Οι εκτιμήσεις για τον ρυθμό ανάπτυξης της οικονομίας μας τη χρονιά που έφυγε, κινούνται σε όλο και υψηλότερα επίπεδα, φτάνοντας ακόμη και το 10%. Μετά το εφιαλτικό 2020, μια τόσο μεγάλη ανάπτυξη μόνο ανακούφιση μπορεί να προκαλεί. Παρ' όλα αυτά, ας μη βιαστούμε να πανηγυρίσουμε. Με χρέος 200% του ΑΕΠ και πρωτογενές έλλειμμα που όλα δείχνουν ότι θα ξεπεράσει το 7%, το 2022 προμηνύεται δύσκολο.

Θα πρέπει να κατανοήσουμε, λοιπόν, ότι η τεχνολογία που μας προσφέρει όλο και περισσότερες και όλο και πιο θαυμαστές υπηρεσίες, συνοδεύεται από κινδύνους τους οποίους συνηθίσαμε να υποτιμάμε. Ότι, ένας αθέατος κόσμος προσπαθεί να την αξιοποιήσει προς όφελός του, αλλά και να εκμεταλλευτεί τα κενά ασφαλείας των τεχνολογικών εφαρμογών, με στόχο να αναπτύξει πλήθος παράνομων δραστηριοτήτων, που εκτείνονται από την κατασκοπεία και τις δολιοφθορές, μέχρι τις απάτες και το βαθύ internet των παράνομων συναλλαγών και της εμπορίας ανθρώπων.

Η είδηση που ήρθε χθες από την Pfizer θα φέρει το τέλος της ύφεσης νωρίτερα κατά 3 - 4 μήνες, σύμφωνα με τον Μιχάλη Γκλεζάκο Καθηγητή Χρηματοοικονομικής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Παράλληλα σημειώνει ότι τα ελλείμματα που θα δημιουργηθούν δεν πρέπει να μας τρομάζουν γιατί η ανάπτυξη των επόμενων χρόνων θα είναι αρκετή για να σβήσει τα σημάδια αυτής της απρόσμενης και έντονης ύφεσης. <b>Συνέντευξη στον Θανάση Παπαδή.</b>

Το σενάριο που έλεγε ότι το 2021 θα κυλήσει όπως φέτος φαινόταν ακραίο. Μέχρι που η αναζωπύρωση της πανδημίας, το βάθος της κρίσης και το σταθερά θολό τοπίο γύρω από το εμβόλιο, το έκαναν να δείχνει λιγότερο απίθανο. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά ζουν σήμερα σε σημαντικό βαθμό με &#8220;τεχνητές αναπνοές&#8221;. Είναι πιθανό το 2021, οικονομίες, όπως η ελληνική, να μην έχουν τις ίδιες δημοσιονομικές αντοχές με τις φετινές.

Τώρα που το καλοκαίρι βρίσκεται πίσω μας, μπορούμε να κάνουμε κάποιες αξιόπιστες εκτιμήσεις για τη φετινή πορεία της «βαριάς μας βιομηχανίας». Κυρίως όμως για την ζημιά που αφήνει αυτή πίσω και τι χρειάζεται να γίνει την επόμενη ημέρα.

Σε έναν φαύλο κύκλο, από τον οποίο δεν θα βγει εύκολα, έχει εγκλωβίσει την οικονομία η πανδημία. Κι όμως, τίποτα δεν έδειχνε ότι θα βρεθούμε σε τόσο δύσκολη θέση μόλις λίγους μήνες πριν. Τότε που αφήναμε πίσω μας την καραντίνα και νοιώθαμε να μας θαυμάζει ο υπόλοιπος κόσμος για την τόσο πετυχημένη διαχείριση.

