Για ποια κυριαρχία μιλάμε, όταν κάθε κοινοβούλιο έχει ψηφίσει τόσες δεσμεύσεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς; Πώς είναι δυνατόν να συντηρούμε στους ευρωπαϊκούς λαούς την ψευδαίσθηση μιας κυριαρχίας που υπάρχει μόνο στους εθνικιστικούς λόγους προπαγάνδας των πολιτικών; Δυστυχώς, δεν είμαστε μόνο εμείς κι ας αποτελούμε το χειρότερο παράδειγμα. Ολόκληρη η Ευρώπη λέει και διαχειρίζεται ψέματα.

Oι Συριζανέλ δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν από ελιγμούς και τερτίπια. Σε όλες τους τις κινήσεις επικρατεί μία τάση θράσους και επικίνδυνης αφέλειας. Ανοίγουν συνεχώς μέτωπα που αυξάνουν τις επισφάλειες των συναλλαγών τους με τους δανειστές, προκαλούν με απροκάλυπτο νεποτισμό, αδιαφορούν για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην εξωτερική πολιτική και στη διαχείριση των βάσεων της οικονομίας.

Τι μπέρδεμα! Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες, αναλαμβάνει δράση για να τους σώσει από την εγκατάλειψη της αριστερής κυβέρνησης! Στη συνέχεια μία πρώην αριστερή ευαισθητοποιημένη ιδιοκτήτρια ξενοδοχείου γίνεται έξαλλη για την καταπάτηση του κτιρίου της. Και τέλος, μία κοινωνικά \\\"ευαίσθητη\\\" Δικαιοσύνη αδυνατεί να δώσει λύση στην καταπάτηση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να προχωρήσει με τους λίγους και να γοητεύσει πολλούς. Και στο κόμμα και στην κοινωνία, λίγοι θα τον καταλάβουν πολλοί θα τον αποθεώσουν, όταν χρειαστεί. Το ζήτημα όμως είναι να τον πιστέψουν οι περισσότεροι. Αυτοί που θα αποτελέσουν το κατάλληλο ρεύμα , όχι μόνο για να φτάσει στην εξουσία, αλλά και για να επαναφέρει τη χώρα σε κατάσταση κανονικότητας.

Και άλλα 200 χρόνια να περάσουν θα συνεχίσουμε να απορούμε. Γιατί η προκλητικότητα δεν είναι μόνο προνόμιο του Κατρούγκαλου αλλά ολόκληρης της ελίτ του πολιτικού συστήματος. Έτσι έμαθαν να λειτουργούν, έτσι τους δίδαξε ο πελατειακός βιόκοσμος που τους εξέθρεψε και έτσι θα συνεχίσουν μέχρι το τέλος

Μετά την νέα πολιτική κίνηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, χθες το απόγευμα στο Χυτήριο, πληθαίνουν οι διεκδικητές του τίτλου της «εθνοσωτήριας» αναμέτρησης, στις επόμενες εκλογές. Εν τω μεταξύ, την προηγούμενη Παρασκευή, είχαμε την ανακοίνωση του κόμματος Καρατζαφέρη- Μπαλτάκου, από την άλλη όχθη του ποταμιού.

Οι νεολαίες των κομμάτων έχουν μετεξελιχθεί σε κλειστούς κύκλους «ειδικής» δικαιοδοσίας για προσωπικό όφελος των μελών τους. Κάποιοι έκαναν προσηλυτισμό ανατροπής της αστικής ιδεολογίας και οι αντίπαλοί τους, προσέφεραν δίκτυα διευκολύνσεων ή λειτουργούσαν σαν τουριστικά γραφεία, οργανώνοντας εκδρομές και εκδηλώσεις σε μπαρ και σκυλάδικα.

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μεθοδεύουν ήδη το σενάριο του Grexit, σε περίπτωση που βρεθούν μπροστά, στο δίλημμα της αυτοθυσίας. Δεν πρόκειται για χορτασμένους από εξουσία καθεστωτικούς. Κι αν έκαναν πίσω, το καλοκαίρι, τώρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Γιατί ξέρουν ότι δεν θα υπάρξει καν επιστροφή στην αντιπολίτευση!

