Με την λήξη του Εμφυλίου Πολέμου, ο Στρατός ανέλαβε τον εξωθεσμικό ρόλο της οπισθοφυλακής του κοινωνικού και πολιτικού καθεστώτος, κάτι απολύτως φυσιολογικό αν αναλογισθούμε το διεθνές κλίμα του Ψυχρού Πολέμου που συναρθρώνονταν στο εσωτερικό με τις μετεμφυλιοπολεμικές παρενέργειες.

Αφορά τις σχέσεις του κόμματος με τους εξαπατημένους ψηφοφόρους, που μόλις 1,5 χρόνο μετά αναδεικνύουν σαν καλύτερη κυβέρνηση αυτή των Σαμαροβενιζέλων. Αλλά ο αντιπρόεδρος, όταν εννοεί πως θα δημιουργηθεί πολιτικό πρόβλημα αν οι δανειστές ζητήσουν πρόσθετα μέτρα, αναφέρεται στο εσωτερικό του κόμματός του.

Με προσφυγή στην αμεσοδημοκρατική λύση του δημοψηφίσματος –οι εκλογές θα τους οδηγήσουν εκτός εξουσίας– θα προσπαθήσει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να αναστήσει την αντιμνημονιακή συνείδηση του 61,3% και να δημιουργήσει κλίμα ανάλογο του περσινού καλοκαιριού. Η κατάρρευση της οικονομίας, λόγω της μη χρηματοδότησης της, θα παρασύρει τελικά και το κυβερνών κόμμα.

Το πρωτοσέλιδο κυριακάτικης εφημερίδας είναι προφανές πως το προκάλεσε η ελληνική πλευρά. Είναι ανόητο να πιστέψουμε πως σήκωσε ο Ολάντ το τηλέφωνο και ενημέρωσε τον διευθυντή της εφημερίδας. Και επειδή κάθε διαρροή κρύβει σκοπιμότητες ας προσπαθήσουμε να τις ανιχνεύσουμε.

Αυτά που έγιναν προχθές στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» συμπυκνώνουν όλες τις παθογένειες της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Μια ομάδα συνδικαλιστών της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας δεν επέτρεψε σε στελέχη της Fraport, της εταιρίας που αγόρασε τα 14 αεροδρόμια, να επιθεωρήσουν τις εγκαταστάσεις του συγκεκριμένου αεροδρομίου.

Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μελέτησε τα όσα έγιναν το περσινό καλοκαίρι, έβγαλε τα συμπεράσματα της και έχει χαράξει ήδη τη γραμμή της. Αλλά αυτό πιθανόν να μην αρκεί. Γιατί πρέπει να βρει και ευρώ. Πολλά ευρώ. Και δεν γνωρίζω αν ο Αλτουσέρ αρκεί για να τετραγωνίσουν τον κύκλο.

Η άποψη αυτή υποκρύπτει μιαν ολόκληρη αντίληψη που υποβιβάζει την εθνική κυριαρχία σε ήσσονος σημασίας θέμα. Γιατί είναι αυτονόητο πως η κυριαρχία ασκείται επί του εθνικού εδάφους. Όταν αυτό έχει ασαφή όρια και η εθνική κυριαρχία, έχει περιορισμένο εδαφικό βεληνεκές κι έτσι η φύλαξη των συνόρων είναι κενή περιεχομένου.

Με την εναντίωση του Δρίτσα και του Σπίρτζη στην πώληση του ΟΛΠ, επανήλθαν οι θεωρίες για την κατανομή ρόλων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε έτσι να καλύπτεται το μεγαλύτερο φάσμα της εκλογικής πελατείας του. Με άλλα λόγια ο καλός και ο κακός μπάτσος.

Αναμφίβολα στην ιστορική διαδρομή της χώρας από τον Εμφύλιο πόλεμο και μετά, ο εκλογικός νόμος μετατράπηκε από έναν μηχανισμό καταγραφής των πολιτικών δυνάμεων στο κοινοβούλιο, σε ένα σύστημα παραγωγής πλειοψηφιών που απείχαν από την λαϊκή βούληση που θεωρητικά αυτός έπρεπε να αποτυπώνει.

Και οι δύο ηγέτες εργαλειοποίησαν την εκλογική διαδικασία και μέσα από διαδοχικές αναμετρήσεις, που έγιναν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, πέτυχαν τελικά τον στόχο τους, που είναι η πολιτική κυριαρχία. Ο τυχοδιωκτισμός, η εξουσιολαγνεία, η αποστροφή προς την ελεύθερη ενημέρωση, η διαρκής δημιουργία εχθρών, οι παρακρατικοί μηχανισμοί είναι κοινά στοιχεία αθλιότητας στον πολιτικό βίο των δύο ανδρών.

Ήταν μια σπαρακτική τοποθέτηση της Ιεράς Συνόδου. Το γεγονός πως εικοσάχρονα παιδιά δεν σεβάστηκαν τους 50, 60, 70 πιστούς που μέσα στο κατακαλόκαιρο, κυριακάτικα, θέλησαν να εκκλησιασθούν, φανερώνει μεν το όριο στο οποίο βρίσκεται η κοινωνία μας, αλλά συγχρόνως θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί και ως μια βλακώδης, απονενοημένη και περιθωριακή πράξη 20-30 νεαρών χωρίς αρχές.

