Οι Έλληνες πολίτες παρακολουθούμε συστηματικά τον τρόπο που ο κ.Νότης Μηταράκης διαχειρίζεται το μεταναστευτικό/προσφυγικό και ειδικά τον τρόπο που διαχειρίζεται τα κονδύλια και τις ΜΚΟ που ενεργοποιούνται σε αυτό τον τομέα.
Για τους αρθρογράφους του Liberal η ευαισθησία είναι μεγαλύτερη για ένα ακόμα λόγο: Στις 22.09.2018 ο εκδότης του «Φιλελεύθερου» Θανάσης Μαυρίδης, ο διευθυντής της εφημερίδας Παναγιώτης Λάμψιας και η διευθύντρια του πολιτικού ρεπορτάζ της εφημερίδας, Κατερίνα Γαλανού είχαν συλληφθεί και κρατηθεί στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων με τη διαδικασία του αυτόφωρου μετά από μήνυση που κατέθεσε εναντίον τους ο τότε υπουργός ΥΠΕΘΑ Πάνος Καμμένος.
Είχε προηγηθεί δημοσίευμα του «Φιλελεύθερου» σχετικά με τη κατάσταση στη Μόρια και τη διαχείριση ευρωπαϊκών, και όχι μόνο, πόρων, που σύμφωνα με δήλωση που είχε κάνει τότε ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος Δημήτρης Αβραμόπουλος άγγιζαν τα 1,6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Έτσι λοιπόν μας προκάλεσαν έκπληξη οι καταγγελίες του ΚΙΝΑΛ ότι μια ΜΚΟ επτά μόλις μέρες μετά τη σύστασή της, δηλαδή καταφανώς άπειρη στη διαχείριση του Μεταναστευτικού, μπορούσε να ανταποκριθεί στην ανοικτή πρόσκληση ενδιαφέροντος που είχε απευθύνει το Υπουργείο Μετανάστευσης μέσω της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ στο πλαίσιο του προγράμματος ESTIA και να χρηματοδοτηθεί με 1,2 εκατομμύρια ευρώ για τρεις, μόλις, μήνες.
Συμφωνούμε με τον Υπουργό ότι το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής δεν μπορεί να ζητά «πιστοποιητικά φρονημάτων» απ’ όσους καταθέτουν αιτήσεις για να χρηματοδοτηθούν ώστε να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στα προγράμματα αυτά. Άλλωστε, τίποτα δεν αποκλείει ότι τα μέλη της ΜΚΟ Hopeland που καταγγέλλονται από το ΚΙΝΑΛ ως σχετιζόμενα με ακροδεξιά παράταξη που στο παρελθόν καταφέρονταν εναντίον του προγράμματος ESTIA, στο μεταξύ σοβαρεύτηκαν και έγιναν άνθρωποι.
Όμως, η απειρία παραμένει και το Μεταναστευτικό μας «καίει» τόσο πολύ που δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς. Δεν υπάρχει χρόνος το ελληνικό κράτος να εκπαιδεύσει νεοφώτιστους και μάλιστα με ιλιγγιώδη «δίδακτρα» 1.2 εκατομμυρίων ευρώ και η ελληνική κοινωνία είναι ήδη πολύ κουρασμένη για να επιδείξει ανοχή σε αστοχίες που τυχόν συμβούν.
Το χειρότερο βέβαια όλων είναι ότι τυχόν αποτυχία της Hopeland να ανταποκριθεί στο έργο λόγω απειρίας, δεν θα τη χρεωθεί ο κ.Νότης Μηταράκης αλλά θα τη χρεωθεί ο πρωθυπουργός και ολόκληρη η κυβέρνηση. Όπως είχε επισημάνει ο κ.Μητσοτάκης στο τελευταίος υπουργικό συμβούλιο (30.9.2019) «Είμαστε συλλογικό όργανο και όλοι μαζί αναλαμβάνουμε την ευθύνη και των επιτυχιών μας, αλλά και των όποιων αστοχιών μας» κι αυτό μας φαίνεται πάρα πολύ άδικο και ανεύθυνο, από πλευράς του Υπουργείου Μετανάστευσης.
