Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Για πάντα μνημόνιο; Ισόβια επιτροπεία; Δεν ξέρω από χθες τι να αισθανθώ περισσότερο, θλίψη για την ανικανότητα των σύγχρονων Ελλήνων να διοικήσουν τη χώρα τους ή ικανοποίηση που επιτέλους, εκχώρησαν πλήρως– και μάλιστα επί αριστερής κυβέρνησης- τα δημοσιονομικά τους στους ξένους;
Την επομένη του Eurogroup που η Ελλάδα πρακτικώς ομολόγησε τον εξευτελισμό της, ο πρωθυπουργός δήλωσε: «μετά από έξι χρόνια σκληρής λιτότητας, επί τέλους καλές ειδήσεις».
Αν πρόκειται για καλές ειδήσεις τότε να πανηγυρίσουμε. Η κυβέρνηση δέχθηκε για τριάντα περίπου χρόνια, η διαχείριση της δημόσιας περιουσίας να περιέλθει σε τρίτους και η εκτέλεση του προϋπολογισμού να ανήκει στην ευχέρεια των δανειστών. Όλα αυτά για κάποια αδιευκρίνιστη υπόσχεση διευθέτησης του χρέους κυρίως με χρήματα των ομολόγων διακράτησης της ΕΚΤ. Κεφάλαια δηλαδή, που εξασφαλίστηκαν μετά τη διαπραγμάτευση, το 2012 και τα οποία ο Βαρουφάκης δεν καταδέχτηκε να τα ακουμπήσει!
Οι καλές ειδήσεις είναι μόνο για τον οπορτουνισμό του Τσίπρα. Η μόνιμη απαλλαγή του από την κοινοβουλευτική του ομάδα. Προκειμένου να έχει, όπως πιστεύει, ήσυχο το κεφάλι του δέχτηκε ένα «αιώνιο» μνημόνιο που κάθε φορά που θα ενεργοποιείται δε θα χρειάζεται να πείσει τους βουλευτές να δώσουν την ψήφο τους. Απλά, θα είναι αρκετός ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να υπογράφει υπαγορευμένα προεδρικά διατάγματα.
Ο κόφτης δίνει στην κυβέρνηση και άλλο ένα εργαλείο: εκτός από τις αναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις να μην κάνει άλλη μεταρρύθμιση δημιουργώντας πρόβλημα στον κομματικό του στρατό, έως ότου έρθει η στιγμή του κόφτη για τον οποίο βέβαια, δεν θα φταίει ο ίδιος αλλά οι ξένοι.
Από δω και πέρα, αρχίζουν τα δύσκολα. Σκληρή λιτότητα, συνέχιση της έλλειψης ρευστότητας, μειωμένη ζήτηση στην αγορά, αδυναμία πληρωμών και εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων. Με το πακέτο μέτρων που ψηφίστηκε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, ως προαπαιτούμενο της συμφωνίας η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων θα εξαντληθεί σύντομα και οι περισσότεροι θα παράγουν μόνο και μόνο για τη συντήρηση του κράτους
Εν τω μεταξύ, είναι σαφές ότι για να εξυπηρετηθεί η εδραίωση του καθεστώτος, το κράτος δεν θα πάψει ποτέ να απλώνει τα πλοκάμια του παντού. Με τα λίγα μέσα που πλέον θα διαθέτει η κυβέρνηση, θα επενδύει συνεχώς σε έναν νέου τύπου κρατισμό, αδιαφορώντας για τις συνθήκες υγιούς ανάπτυξης.
Εδώ που φτάσαμε κάθε λογικός άνθρωπος θα προτιμούσε να διοριστεί απευθείας μία κυβέρνηση από τις Βρυξέλλες να ησυχάσουμε δια παντός από τις ελληνικές διοικήσεις! Απαράδεκτο ως προοπτική; Α, ναι; Τώρα που έχουμε ένα τσούρμο από «καταφερτζήδες» με μόνη τους έννοια να κρατήσουν την εξουσία είναι καλύτερα; Aντίθετα, ο ρόλος του «ενδιάμεσου» για τον Τσίπρα, μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικός για τη χώρα. Γιατί από τη μία, θα χρεώνει στους άλλους οτιδήποτε επώδυνο και ο ίδιος θα προσποιείται τον «πολιορκημένο» που αντιστέκεται!
Έχουμε να κάνουμε με μία «ράτσα» μικροπολιτικών «ακτιβιστών» που λειτουργούν μόνο με τους κανόνες της πειρατείας. Δεν έχουν τόπο και πατρίδα να διοικήσουν αλλά ένα «πορθημένο κάστρο» να υπερασπιστούν ως αργυρώνητοι τοποτηρητές.
Πολλοί δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει για τη χώρα, η παρατεταμένη εξάρτηση από τα μνημόνια και κυρίως, η υπογραφή της τριακονταετούς επιτροπείας. Η Ελλάδα αίρει de facto,κάθε ισχύ της ισοτιμίας της ως μέλος της ΕΕ, αφού δεν θα είναι σε θέση να εγείρει κανένα διαπραγματευτικό χαρτί σε πολιτική και οικονομία. Απεμπολεί δικαιώματα και κυριαρχία στις εσωτερικές αποφάσεις και μένει έρμαιο στις καλές διαθέσεις των εταίρων, χωρίς όμως να εξασφαλίζει τουλάχιστον, την πολυπόθητη σταθερότητα στην οικονομία της.
Κι όλα αυτά γιατί δεν θέλαμε να πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ! Και όλα αυτά επειδή καταντήσαμε τη δημοκρατία μας να την ελέγχει μία κρίσιμη μάζα κακομαθημένων κρατικοδίαιτων βουλιμικών. Αυτών που θύμωσαν επειδή κάποιος τους στέρησε ένα μικρό κομμάτι από το ακριβό κέικ τους.
Ας υπήρχε τουλάχιστον, ένα κόφτης στα ψέματα να σταματήσουν πια οι εθισμένοι στο παραμύθι να τα ζητάνε…
