Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο αναπληρωτής υπουργός Πολάκης έφαγε στην Ιεράπετρα «ακροδεξιά» κλωτσιά! Ο άλλος υπουργός Κατρούγκαλος επίσης στην Κρήτη, δέχθηκε επίθεση από «Ακροδεξιούς» και συλλήβδην, όλοι οι διαμαρτυρόμενοι της Τετάρτης είναι «Ακροδεξιοί»!
Κάθε μέρα, όλο και κάτι συμβαίνει σε συγκεντρώσεις στελεχών ή υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε μέρα, κάποια γκάφα θα διαρρεύσει στα δίκτυα ή ακόμα χειρότερα, κάποιος ξεχασμένος «λαϊκός ήρωας» θα γίνει περίγελος επειδή «κλαίει» με τα μνημονιακά μέτρα που εφαρμόζει.
Εκτός από τα περιστατικά που όλο πληθαίνουν, η αποστροφή στην κυβέρνηση κυμαίνεται ήδη σε δυσθεώρητα ποσοστά. Και μετά το καλοκαίρι, προβλέπεται να ενταθούν τα φαινόμενα αγανάκτησης μεγάλων στρωμάτων που θα πληρώσουν ΕΝΦΙΑ (η μαγική λέξη που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις), φόρους και θα δουν τις συντάξεις τους μειωμένες.
Εν τω μεταξύ, είναι απολύτως φυσικό να λειτουργήσει η θεωρία του ελατηρίου που εκτοξεύεται στο πρόσωπό σου, όταν το κρατάς τεντωμένο και παύεις κάποτε να το ελέγχεις. Γιατί όλη αυτή η μάζα που ξεσάλωσε με συνθήματα, ατάκες και μύθους παραδείσιων πουλιών (θυμίζει λίγο Βαρουφάκη…) πως αλλιώς μπορεί να αντιδράσει στην απογοήτευση και στον εμπαιγμό;
Αν λοιπόν, φτάσουμε σε λίγους μήνες, όλοι οι Έλληνες να «σιχτιρίζουμε» εν χορώ, κάθε νέα γκάφα και απάτη που ξετυλίγεται μπροστά μας, υποθέτω πως θα είμαστε όλοι «Ακροδεξιοί»! Αν δηλαδή, κάθε αντίδραση από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ (τι να κάνουμε, είναι οι πιο ζωηροί…) καταγράφεται ως ακροδεξιά επίθεση, τι έχει να γίνει με τους υπόλοιπους που θα βγαίνουν στο δρόμο οργανωμένοι και με μαζικές εκδηλώσεις;
Θα κάνω μια πρόβλεψη για το μέλλον και ας μην βγω αληθινός: Θα καταλήξουμε σε μια καθεστωτική ομάδα του 5% (κυβερνητικοί, καρεκλοκένταυροι και συγγενείς τους) να διοικούν ένα υπόλοιπο «ακροδεξιών» Ελλήνων. Θα φτύνει όλος ο κόσμος από πάνω τους, θα πέφτουν κλωτσιές, δεν θα τολμούν να εμφανιστούν σε εκδήλωση και να περπατήσουν στο δρόμο και μόλις βρουν μικρόφωνο και κάμερα θα διακηρύσσουν το δίκιο του «αντιδεξιού» αγώνα τους.
Όλη η Ελλάδα θα τους κράζει για εκλογές αλλά εκείνοι μόνοι τους, διχαστικοί και εμμονικοί θα παλεύουν να στυλωθούν στις καρέκλες τους.
Θα αντέξουν; Θα το παλέψουν με το Σύνταγμα, τον εκλογικό νόμο, ανοίγοντας πόρτες στο ΠΑΣΟΚ και σε δεξιά «σταγονίδια» κρατισμού, ενώ ταυτόχρονα θα παλεύουν σαν «Δον Κιχώτες» με το φάντασμα της «Ακροδεξιάς»!
Πόσος παραλογισμός και παράνοια! Κυβερνούν με την ψήφο των ΑΝΕΛ (κάτι σαν Νεφελίμ και Χερουβίμ μαζί…), ανέχονται «βυζαντινές» υπερπαραγωγές στο ΥΠΕΘΑ, μεταφέρουν το Άγιο Φως, φυλάνε χέρια παπάδων και ετοιμάζονται να ξαποστείλουν τον Φίλη, επειδή έχουν σπάσει τα τηλέφωνα στο Μαξίμου. Ε λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι κατηγορούν όλους τους υπόλοιπους για «Ακροδεξιούς», όταν δεν είναι μαζί τους!
Αχ, αυτή η Αριστερά που, για πολλούς, δεν είναι Αριστερά αλλά ο κακός εαυτός της! Πόσο αληθινή είναι αυτή η Αριστερά και πόσο γνήσια είναι τα ολοκληρωτικά τεχνάσματα που σοφίζεται για να κυβερνήσει. Έτσι ακριβώς ήταν πάντα. Μία ισοπεδωτική τάση ανέξοδων «αντισυστημικών τροβαδούρων» που στην αρχή μάγευαν με το τραγούδι τους και στη συνέχεια μαστίγωναν με τον φασισμό τους. Με την «υπαγορευτική» και την ανερμάτιστη πολιτική τους, που πάντα αποτύγχανε, στο τέλος, κατέληγαν να υπερασπίζονται την αυθεντία και τον απολυταρχισμό τους.
Πολύ φοβάμαι ότι θα τους πάρουν σηκωτούς με τα χερούλια της καρέκλας στα χέρια. Μόνο έτσι θα εγκαταλείψουν το πάθος που περίμεναν τόσα χρόνια, να σβήσουν στην αφέλεια (ή μάλλον στην κουτοπονηριά) των Ελλήνων.
Ως τότε, είμαστε όλοι Ακροδεξιοί και όσο κυλάει, δραματικά, ο καιρός των νευρώσεων, θα γινόμαστε πολλοί περισσότεροι. Κουράγιο σύντροφοι, είναι στο πεπρωμένο σας πάντα η ήττα και η απειλή. «Τουλάχιστον όμως, εσείς προσπαθήσατε…»
