Η Ευρώπη είναι φανερά απρόθυμη να ασχοληθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν. Το Βερολίνο, κατά κύριο λόγο, έχει πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί από το γεγονός ότι δύο μέλη της ΕΕ απειλούνται από μία τρίτη χώρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτή την απροθυμία ο Τούρκος πρόεδρος «διαβάζει» κάτι περισσότερο: Ένα κλείσιμο του ματιού. Και το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο συμβαίνει αυτό. Γιατί η Ευρώπη δημιουργεί ένα τέρας ακριβώς δίπλα της.

Και να, που η πρόταση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ΤτΕ) Γιάννη Στουρνάρα, για την ίδρυση Bad Bank, αρχίζει να λαμβάνει σάρκα και οστά. Το project «Αργώ», όπως ονομάζεται η πρόταση της ΤτΕ, για την περαιτέρω μείωση των κόκκινων δανείων, αναμένει τη θετική απόφαση της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού της Κομισιόν για να προχωρήσει.

Μέσα στους τελευταίους μήνες οι κυβερνήσεις έχουν λάβει μέτρα που πριν τον Ιανουάριο θα ήταν αδιανόητα. Οι υπουργοί Οικονομικών, ιδιαίτερα σε χώρες σαν τη δική μας, πρέπει να βιώνουν μία πολύ δύσκολη και απρόβλεπτη περίοδο. Παράλληλα, τουλάχιστον μέχρι να είμαστε σίγουροι ότι υπάρχει εμβόλιο, η οικονομική δραστηριότητα θα χαρακτηρίζεται πρωτίστως από την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.

Είναι γεγονός πως η επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 ν.μ. στα 12, είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα μας. Και είναι επίσης γεγονός που ουδείς πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης το άσκησε. Και ουδείς Έλληνας πολίτης μπορεί να αμφιβάλει για τον πατριωτισμό τους. Ιδιαίτερα για τους πατριάρχες των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου που χειρίσθηκαν ελληνοτουρκικές κρίσεις, χωρίς την δαμόκλειο σπάθη του τουρκικού casus belli.

Τους τελευταίους μήνες οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν εξελιχθεί με ένα τρόπο που κάνει σε όλους φανερό ότι το ζήτημα ξεπερνά κατά πολύ την έννοια της απειλής της εθνικής μας κυριαρχίας. Ακόμα κι αν η Τουρκία δεν έχει καμία πρόθεση να δημιουργήσει κάποιο θερμό επεισόδιο ή ακόμα χειρότερα, να κινηθεί απειλητικά εναντίον μας, ήδη προξενεί ζημιά ο τρόπος με τον οποίο το ζήτημα έχει εγκατασταθεί στο δημόσιο διάλογο.

Ο Joseph Schumpeter περιέγραψε εύστοχα τον θεμελιώδη υπέρ της προόδου μηχανισμό του καπιταλισμού της αγοράς ως &#8220;δημιουργική καταστροφή&#8221; ή &#8220;παραγωγική μετάλλαξη η οποία αδιάκοπα προκαλεί επαναστατικές αλλαγές στην οικονομική δομή εκ των ένδον, καταστρέφοντας αδιάκοπα την παλιά και δημιουργώντας αδιάκοπα μια νέα&#8221;. <b>Γράφει ο James Pethokoukis.</b>

Επιβάλλεται έστω και τώρα «στο και πέντε», να γίνει κατανοητό από όλους ότι η σοβαρή απειλή ασφαλείας που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας λόγω του τουρκικού αναθεωρητισμού και ηγεμονισμού πλησιάζει το «σημείο βρασμού» και δεν εξουδετερώνεται με στρουθοκαμηλισμούς και με εικονική πραγματικότητα αλλά ούτε και με διαρκείς αλλαγές Στρατηγικής. Απειλούνται όχι μόνον τα ζωτικά μας συμφέροντα, αλλά και αυτά που σχετίζονται με την εθνική μας επιβίωση.

Το ΔΝΤ προβλέπει χαμηλές πτήσεις για την ανάπτυξη της Ελλάδας. Του χρόνου μιλά για ανάπτυξη μόλις 4,1%, αλλά το ανησυχητικό είναι η πρόβλεψη ότι το ελληνικό ελατήριο δεν πρόκειται τελικά να εκτιναχθεί. Σταθερά μειούμενοι ρυθμοί μετά το 2022 θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη μόλις 1% το 2025. Το ερώτημα ωστόσο είναι για πιο λόγο η πρόβλεψη του ΔΝΤ, όπως και άλλων οργανισμών, για άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι εξαιρετικά ευνοϊκότερη έναντι αυτής για την Ελλάδα. 

