνει ο Μάνος Καραγιάννης από το King&apos;s College London. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>