Αν θέλει ο κ. Φίλης πραγματικά να αποδώσει δικαιοσύνη στο σύστημα και να επιβάλει ευρωπαϊκά πρότυπα, δεν έχει παρά να απαιτήσει από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, ένα πλαίσιο αξιολόγησης για μαθητές και καθηγητές. Ας μην επενδύουμε για άλλη μια φορά στην υποκρισία. Πουθενά δεν έχουμε αξιοκρατία γιατί πολύ απλά δεν τη θέλουμε.

Στην Ελλάδα, οι γιατροί που εργάζονται ως ειδικευόμενοι και ειδικευμένοι, είναι περίπου 20.000. Αυτοί είναι που υπηρετούν στο ΕΣΥ της χώρας και, από αυτούς, περίπου το 10% συμμετέχει συνδικαλιστικά σε διαδικασίες. Περίπου 2.000 γιατροί του ΕΣΥ πανελλαδικά! Πόσο δημοκρατικό και συμβατό με την αντιπροσωπευτικότητα, είναι να συγκροτεί το συνδικαλιστικό τους όργανο, το 10% των μελών τους;

Ο καφκικός άνθρωπος εγκλωβίζεται μεταξύ ανυπομονησίας και οκνηρίας. Η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι την ερχόμενη εβδομάδα, θα προχωρήσει στην κατάθεση του Ασφαλιστικού και του Φορολογικού στη Βουλή, με στόχο να ψηφιστούν ως το τέλος του μήνα. Η κίνηση αυτή παραπέμπει σε μονομερή ενέργεια υπό την απουσία συμφωνίας για τα θέματα του αφορολόγητου ορίου και της περικοπής συντάξεων.

Οι ανεύθυνοι μέτριοι πάντα αναδεικνύονται σε θέσεις «ευθύνης», όταν το «πλήθος» θυμώνει πάρα πολύ και δεν θέλει για κανένα λόγο να βλέπει του άριστους να το διοικούν. Το μένος του εν τω μεταξύ, είναι τόσο μεγάλο που προτιμά να καταστραφεί παρά να αναθέσει στους ικανότερους, την ηγεσία της κοινωνίας.

Όσο υπάρχει μια κρίσιμη μάζα Ελλήνων που δεν κατανοεί την αναγκαιότητα ορθολογισμού στη πολιτική, θα εμφανίζονται διάφοροι που θα «εμπορεύονται» την «τρέλα» τους. Όσο τα μεγάλα στρώματα των ψηφοφόρων θα συνδέουν την προσωπική τους ευδοκίμηση με την νοσηρότητα του κράτους, τόσο θα νομιμοποιούνται διοικητικοί παράγοντες και υπουργοί να επιδίδονται σε παραστάσεις «κηδεμόνα» των «λαϊκών κατακτήσεων».

Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα πέθανε. Το μόνο που κάνει είναι να περιφέρει το κουφάρι του, ικανοποιώντας μόνο την «ανώτερη τάξη» των συνδικαλιστών. Ο κόσμος άλλαξε, οι συνθήκες είναι άλλες, οι δυτικές οικονομίες προχωρούν, οι εργαζόμενοι έχουν πια νέες απαιτήσεις κι εμείς βλέπουμε ακόμα το ίδιο θλιβερό μοτίβο κάποιων απίστευτων τύπων που διεκδικούν ένα «σοβιετικό» κράτος!

Η αυτοκτονία σύντροφοι, και ο θάνατος δεν είναι προνόμιο μόνο της δικής σας αφήγησης. Είναι όλων των ανθρώπων που χάνουν το παιχνίδι της ζωής και της προσπάθειας. Ανθρώπων, που δεν έχουμε ιδέα για το τι γίνεται μέσα στο σπίτι και τη ψυχή τους. Γι\\' αυτό, το δούλεμα του πολιτικού λαϊκισμού, μόνο απαξία μπορεί να γεννήσει στην κοινωνία και αηδία για την ποιότητα των αφηγητών του...

