Του Ανδρέα Ζαμπούκα
«Έχω καλέσει τις συλλογικότητες από τα Εξάρχεια να συζητήσουμε για να υπάρξει ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των ιδεών, όχι όσους έχουν σχέση με ναρκωτικά βέβαια» ανακοίνωσε την Πέμπτη ο Νίκος Τόσκας! Ο Γιώργος Κυρίτσης επίσης έκανε σαφές ότι η κυβέρνηση μπορεί να οδηγηθεί «σε συμφωνία κυρίων», κράτους – καταληψιών.
Μα ποιες είναι αυτές οι «συλλογικότητες»; Τι πραγματεύονται και σε ποια ιδεολογική βάση αναπτύσσουν προβληματισμούς; Και πόσες είναι; Γιατί αν πρόκειται να αντιπροσωπεύουν κάποιες διευρυμένες κοινότητες πολιτών που προσιδιάζουν σε αιτήματα, διεκδικήσεις και προβληματισμούς, τότε είναι πολύ λογικό ο υπουργός να επιθυμεί έναν γόνιμο διάλογο μαζί τους.
Κάποιοι λένε ότι δεν είναι και τόσοι πολλοί. Ότι αποτελούν μια ισχνή μειοψηφία η οποία όμως έχει το προνόμιο της δυναμικής δράσης, ώστε να μπορεί να εκβιάζει κυβερνήσεις, κόμματα, θεσμούς και ολόκληρες πόλεις. Και εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας, μπορεί να επιμηκύνουν την διαχρονική τους υπόσταση σε όλη την Μεταπολίτευση, χωρίς μάλιστα να ανανεώνουν το ιδεολογικό τους μανιφέστο.
Ενδιαφέρον προκαλεί όμως, και η αφέλεια πολλών εξ ημών οι οποίοι παθαίνουμε κάτι σαν σοκ, όταν βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να πασχίζει με την συντήρηση της παλιάς του ταυτότητας. Λες και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι κάθε απόπειρα απεξάρτησης από τις παλιές καταβολές, θα επιφέρει αυτόματα και την άρση της πολιτικής του ύπαρξης.
Επίσης – και το λέω κυρίως για τους φιλελεύθερους «σοκαρισμένους»- οι «συλλογικότητες» των Εξαρχείων δεν είναι οι μοναδικές στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να τις γνωρίζουν και από άλλους ποικίλους «βιότοπους» στους οποίους ευδοκιμούν. Η χώρα αυτή χτίστηκε πάνω στις «συλλογικότητες» εξαρχής και μ΄αυτές πορεύτηκε ως σήμερα. «Συλλογικότητες» είναι και οι Χρυσαυγίτες – κάποιοι φίλοι πρωθυπουργών συνομιλούσαν μαζί τους…- και οι πυρήνες των ποδοσφαιρικών ομάδων – τους καλούν στα γραφεία υπουργών(!)- και το σόι των κομματαρχών στις τοπικές κοινωνίες και οι κλειστές φατρίες κάποιων επαγγελμάτων και οι συνδικαλιστές και πάρα πολλές άλλες ισχνές μειοψηφίες που διαθέτουν δύναμη εξάρτησης των πλειοψηφιών.
Οι εξουσίες στην Ελλάδα, πάντα συνομιλούν φανερά ή κρυφά, με τις «συλλογικότητες» και θα συνεχίσουν να το κάνουν έως ότου διακρίνουν πως αποτελούν τον «μεσίτη» τους με την ευρύτερη βάση. Μπορεί όλοι να αποστρέφονται τη βία και τις καταλήψεις αλλά η αριστερή κουλτούρα έχει διεισδύσει για τα καλά στις συνειδήσεις πολλών που πιστεύουν σε μια παρωχημένη δημοκρατία ή φαντασιώνονται ότι ακόμα ζούμε στην εποχή της Χούντας. Ειδικά, με τόσους άνεργους νέους γύρω μας, ο κόσμος είναι αρκετά άδικος για να μπορούν κάποιοι να προσποιούνται ότι τον ανατρέπουν…
Θα το πω για άλλη μια φορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά ένα «εξωφρενικό σύμπτωμα» στο «πειρατικό» κράτος που πορεύεται με τις «φυλές» και τους «φυλάρχους» του εδώ και δύο αιώνες. Τώρα είναι κάποιοι που συνομιλούν με τους «αντιεξουσιαστές», αύριο κάποιοι άλλοι με τους «αντικομφορμιστές»… Ένα «αντί» γοητείας για το πόπολο να υπάρχει κι όλα βολεύονται.
Γι αυτό σας παρακαλώ, μην γίνεστε αφελείς και εκπλήσσεστε από το θράσος του κ. Τόσκα. Έχουμε δει και χειρότερα στο παρελθόν. Τουλάχιστον τούτοι εδώ είναι απροκάλυπτοι και γελάμε κιόλας…