Γιατί δεν έχει την έννοια ο κ.Μηταράκης να προστατεύσει τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση από τυχόν αστοχίες;
Αλλά να μιλήσουμε και λίγο μπακαλίστικα;
Ακόμα κι αν πρέπει να «ταϊστεί» το τέρας της ακροδεξιάς για να κάθεται ήσυχο (το συζητάμε στα σοβαρά αυτό ως στρατηγική επιλογή, δεν έχουμε τέτοια ταμπού, ασχολούμαστε, άλλωστε, κοντά τριάντα χρόνια με την πολιτική, από διάφορες θέσεις) είναι σωστός τρόπος να στέλνει ο κ.Μηταράκης το μήνυμα «ότι εδώ υπάρχει ψωμί»; Γιατί ακόμα κι αν ευεργετηθούν κάποιοι από αυτούς που ούρλιαζαν για το μεταναστευτικό και μάλιστα από κόμματα που χρησιμοποιούσαν απίθανα υβριστικούς όρους για τον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, αυτοί μάλλον δεν θα έχουν ιδέα από την επιχειρησιακή διαχείριση του ζητήματος. Και τελικά, θα βρεθεί το Υπουργείο Μετανάστευσης να πρέπει να ανταπεξέλθει στο τιτάνιο έργο του με ανθρώπους που δεν γνωρίζουν το αντικείμενο.
Αν το βάλουμε στη ζυγαριά όλο αυτό, ωφελείται τελικά η κυβέρνηση;
Παρακολουθούμε προσεκτικά τον Υπουργό Μετανάστευσης κ.Μηταράκη από τότε που ο πρωθυπουργός του ανέθεσε το Υπουργείο κι ενώ ως πολιτικό τον θεωρούμε τον γνησιότερο εκπρόσωπο του δεληγιαννισμού στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν σημαίνει ότι θέλουμε να είμαστε άδικοι μαζί του.
Όμως, δεν είναι μόνο η απρόσεκτη επιλογή των συνεργατών της Πολιτείας στη διαχείριση του Μεταναστευτικού. Φαίνεται ότι η στρατηγική του Υπουργείου στο Μεταναστευτικό είναι να αδειάσουν απλώς τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου όπου και πολιτεύεται ο ίδιος. Αυτό είναι βέβαια και επιθυμία και υπόσχεση της κυβέρνησης προς τις τοπικές κοινωνίες. Όμως, ακόμα και να υποθέσουμε ότι το να αδειάσουν τα νησιά δεν είχε τους γνωστούς νομικούς περιορισμούς που θέτει η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, για το σκοπό αυτό θα χρειαζόταν μόνο τη συνδρομή της ΕΛΑΣ. Δεν ήταν καν απαραίτητη η εμπλοκή του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής!
Έπειτα, όπως έχουμε πληροφορηθεί από στελέχη της Κοινωνίας των Πολιτών που δραστηριοποιούνται στο μεταναστευτικό εδώ και δεκαετίες, ο κ.Μηταράκης δεν θέλει καν να ακούσει τον όρο «ένταξη των προσφύγων και μεταναστών» γι αυτό και δεν κάνει τίποτα γι' αυτό, ούτε τα στοιχειώδη.
Και απορούμε: Δεν ξέρει ότι κάποιοι από αυτούς θα παραμείνουν στη χώρα μας για καιρό; Υποθέτουμε ότι το ξέρει.
Γιατί αυτοί στο μεταξύ να μην μάθουν να μιλάνε τη γλώσσα μας;
Γιατί το κράτος να μην φροντίσει οι άνθρωποι αυτοί να μάθουν κάποια τέχνη ώστε να κάνουν τις δουλειές για τις οποίες υπάρχει και έλλειψη εργατικών χεριών;
Προτιμά να φτιάξει γκέτο «αλά Γαλλία» και μετά να τρέχουμε;
Είμαστε σίγουροι ότι η κυβέρνηση και ο κ.Μηταράκης προσωπικά απορρίπτουν καταστατικά, για λόγους αρχής και ήθους την «μπακαλίστικη στρατηγική» του κατευνασμού του τέρατος της Άκρας Δεξιάς με τον τρόπο που αναπτύξαμε παραπάνω.
Είμαστε βέβαιοι ότι το τελευταίο που η κυβέρνηση επιθυμεί είναι να αμαυρώσει την άμεμπτη, μέχρι σήμερα, επίδοσή της στη διαχείριση των κονδυλίων του μεταναστευτικού.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, το ερώτημα πηγάζει αβίαστα: τι συνέβη; Και κυρίως πως προτίθεται η κυβέρνηση να αποφύγει την εμπλοκή άσχετων με το αντικείμενο ανθρώπων που θα δημιουργήσουν τεράστια προβλήματα και στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα την εκθέσουν;
