Είναι λογικό η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ να χαράσσει και να τηρεί τις διαχωριστικές γραμμές τόσο από την Νέα Δημοκρατία όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι περιφρουρεί τον χώρο της.
Από το σημείο αυτό μέχρι να υπερψηφίζει πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον υπουργού της κυβέρνησης, η απόσταση είναι και μεγάλη και επικίνδυνη.
Θα γνωρίζει η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ τι σημαίνει πρόταση μομφής και είμαι σίγουρος ότι γνωρίζει και την ιδιαίτερη πολιτική της σημασία. Συνεπώς υποθέτω ότι αντιλαμβάνεται και τι συμβολίζει η συμπαράταξη της, επί του προκειμένου, με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Α. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε αυτήν την ευκαιρία που του προσέφερε η κυρία Φ. Γεννηματά και μίλησε για την «δημοκρατική συμπαράταξη», εννοώντας προφανώς την συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ—ΚΙΝΑΛ. Αυτό ακριβώς που αποτελεί την στρατηγική επιδίωξη της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτούς τους συσχετισμούς δυνάμεων των δύο χώρων δεν μπορούμε να μιλάμε για «συμπαράταξη», αλλά για συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», για να θυμηθούμε λίγο την δεκαετία του '80.
Η κυρία Γεννηματά για να δικαιολογήσει αυτήν την ενέργεια της, ανέτρεξε στο προ δεκαπενταετίας παρελθόν, αναφερόμενη στις γνωστές και ομολογημένες ευθύνες της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή για το έλλειμμα του 2009.
Παλιά, ξινά σταφύλια.
Είναι γεγονός πως η αξιοθαύμαστη αντοχή της κυβέρνησης, καθώς και η διείσδυση της στον χώρο της Κεντροαριστεράς έχει πανικοβάλει όχι μόνον τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, που βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά της να μένουν καθηλωμένα γύρω από το 6%. Ενώ η διαπίστωση της αρχηγού του ΚΙΝΑΛ πως «το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο και ραγίζει η εικόνα που φιλοτεχνήθηκε για τον κ. Μητσοτάκη» είναι ορθή κατά το πρώτο σκέλος της.
Όντως το ένα πρόβλημα διαδέχεται το άλλο, αλλά ουδόλως ραγίζει η εικόνα του κ. Μητσοτάκη. Τουναντίον, τα δημοσκοπικά ευρήματα δείχνουν το εντελώς αντίθετο από αυτό που πιστεύει η κυρία Γεννηματά. Η εικόνα τόσο της κυβέρνησης όσο και του πρωθυπουργού μήνα με τον μήνα ενισχύεται.
Η επιλογή της συμπαράταξης με τον ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση μομφής κατά του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης και η συνακόλουθη επιστροφή στην παραδοσιακή αντιδεξιά ρητορεία, δείχνουν έλλειψη τόσο στρατηγικής όσο και κινήσεων τακτικής. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν έχει αντιληφθεί πως με αυτήν την ρητορική απευθύνεται σε ένα ακροατήριο που διαρκώς φθίνει και αυτό που απομένει το εκφράζει αυθεντικότερα ο λαϊκισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Αδυνατεί να βρεί νέους τρόπους έκφρασης, γιατί έχει μείνει προσκολλημένη σε παρωχημένο πολιτικό λόγο. Και δυστυχώς σε αυτό το πολιτικό αδιέξοδο του ΚΙΝΑΛ έχουν παγιδευτεί και στελέχη του που διακρίνονταν μέχρι τώρα για τον μεταρρυθμιστικό τους λόγο.
Το κυριότερο και χειρότερο γι΄αυτά τα στελέχη είναι το γεγονός πως με την αντιδεξιά ρητορεία κόβουν την εναλλακτική τους πορεία. Κόβουν την γέφυρα διαφυγής τους, αν κάτι στραβώσει στην προσωπική τους διαδρομή μέσα στο ΚΙΝΑΛ.
Ελπίζω το ΚΙΝΑΛ να μην «έπαθε» ΣΥΡΙΖΑ κατά τρόπο ανίατο. Είναι κρίμα αυτήν την στιγμή που η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα να της προσφέρει το δεκανίκι της «δημοκρατικής συμπαράταξης».
Κατά τα άλλα, « Βαγγέλη, ευτυχώς εσύ έφυγες νωρίς».
