Του Σάκη Μουμτζή
Η αναμέτρηση της Τρίτης ήταν αναμφίβολα ένα τεστ για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα είχε απέναντι του τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Ο αγώνας φαινόταν και ήταν άνισος, καθώς ο Τσίπρας και εμπειρότερος ήταν σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις και το αντικείμενο ιδιαίτερα βολικό γι΄ αυτόν. Μα πάνω απ΄ όλα ο πρωθυπουργός είχε και έχει ακόμα το χάρισμα του στελέχους που στα κομμουνιστικά κόμματα αποκαλούσαμε «μαζικό υπεύθυνο». Ο «μαζικός» ήταν ένα άτομο που είχε την ικανότητα με απλά και εύληπτα επιχειρήματα, με κατάλληλο χρωματισμό στη φωνή του και με φυσιολογικές αλλά προσεγμένες κινήσεις των χεριών του, να περνά –κατά την κομματική ορολογία– την πολιτική γραμμή στις μάζες, μια πολιτική γραμμή που άλλοι εκπονούσαν.
Αυτήν την ικανότητα ο Τσίπρας την απέκτησε με την εικοσάχρονη πολιτική του δράση στα θρανία και στα αμφιθέατρα και με αυτήν έπρεπε να αναμετρηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε έναν αγώνα εκτός έδρας, με αντικείμενο τη Δικαιοσύνη, τη διαφθορά και τη διαπλοκή. Θέματα εξ ορισμού δυσάρεστα για αρχηγό κόμματος που άσκησε πολυετή εξουσία.
Και όμως, κέρδισε κατά κράτος. Έκανε την έκπληξη. Με το που μπήκε στο γήπεδο έριξε τρία γκολάκια στον Αλέξη, που στην ομιλία του προηγουμένως τον αντιμετώπισε αφ΄ υψηλού, αλαζονικά και με ειρωνικά γελάκια.
Έκανε αρχικά μια αναφορά στη γενικότερη πολιτική κατάσταση, αναδεικνύοντας την τραγικότητα της, κατέστησε σαφείς τους ρόλους που είχαν οι δύο τους στη συζήτηση –κατήγορος ο Κυριάκος, κατηγορούμενος ο Τσίπρας– και το τρίτο και πιο θεαματικό γκολ ήταν η αποδόμηση με τρεις λέξεις, του αφηγήματος των 13 φακέλων του πρωθυπουργού. Του είπε πολύ απλά πως είναι άλλο πράγμα οι νομοθετικές παρεμβάσεις στον χώρο της Δικαιοσύνης, που είναι και συνήθεις και επιβεβλημένες, και άλλο οι πολιτικές παρεμβάσεις τύπου Παπαγγελόπουλου που είναι και αντισυνταγματικές. Του είπε πολύ απλά ο Κυριάκος, πως έχει παντελή άγνοια του Συνταγματικού Δικαίου, κάτι που είναι ανεπίτρεπτο για έναν πρωθυπουργό.
Και μετά άρχισε το γλέντι με τα «ορφανά του Τσοχατζόπουλου», τα ακούσματα της γάτας της διαπλοκής, τον Μαυρίκο, τα πρωτοσέλιδα του «Βήματος», το ALTER, τον νεοαυριανισμό κλπ. Ήταν φανερό πως ο Αλέξης περίμενε να τελειώσει η βραδιά, όπως μια ομάδα που χάνει με 5-0, περιμένει τον διαιτητή να σφυρίξει τη λήξη του αγώνα.
Στην απέλπιδα προσπάθεια του να πετύχει το γκολ της τιμής ο Τσίπρας, έριξε στον αγώνα και τους Μιχαλολιάκο και Καμμένο. Και ο μεν Πάνος έπεσε πάνω στον ογκόλιθο που ακούει στο όνομα Βενιζέλος και διελύθη στα εξ ων συνετέθη. Ο δε Μιχαλολιάκος προσπάθησε να δείξει εμπράκτως την ευγνωμοσύνη του προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τις αποφυλακίσεις, όμως η συμπόρευση ενός νεοναζιστικού κόμματος με τη ριζοσπαστική αριστερά δεν είναι καθόλου τιμητική γι΄ αυτήν. Την εξέθεσε ανεπανόρθωτα. Ολοκλήρωσε τη συντριβή της.
Και η κερκίδα των συριζαίων βουλευτών αναστατωμένη, αμήχανη, αιφνιδιασμένη, δεν πίστευε αυτά που έβλεπε. Όλη την εβδομάδα άκουγαν οι βουλευτές για 8 φακέλους, για ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις και προσήλθαν στο Κοινοβούλιο για να απολαύσουν τον θρίαμβο του Αλέξη, αυτό το ανοιξιάτικο βράδυ. Και όταν άρχισε ο Κυριάκος να ρίχνει τις μπάτσες γκρεμίστηκε γι΄ αυτούς ένας ολόκληρος κόσμος.
Γιατί η κυριότερη συνέπεια της νίκης του Μητσοτάκη είναι πως από εδώ και μπρος ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει και το πλεονέκτημα της, κατά πρόσωπο, αντιπαράθεσης των δύο αρχηγών και αφαιρείται από την ατζέντα του, ως προνομιακό πεδίο αναμέτρησης, η διαφθορά και η διαπλοκή.
Η αποδόμηση του Τσίπρα όμως δεν αρκεί για να καταστεί ο λόγος της Νέας Δημοκρατίας πειστικός και ηγεμονικός. Πρέπει να συντάξει ένα αξιόπιστο, φιλελεύθερο πρόγραμμα, χωρίς κρατισμούς και λαϊκιστικά χαϊδολογήματα. Ας μετατρέψει ο Κυριάκος τη Νέα Δημοκρατία από μια κουρασμένη παράταξη βαρόνων, σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κόμμα, που θα προσφέρει όραμα στους πολύπαθους πολίτες.
