Θα καταλήξουμε σε μια καθεστωτική ομάδα του 5% (κυβερνητικοί, καρεκλοκένταυροι και συγγενείς τους) να διοικούν ένα υπόλοιπο «ακροδεξιών» Ελλήνων. Θα φτύνει όλος ο κόσμος από πάνω τους, θα πέφτουν κλωτσιές, δεν θα τολμούν να εμφανιστούν σε εκδήλωση και να περπατήσουν στο δρόμο και μόλις βρουν μικρόφωνο και κάμερα θα διακηρύσσουν το δίκιο του «αντιδεξιού» αγώνα τους.

Ο Σουμάν επιβίωσε από τη κόλαση του πολέμου και ο Κάμερον μεγάλωσε στην ασφάλεια της Οξφόρδης. Η νέα γενιά ηγετών παίζει επικίνδυνα με τα εύκολα και ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων τους. Σε μια ήπειρο που το «έθνος» πότισε με τόσο πολύ αίμα την ιστορία της, θα έπρεπε να είναι περισσότερο προσεκτικοί.

Εμφανίζονται από παντού, θρασύτατοι «έμποροι» της πολιτικής ένδειας των μαζών, απειλώντας να τινάξουν τον κόσμο στον αέρα. Θέτουν ερωτήματα που έχουν μόνο μία απάντηση και το ξέρουν. Εκμεταλλεύονται την απραξία της συνείδησης ανενεργών ομάδων που βάλτωσαν από την κυριαρχία του θυμικού τους. Υπόσχονται τέλος, το χάος ως διεγερτική πρόταση ημιμάθειας και ναρκισσισμού!

Προσπαθούν να ρίξουν σε έναν βαρέλι χωρίς πάτο, 30 δισ. ευρώ! Μόνο και μόνο επειδή φοβούνται να φτάσουν στην αλήθεια απευθείας, ανέχονται να καταρρεύσουν τα πάντα. Επιλέγουν να πέσουν μαζί με χιλιάδες επιχειρήσεις και 1,5 εκατομμύριο ανέργων, αντί να πάνε κατευθείαν στην πηγή του κακού και να σώσουν τη χώρα.

Ποια είναι η διαφορά των δικών μας «ηρώων»; Ότι δεν είναι ήρωες. Ότι δεν συμμετείχαν σε κανέναν αγώνα, ότι δεν έκαναν καμία επανάσταση, καμία συναυλία και ότι δεν εξέθεσαν τον εαυτό τους σε κανέναν κίνδυνο συνειδητά.Κανένας από αυτούς δεν ήθελε να αλλάξει τον κόσμο ή να πείσει για τις δικές του «σωτήριες» αξίες.

Έστω και για μία μέρα ο νόμος, είναι νόμος! Ό τι έγραψε, έγραψε ο νομοθέτης και ό τι ψήφισε, φήφισε το Κοινοβούλιο. Επομένως όποιος μέχρι και σήμερα έχει ή συμμετέχει σε offshore εταιρείες αντιμετωπίζεται με αυτόν τον νόμο και όχι με τον επικείμενο που θα ψηφιστεί. Και κατά συνέπεια, δεν του επιβάλλεται καμία ποινή.

Mην έχετε αυταπάτες σαν τον Αλέξη.Το ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε ποτέ. Ούτε τα στελέχη του ούτε και οι νεόκοποι\r\n«τροβαδούροι» της αγανάκτησης απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως δεν άλλαξαν οι «γυρολόγοι» της «Κεντροαριστεράς» που αναζητούν «νεκρανάσταση» αρχηγών, προκειμένου να στεγάσουν τον «μεταρρυθμιστικό» κρατισμό τους.

Η σημερινή Ελλάδα δεν είναι ούτε στο σαλόνι της κ. Γωγώς ούτε και στο πληκτρολόγιο το δικό μου. Ίσως βρίσκεται στις κοινότητες της Σκανδιναβίας, ίσως στο ΜΙΤ, στο CERN, στα εργαστήρια των πανεπιστημίων, στα θέατρα της Αθήνας, στα μυαλά όλων των ανθρώπων του κόσμου, που κουβαλούν μέσα τους την ευθύνη του αγώνα και της δημιουργίας.

