Του Σάκη Μουμτζή
Είχα γράψει παλιότερα πως η ομάδα Λαφαζάνη και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοινό τελικό στόχο. Απλώς διαφέρουν στα μέσα. Οι λαφαζανικοί επιθυμούσαν να μεταβούμε άγαρμπα και άτσαλα στη δραχμή, ενώ οι άλλοι, πιο σοφιστικέ και «ανανεωτικοί», θέλουν να εξωθήσουν την κατάσταση στα άκρα, να χρεώσουν τα πάνδεινα που υφίσταται ο τόπος από τους σχεδιασμούς τους στους δανειστές και τελικά ο ίδιος ο λαός, κουρασμένος και απογοητευμένος, να επιλέξει αυτός την έξοδο από το ευρώ.
Είναι ένα σχέδιο με πολλά ρίσκα για αυτούς που το συνέταξαν και το στηρίζουν, αλλά είναι το μόνο που μπορεί να διαθέτουν. Είναι το μόνο που είναι συμβατό με την ιδεολογία ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς. Και με μια σειρά από πράξεις τους το δείχνουν. Άλλο αν οι περισσότεροι από τους πολιτικούς τους αντιπάλους στέκονται αμήχανοι μπροστά στα όσα κάνουν ή –κυρίως– δεν κάνουν.
Και αν πέρσι η άγνοια για το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ ήταν δικαιολογημένη –εν μέρει–, φέτος είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Η επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Βέβαια, μαθαίνει αυτός που θέλει να μάθει, και έχω πολλές αμφιβολίες αν τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου έχουν μάθει το μάθημα τους από το περσινό τους πάθημα. Αν δηλαδή έχουν μελετήσει επαρκώς αυτό το «αριστερό τσουνάμι», ώστε να το αντιμετωπίσουν και να μην αιφνιδιασθούν εκ νέου.
Όταν η αξιωματική αντιπολίτευση ήταν βυθισμένη στην εσωστρέφεια το τελευταίο τρίμηνο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεδίπλωνε τις κινήσεις του. Καθιστούσε σαφές, προς όσους μπορούσαν να «σπάσουν» τον κώδικα του –που δεν ήταν κάτι το πολύπλοκο– πως αυτά που υπέγραψε στις 13 Ιουλίου του 2015 υπό πίεση δεν θα τα εφαρμόσει. Ή θα εφαρμόσει τα ελάχιστα που απαιτούνται για να συνεχίσει να νέμεται την εξουσία.
Η περίφημη αξιολόγηση για την οποία συζητούμε σήμερα θα μπορούσε να κλείσει εντός του 2015, αν το ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει κάτι το απλό. Πως αξιολόγηση είναι η τήρηση των συμφωνηθέντων. Τίποτα παραπάνω. Και για να μην διευθετείται ένα θέμα ορισμένο με απόλυτη σαφήνεια, σημαίνει πως δεν υπάρχει διάθεση για τη διευθέτηση του.
Μοιραία λοιπόν τίθεται το ερώτημα: και τι σκοπεύει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Πού θα βρει τα ευρώ για να πληρώσει την ΕΚΤ τον Ιούνιο και τον Ιούλιο; Δεν διδάχτηκε από την περσινή περιπέτεια; Πάλι θα υπογράψει με την πλάτη στον τοίχο;
Από τα τρία αυτά ερωτήματα, το πρώτο είναι ρητορικό, καθώς κανένας δεν πρόκειται να του δανείσει χρήματα. Για το τρίτο δεν έχω απάντηση. Άλλωστε όποιος την διακινδυνεύει ας επενδύσει και στο χρηματιστήριο. Θα κερδίσει πολλά λεφτά. Όμως μετά βεβαιότητος θα απαντήσω στη δεύτερη ερώτηση και θα πω ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μελέτησε τα όσα έγιναν το περσινό καλοκαίρι, έβγαλε τα συμπεράσματα της και έχει χαράξει ήδη τη γραμμή της.
Αλλά αυτό πιθανόν να μην αρκεί. Γιατί πρέπει να βρει και ευρώ. Πολλά ευρώ. Και δεν γνωρίζω αν ο Αλτουσέρ αρκεί για να τετραγωνίσουν τον κύκλο.