Ένα λογικό συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε από την υπόθεση της υποκλοπής είναι πως κάθε φορά που λέμε πως «πιο κάτω δεν γίνεται, πιάσαμε πάτο» διαπιστώνουμε πως υπάρχει πιο κάτω, πως ο πάτος είναι μια επιφάνεια που μόλις την πατάμε και αισθανόμαστε ανακουφισμένοι γι΄ αυτό, υποχωρεί κι άλλο. Φαίνεται πως η κατάπτωση μας είναι μια ατέρμονη διαδικασία.

Ο κ. Θ. Καρτερός είναι πολιτικός σχολιαστής στην εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, καθ΄έξιν ρυπαρογράφος. Είχε διατελέσει στην δεκαετία του 80 διευθυντικό στέλεχος στον «Ριζοσπάστη». Αυτό το τελευταίο θα ήταν αρκετό για να γίνει αμέσως αντιληπτό το επίπεδο της ιδεολογικοπολιτικής συγκρότησης του. Αυτοί που υποστηρίζουν πως στην ζωή τίποτα δεν είναι τυχαίο, δικαιώνονται για μία ακόμα φορά.

Τέσσερις μέρες μετά την δημοσίευση της υποκλαπείσας συνομιλίας μπορούμε πλέον με μεγαλύτερη άνεση να κάνουμε τις διαπιστώσεις μας. Η κυβέρνηση γνώριζε το περιεχόμενο της συνομιλίας πριν αυτή δημοσιοποιηθεί. Η ακαριαία αντίδραση της αυτό δείχνει.

Η απαντητική επιστολή της Λαγκάρντ, που ήταν ιδιαίτερα αυστηρή, δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ να ξαναστήσει το περσινό σκηνικό. Επειδή όμως βρίσκονται σε αδιέξοδο και είναι και αμετανόητοι, θα το επιχειρήσουν δικαιώνοντας τη ρήση «μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι».

Η κατάκτηση του αγγλικού πρωταθλήματος από την Λέστερ, πέραν του αγωνιστικού θαύματος, αναδεικνύει και κάποια κοινωνικά χαρακτηριστικά που συνετέλεσαν σε αυτό το γεγονός.\r\n\r\n

Οι πιέσεις των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών προς το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι για να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση, μέχρι στιγμής δεν αποδίδουν. Συγχρόνως αναδεικνύουν και τη θέση των δύο κομμάτων για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ουσιαστικά λένε στον Σούλτς: «δεν θα στείλουμε τον Μητσοτάκη στο 50%.

Νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει και να διαχειρισθεί αυτόν τον τεράστιο όγκο των προβλημάτων με τους ΑΝΕΛ. Μάλλον ζούμε το τέλος της εποχής ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή που τον γνωρίσαμε. Το αν έρχεται η ώρα του Κυριάκου, αυτό θα εξαρτηθεί, κυρίως, από τις ικανότητες του.

Η κυριότερη συνέπεια της νίκης του Μητσοτάκη είναι πως από εδώ και μπρος ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει και το πλεονέκτημα της, κατά πρόσωπο, αντιπαράθεσης των δύο αρχηγών και αφαιρείται από την ατζέντα του, ως προνομιακό πεδίο αναμέτρησης, η διαφθορά και η διαπλοκή.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όσες διαφωνίες και να έχουν για την ακολουθούμενη πολιτική, όσες ενστάσεις και να προβάλλουν δημοσίως ή ιδιωτικά για τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, δεν πρόκειται κανείς τους να χρεωθεί την πτώση της αριστερής κυβέρνησης. Είναι μια βαρυσήμαντη πολιτική πράξη, που οι πλάτες τους δεν μπορούν να την σηκώσουν.

Αυτονόητο καθήκον του Κυρ. Μητσοτάκη είναι να υπερασπισθεί σήμερα τόσο τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, όσο και τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό, που ποτέ δεν νομιμοποίησε πολιτικά τον Α. Τσίπρα με τη δική του παρουσία. Και δικαιώθηκε γι΄ αυτό.

Αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα, οχτώ απόστρατοι της πολιτικής συγκεντρώθηκαν για να προτείνουν στον νυν κεντρικό τραπεζίτη Γ. Στουρνάρα την πρωθυπουργία. Είναι νομίζω αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Έλληνα πολίτη να ενδιαφέρεται για τα κοινά, να προβληματίζεται, να ανησυχεί. Πολύ δε περισσότερο αν πρόκειται για βετεράνους πολιτικούς, προσωπικότητες πρώτης γραμμής...

Αναμφίβολα η Νέα Δημοκρατία είναι ένα μεγάλο κόμμα με βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία. Το έδειξε όταν στάθηκε όρθια στην καταιγίδα των μνημονίων με 29%, τη στιγμή που το άλλο μνημονιακό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, καταβαραθρωνόταν. Οι αντοχές αυτές οφείλονταν σε δύο κυρίως λόγους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε το χαρμάνι των μέτρων του να στηρίζεται στην φορολογία και όχι στην περικοπή κρατικών δαπανών, γιατί ο περιορισμός του κράτους βρίσκεται έξω από τις ιδεολογικοπολιτικές αρχές του. Από την πρώτη μέρα που υπέγραψε το μνημόνιο, αρνήθηκε την ιδιοκτησία του, καθώς ο έλληνας πρωθυπουργός διακήρυξε πως ήταν προϊόν πραξικοπήματος.