Το μεγάλο εμπόδιο στο «ζέσταμα» του Κυριάκου προς την εξουσία είναι οι κρατιστές της ΝΔ και όχι οι «νεοφιλελεύθεροι» του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί οι συνθήκες που ωριμάζουν το νέο πολιτικό περιβάλλον, δύσκολα θα ευνοήσουν νέες απειλές από τα αριστερά του συστήματος. Ούτε και οι ξοφλημένοι γυρολόγοι της κεντροαριστεράς θα τολμήσουν να επαναφέρουν τον κρατισμό.

Το δέλεαρ του 2018, με την μείωση του χρέους, θα είναι τόσο μεγάλο που ο Αλέξης θα βλέπει εκστατικά οράματα θριάμβου, κοιτάζοντας προς τις εκλογές του 2019. Γιατί ξέρει ότι αν παραμείνει πειθήνιος στο λαβύρινθο των δανειστών, θα δρέψει τους καρπούς του κουρέματος, πηγαίνοντας στις εκλογές, ως εθνικός ηγέτης.

Και ξαφνικά προέκυψε δίλημμα! Απολύουμε τους πλαστογράφους από το Δημόσιο ή όχι; Το σχέδιο είναι να τους δοθεί η ευκαιρία να ανακτήσουν νόμιμα τα πιστοποιητικά που αναγκάστηκαν οι «δυστυχείς» να τα αποκτήσουν παράνομα. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή τον παλιό νόμο Γιαννάκου, για ειδικές εξετάσεις, προκειμένου να λάβουν νόμιμο τίτλο σπουδών.

Κάποτε θα πρέπει να ανοίξουμε με ειλικρίνεια, έναν δημόσιο διάλογο, αποκαλύπτοντας τις πραγματικές μας προθέσεις: Συντηρούμε το ελληνικό κράτος για να καλύπτει την παραβατική μας συμπεριφορά ή για να αναπτύξουμε από κοινού, μια κοινωνία αμοιβαιότητας και αναπτυξιακής δράσης;

Αυτή τη στιγμή, η κυβέρνηση των Συριζανέλ είναι η πιο πρόθυμη κυβέρνηση που θα μπορούσαν να βρουν στην Ελλάδα οι εταίροι μας. Η συμφωνία τους είναι μάλλον σαφής και ξεκάθαρη: «Σας δίνουμε τα πάντα κι εσείς μας αφήνετε να εδραιώσουμε το καθεστώς μας».

Στις φοιτητικές παρατάξεις, επικρατεί μια εικόνα που θυμίζει τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Τότε, που κυριάρχησαν πανηγυρικά οι πρώτες ομάδες των «θριαμβευτών» εναντίον της Χούντας. Λες και πάγωσε ο χρόνος στη δεκαετία του ΄70. Δεν είναι απλά καθυστέρηση αυτό που συμβαίνει με την καφρίλα των μειοψηφιών, είναι ένας ιδιότυπος πρωτογονισμός.

Όσοι άκουγαν με «κατανόηση» τις απίστευτες κραυγές του Στρατούλη πριν μερικούς μήνες, καλό θα ήταν να κάνουν μια μονοήμερη εκδρομή στην Ειδομένη, για να γνωρίσουν από κοντά, την κοινωνία του ΣΥΡΙΖΑ. Και να σκεφτούν πως, η σχετική ασφάλεια που απολαμβάνουν σήμερα, οφείλεται στην στρατηγική θέση της χώρας που πέτυχαν στο μακρινό παρελθόν, για χάρη τους, κάποιοι «καταραμένοι» λάτρεις του κεφαλαίου!

Η παραγραφή αδικημάτων αποτελεί μόνο ένα από τα πολλά βασικά εργαλεία νομιμοποίησης ψυχών και χρημάτων στην ελληνική πραγματικότητα. Μπορεί να είναι το σημαντικότερο αλλά υπάρχουν και πολλά άλλα που η ίδια η νομοθεσία έχει εφεύρει προκειμένου να απαλείφει κάθε σκοτεινό σημείο του παρελθόντος προσώπων και οικογενειών.