Άδειες θέσεις στα πλοία της γραμμής. Λιγοστός κόσμος στις πλαζ και στις ταβέρνες όσες άνοιξαν. Μια ηρεμία που θυμίζει ημέρες φθινοπώρου. Δεν είναι αυτό το ελληνικό καλοκαίρι που ξέραμε.  Εξακολουθεί να είναι όμορφο αλλά και κάπως μελαγχολικό. Μοιραία η σκέψη τρέχει στο 2021. Tα καλοκαιρινά must θα περιλαμβάνουν ξανά μάσκες και αντισηπτικά; Θα ξαναβρούμε την περυσινή ξενοιασιά; Θα εισρεύσει του χρόνου το πολυπόθητο συνάλλαγμα ; Μήπως το ελληνικό καλοκαίρι μεταλλαχτεί σε κάτι άλλο; 

Πέρασαν κιόλας 5 χρόνια από εκείνο το δημοψήφισμα του 2015, ίσως το πιο θολό, το πιο παραπλανητικό και το πιο ανορθόδοξο δημοψήφισμα που έγινε ποτέ σε αυτή τη χώρα. Ενός δημοψηφίσματος το οποίο η τότε κυβέρνηση, όχι μόνο δεν σεβάστηκε το αποτέλεσμά του, αλλά κινήθηκε προς την αντίθετη κατεύθυνση, κάνοντας μια απίθανη τούμπα, που θα τη ζήλευε και ο καλύτερος ακροβάτης.

Κάποτε η πανδημία θα τελειώσει, αλλά η καταναλωτική μας συμπεριφορά θα έχει ήδη αλλάξει. Καθώς ο φθηνότερος τρόπος ζωής μας γίνεται συνήθεια, κόβουμε συνήθειες που συνδέονται με το «ευ ζην», και τις μετατρέπουμε σε αποταμιεύσεις, σημειώνει στο liberal.gr ο Μιχάλης Γκλεζάκος. <b> Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη. </b>

Δεν είναι ζητούμενο η μαζική μεταφορά της παραγωγής προϊόντων από την Ασία στη Δύση, απαντά ο οικονομολόγος Μιχάλης Γκλεζάκος στους πολέμιους της παγκοσμιοποίησης που θεωρούν ότι η πανδημία φέρνει το τέλος της. Ζητούμενο είναι οι μεγάλες αλλαγές της επόμενης ημέρας να διευθετηθούν μέσα από πολιτικές αποφάσεις. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Αρκετοί εκφράζουν φόβους ότι η λήξη του lockdown μπορεί να αναζωπυρώσει την εξάπλωση του κορονοϊού, όπως φαίνεται να συνέβη στη Γερμανία. Ναι, έτσι είναι, ο κίνδυνος αυτός υπάρχει. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η απόφαση της επιστημονικής επιτροπής δεν ήταν ομόφωνη. Και λοιπόν; Για ποσο καιρό μπορούμε ακόμη να ζούμε στην «γυάλα»; Η μεγάλη πρόβα είναι μονόδρομος.

Αντιμέτωπη με μια νέα γενιά επιχειρήσεων- «ζόμπι» που θα προσπαθήσουν να κρατηθούν στην ζωή, απομυζώντας πόρους από τα πακέτα στήριξης, θα βρεθεί σύντομα η παγκόσμια οικονομία, όπως και η ελληνική, εκτιμά ο Μιχάλης Γκλεζάκος. Αυτές θα έρθουν να προστεθούν σε όλες εκείνες που δεν χρεοκόπησαν από την κρίση του 2008. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Δεν αποκλείεται πολλές από τις τράπεζες να ζητήσουν την βοήθεια του κράτους για να επιβιώσουν, τονίζει στο Liberal.gr ο Μιχάλης Γκλεζάκος, περιγράφοντας ένα εκρηκτικό συνδυασμό. Από τη μία πλευρά τα έσοδα των τραπεζών περιορίζονται σημαντικά λόγω της συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας και από την άλλη βλέπουν τα δάνεια που έδωσαν σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά να κοκκινίζουν. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Αν ο ιός εξαπλωθεί υπέρμετρα, είναι δυνατό να λειτουργήσει ως πυροκροτητής που θα ενεργοποιήσει τις σωρευμένες ανισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία, τονίζει στο liberal.gr, ο Μιχάλης Γκλεζάκος. Εξηγεί ότι η απειλή δεν είναι ο ιός αλλά η πυροδότηση των προβλημάτων που απορρέουν από τις πολλές στρεβλώσεις της διεθνούς οικονομίας. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>