Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η Νέα Δημοκρατία είναι ένα γερασμένο κόμμα. Μπορεί να πνέει ένας άνεμος αισιοδοξίας αλλά δεν αλλάζει ένας πολιτικός οργανισμός από τη μία μέρα ως την άλλη. Οι παλιές δομές είναι ακόμα πανίσχυρες, οι τοπικές οργανώσεις αποτελούνται από τα ίδια πρόσωπα και τα γραφεία της Συγγρού είναι γεμάτα από αργόμισθους. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που στελέχωναν, για χρόνια, τις οργανώσεις του κόμματος ανήκουν σε δίκτυα παλαιοκομματικά και με σαφείς προσανατολισμούς στον κρατισμό και στην πελατειακή εξουσία.
Η μόνη διαφοροποίηση που συνέβη το τελευταίο διάστημα, είναι η εκλογή του αρχηγού. Για κάποιους είναι το παν. Η αρχή του ενός, η ελπίδα και η προσδοκία ότι ένας νέος άνθρωπος θα καταφέρει να συσπειρώσει γύρω του όλες τις εκσυγχρονιστικές τάσεις της χώρας.
Μέχρι τώρα τα δείγματα είναι σχεδόν ενθαρρυντικά. Και λέω σχεδόν, γιατί εντοπίζει κανείς στην κοινή γνώμη μια διαφοροποίηση στις αποτιμήσεις: από τη μία, μετράς γνώμες σημαντικών ανθρώπων της πολιτικής και κυρίως του πνεύματος, να εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια. Να δηλώνουν την συγκρατημένη αισιοδοξία τους στο εκτόπισμα του Κυριάκου. Από την άλλη, στα μεγάλα στρώματα των ψηφοφόρων παρατηρείς μια αμηχανία και ταυτόχρονα, αδιαφορία για τα πρόσωπα. Εξάλλου, είναι σαφές ότι η κρίσιμη μάζα που θα στραφεί με συμπάθεια προς την ΝΔ, θα είναι αυτή που με κυνικό τρόπο, θα εκδικηθεί τον Τσίπρα για το Φορολογικό και το Ασφαλιστικό.
Ας μην γελιόμαστε, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ είναι μόνος μπροστά σε δύο μέτωπα: ένα εσωτερικό και ένα εθνικό. Τα στελέχη που συμπορεύονται με τις αρχές τους είναι ελάχιστα και μη αναγνωρίσιμα πολιτικά, έναντι των κομματικών του παρελθόντος. Επίσης, όσοι «κανονικοί» άνθρωποι της περιφέρειας θελήσουν να ενσωματωθούν θα αναγκαστούν να συνυπάρξουν με τα παλιά δίκτυα. Το άλλο μέτωπο είναι το κοινωνικό μίγμα των εθισμένων στον κρατισμό, απρόθυμο να συμμετάσχει σε μία μεταρρυθμιστική επανάσταση ( θέλουμε να αλλάξουν τα πάντα αλλά χωρίς αλλαγές!)
Θα πρέπει λοιπόν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης να προχωρήσει με τους λίγους και να γοητεύσει πολλούς. Και στο κόμμα και στην κοινωνία, λίγοι θα τον καταλάβουν πολλοί θα τον αποθεώσουν, όταν χρειαστεί. Το ζήτημα όμως είναι να τον πιστέψουν οι περισσότεροι. Αυτοί που θα αποτελέσουν το κατάλληλο ρεύμα , όχι μόνο για να φτάσει στην εξουσία, αλλά και για να επαναφέρει τη χώρα σε κατάσταση κανονικότητας.
Χωρίς αμφιβολία, είναι ο μοιραίος άνθρωπος για την μεγάλη μάχη. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανόν ότι δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την εξουσία «αναίμακτα». Ίσως προτιμήσει να ακολουθήσει το σενάριο του Grexit από το να αποχωρήσει ταπεινωμένος, όπως φαντάζονται πολλοί θερμόαιμοι. Γιατί τα περισσότερα στελέχη του καταλαβαίνουν ότι δεν θα βρίσκονται καν στην αντιπολίτευση. Κόμμα θα ψάχνουν να ενταχθούν και δεν θα βρίσκουν
Επομένως, ο Μητσοτάκης είναι ο μόνος που στην ιστορική στιγμή, αναλαμβάνει μοιραία το βάρος του εξισορροπιστή και ταυτόχρονα του διασώστη. Δύσκολος ρόλος που μέχρι τώρα, ανέλαβαν με επιτυχία, ελάχιστα πρόσωπα στην ελληνική Ιστορία. Η χώρα, μένει ακόμα προστατευμένη από το ευρωπαϊκό περιβάλλον αλλά πορεύεται χρεοκοπημένη και χωρίς τους πολίτες της να μπορούν να αντιληφθούν τον κοινό κίνδυνο (το 55% ουσιαστικά, δεν επιθυμεί μεταρρυθμίσεις!). Πως λοιπόν θα μπορέσει, πρώτον να κερδίσει την εξουσία (τι έχει να υποσχεθεί εκτός από προσπάθεια;) και δεύτερον, να σπάσει το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος, επανιδρύοντας το καινούριο;
Στο συνέδριο που ξεκινάει σήμερα, ο Κυριάκος θα δείξει τι μπορεί να κάνει. Θα μας δώσει την ευκαιρία να καταλάβουμε πόσο είναι έτοιμος να παλέψει με τα τέρατα των ελληνικών μύθων που περιμένουν τις επιθέσεις του. Την Κυριακή το βράδυ, θα ξέρουμε αν διαθέτει ο ίδιος την δύναμη και την διάθεση να επιβληθεί μιας πραγματικότητας που μοιάζει λαβύρινθος από τις αμαρτίες του παρελθόντος και τις ιδεοληψίες του πολιτικού συστήματος.
Δυστυχώς για όλους μας, η χώρα αναζητά ακόμα μεσσίες για να σωθεί. Ούτε στις δομές έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στους θεσμούς ούτε στις συλλογικότητες. Μένει να δούμε αν ο πρόεδρος της ΝΔ έχει τα κότσια να εμπνεύσει ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την μεγάλη στροφή. Αυτή την στιγμή μοιάζει να είναι ο μοναδικός που μπορεί να το κάνει ...