Στον μιντιακό χώρο είμαι καινούριος. Δεν έχω πάνω από τρία χρόνια που γράφω συστηματικά. Παλιά, πολύ παλιά, συναντούσα ανθρώπους που μου προκαλούσαν ένα σχετικό δέος, όταν άκουγα ότι είναι γραμμένοι στην ΕΣΗΕΑ. Τους έβλεπα να δείχνουν ταυτότητα σε θέατρα, σε αεροδρόμια, σε υπηρεσίες και να αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο από τους άλλους.

Στις εκλογές του προηγούμενου Σεπτεμβρίου, συμμετείχε το 56% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Περίπου ένας στους δύο ψηφοφόρους δεν πήγε να στηρίξει καμία από τις επιλογές που διέθετε για να διοικήσει τη χώρα. Από αυτούς που πήγαν, περίπου δύο εκατομμύρια Έλληνες, αν και έβλεπαν μπροστά τους τις απαιτήσεις που είχε το τρίτο Μνημόνιο, εμπιστεύτηκαν τον ΣΥΡΙΖΑ..

Και οι δύο αδιαφορούν για το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους και συζητούν πάνω στη δική τους ατζέντα: στα χρόνια της Επανάστασης, στη βιομηχανική εποχή του 19ουαιώνα, στον Εθνικό Διχασμό, στη Μικρασιατική Εκστρατεία, στον Εμφύλιο, στην εποχή της καταναλωτικής προοδοπληξίας και σήμερα στην εξαετία των μνημονίων.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι πράγματι, ένα ενωτικό σύμβολο «ανθρωπισμού». Συνδέει με το εκτόπισμά του, δύο κόσμους με την ίδια ιδεολογική παρακαταθήκη: τον Νεοκαραμανλισμό και τον Αριστερισμό.Είναι ο άνθρωπος που τόλμησε να «πασοκοποιήσει» την πολιτική του παράταξη και να την απαλλάξει από το στίγμα των προνομιούχων αστών.

Τι συζητούν πίσω από τις κλειστές πόρτες οι ξένοι για μας; Κανένα κόμμα δεν ήθελε μεταρρυθμίσεις και ότι η κυβέρνηση του Τσίπρα αντιστέκεται, προκειμένου να διασώσει το κομματικό κράτος και να ξεφύγει από την επιβεβλημένη «νομιμότητα» των ξένων. Αν δεν αρέσει η δικιά τους νομιμότητα, ας φτιάχναμε μία δική μας. Αλλά δεν την φτιάχνουμε…

Πώς γίνεται πάνω από δύο εκατομμύρια Έλληνες να λειτουργούν με τόση κραυγαλέα αφέλεια; Και πότε επιτέλους θα ανακαλύψουμε ως πολιτικό σύστημα ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος για την εξουσία από το να μισούμε και μετά να ερωτευόμαστε τον ξένο παράγοντα;

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απλώνει χέρι παντού για να συντηρήσει το κράτος. Το κράτος επιμένει να στηρίζεται αποκλειστικά στο Δημόσιο και να αποστρέφεται την παραγωγή πλούτου από τους ιδιώτες. Χωρίς νέο πλούτο και ανάπτυξη οι φόροι θα αφυδατώσουν τη μεσαία τάξη, η οποία θα καλείται μονίμως να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους που δεν χρειάζεται!

Το σπουδαιότερο έργο του Arthur Schopenhauer είναι «Ο Κόσμος ως Βούληση και ως Παράσταση», όπου τονίζει τον ρόλο του κύριου κινήτρου δράσης των ανθρώπων, τη Βούληση. Αντίθετα από τον Hegel που θεωρούσε ότι η κοινωνία διέπεται από μια κατευθυντήρια συλλογική συνείδηση, πίστευε ότι οι άνθρωποι υποκινούνται από τις προσωπικές τους βασικές επιθυμίες.

Χρόνια τώρα, προσπαθώ να καταλάβω αν οι υποκλοπές είναι ή όχι παράνομες. Από την εποχή του 1993 με τον Μαυρίκη, πέρασαν πάνω από δύο δεκαετίες αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός κοριός;