Ας έβρισκαν ένα ολοκληρωμένο κείμενο από κάποιον άριστο μαθητή να το βάλουν στην εξέταση της Έκθεσης, στις Πανελλήνιες. Έτσι το εκπαιδευτικό σύστημα θα έδειχνε πόσο σέβεται τον Έλληνα μαθητή και τις δυνατότητές του. Τον Παπανούτσο, να τον διδαχτούν τα παιδιά στην τάξη της εργασίας και του διαλόγου και όχι στο θρανίο του άγχους και της εξέτασης.

Το πολιτικό πρόταγμα της χώρας είναι μόνο αυτό και τίποτε άλλο! Μπορεί να κάνουν κύκλους γύρω από τον εαυτό τους οι γυρολόγοι των κομματικών σαλονιών, μπορεί να γράφουν άρθρα και να βγάζουν μανιφέστα αλλά πλησιάζει ή μέρα της κρίσης για όλους. «Δέχεται κύριε το κόμμα σας, να καταργήσει φορείς και να απολύσει δημοσίους υπαλλήλους;»

Ενώ ο Τσίπρας μοιράζει ακόμα σπόρους για λεφτόδεντρα, κάποιες άλλες ποικιλίες, λιγότερο ανθεκτικές, φεύγουν έξω για να μη χαθούν.Δυστυχώς για την ελληνική πραγματικότητα, αν η πολιτισμική μας ιδιαιτερότητα είχε εγκλωβιστεί σ΄αυτό το εσωστρεφές κανιβαλικό κράτος, σήμερα δεν θα υπήρχαμε ούτε ως ανάμνηση στην παγκόσμια σφαίρα.

Πολλοί δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει για τη χώρα, η παρατεταμένη εξάρτηση από τα μνημόνια και κυρίως, η υπογραφή της τριακονταετούς επιτροπείας. Η Ελλάδα αίρει de facto,κάθε ισχύ της ισοτιμίας της ως μέλος της ΕΕ. Απεμπολεί δικαιώματα στις εσωτερικές αποφάσεις και μένει έρμαιο στις καλές διαθέσεις των εταίρων, χωρίς να εξασφαλίζει την πολυπόθητη σταθερότητα.

Μα ποιες είναι αυτές οι «συλλογικότητες»; Τι πραγματεύονται και σε ποια ιδεολογική βάση αναπτύσσουν προβληματισμούς; Και πόσες είναι; Γιατί αν πρόκειται να αντιπροσωπεύουν κάποιες διευρυμένες κοινότητες πολιτών που προσιδιάζουν σε αιτήματα, διεκδικήσεις και προβληματισμούς, τότε είναι πολύ λογικό ο υπουργός να επιθυμεί έναν γόνιμο διάλογο μαζί τους.

Όλοι αυτοί που έπιασαν τον πρώτο λαχνό του λαχείου – κοντά στις 150.000- μπορούν τώρα, κάτω από προϋποθέσεις, να βγουν στη σύνταξη, στα 50! Πρόκειται για εργαζόμενους σε ΔΕΚΟ και τράπεζες, για τους οποίους η οικειοθελής αποχώρηση θα είναι επικερδής, αφού εκτός από τα ποσά των συντάξεων , θα εισπράξουν και υπέρογκες αποζημιώσεις!

Οι νέες προτάσεις της Επιτροπής του κ. Λιάκου, μπορεί να διαβάζονται ουσιαστικές αλλά δεν πρόκειται να εφαρμοστούν. Απευθύνονται σε ένα παθητικό αναχρονιστικό θεσμό που δεν είναι σε θέση να απορροφήσει την οποιαδήποτε αλλαγή.Δεν μπορούμε πια να οραματιζόμαστε μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να τις κάνουμε στην δεκαετία του ΄70.

Η πολιτική της παράνοιας λειτουργεί πάντα με το δόγμα της «παράπλευρης ωφέλειας». Εξασφαλίζουμε πρώτα τις ισορροπίες της εξουσίας και ό,τι περισσέψει είναι το κέρδος της κοινωνίας. Οι εκβιασμοί θα πιάσουν το πιθανότερο, τόπο για μερικές «τζούρες» ακόμα, πρόσκαιρης ικανοποίησης. Η εκταμίευση, όμως, των χρημάτων θα μεγιστοποιήσει το κόστος τους, σε θυσίες ανθρώπων.