Κάποτε οι ερωτήσεις ήταν απλοϊκές και οι απαντήσεις είχαν σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό. «Βούτυρο ή κανόνια;» ρωτούσαν τον 19ο και 20ο αιώνα οι διανοούμενοι, με τους δεξιούς να απαντούν «κανόνια», τους δε αριστερούς «βούτυρο». Σήμερα τα πράγματα είναι πολύπλοκα. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, είτε θα βρούμε τρόπο να έχουμε παράλληλα και βούτυρο και κανόνια, είτε η έλλειψη του ενός θα οδηγήσει στην έλλειψη του άλλου.

Η Τουρκία έχει απέναντί της την Ελλάδα ή την Ευρώπη; Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντήσουν στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Και να σκεφτεί κανείς ότι η Τουρκία δεν έχει γίνει (ακόμη) πυρηνική δύναμη και ότι τα σύνορά της δεν έχουν (ακόμη) ταυτιστεί με τα&#8230; σύνορα της καρδιάς του Ταγίπ. Η αποφυγή του πολέμου περνάει μέσα από αυτή την απάντηση.

Η σημασία της φορολογικής ανταγωνιστικότητας στην ανάπτυξη και την ευημερία μιας χώρας είναι τεράστια. Αρκεί για αυτό να αναλογιστεί κανείς το ότι σήμερα μια επιχείρηση έχει τη δυνατότητα να επιλέξει σε ποια χώρα θα εγκατασταθεί, πού θα τοποθετήσει την έδρα της, τις μονάδες παραγωγής, τις περιφερειακές τις διοικήσεις, για να έχει από εκεί πρόσβαση σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Κι αυτό όχι μόνο στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου ισχύει στον ύψιστο βαθμό, αλλά και εκτός αυτής.

Την περασμένη εβδομάδα το δσ της ΟΛΜΕ είχε προκηρύξει μια ακόμα στάση εργασίας, «κατά της εφαρμογής του νόμου που εισάγει τη ζωντανή αναμετάδοση των μαθημάτων από τη σχολική τάξη με την τοποθέτηση κάμερας». Όπως προκύπτει από τα στοιχεία του υπ. Παιδείας, στη στάση εργασίας συμμετείχαν 83 από τους 71.362 καθηγητές, δηλαδή ποσοστό της τάξεως του 0,11%. Με άλλα λόγια το 99,89% των καθηγητών ούτε που ασχολήθηκε με το επαναστατικό κέλευσμα και την αγωνιστική επαγρύπνηση της ηγεσίας της ΟΛΜΕ.

Η πρωτόδικη διαδικασία για συγκεκριμένα εγκλήματα μελών της Χρυσής Αυγής, αλλά και για τον εν γένει τρόπο λειτουργίας της οργάνωσης, βαδίζει στο τέλος της. Με αποφάνσεις ξεκάθαρες, με διαδικασίες ακηλίδωτες και με μια γενική αίσθηση υπερίσχυσης της Δημοκρατίας.

Είναι γεγονός πως παροπλισμένα στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ συνεργάζονται με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Θα έλεγα πως ο βαθμός της συνεργασίας είναι τόσο βαθύς, που θα μπορούσαμε να μιλάμε για την συγκρότηση ενός νέου μπλοκ εξουσίας. Κάτι που το έχουν αντιληφθεί κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθούν να το αποδομήσουν, καθώς μειώνει τις πιθανότητες τους για επάνοδο στην εξουσία.

Η Μάγια Πλιτσέσκαγια (1925-2015) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Έλληνα αναγνώστη. Τίμησε με την παρουσία της την χώρα μας, δίνοντας παραστάσεις, οι οποίες εντυπώθηκαν στη μνήμη του τυχερού κοινού που τις παρακολούθησε. Ελάχιστοι όμως γνωρίζουν τις σκοτεινές και δύσκολες σελίδες της βιογραφίες της.

Η απόφαση του πρωθυπουργού να επιλέξει την Άννα Διαμαντοπούλου ως υποψήφια της Ελλάδας για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΟΣΑ, κατά τη γνώμη μας, δεν πρέπει να αποτιμηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής της διεύρυνσης της Νέας Δημοκρατίας. Το ερμηνεύουμε ως υπενθύμιση ότι η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός προσωπικά πιστεύουν πάντα στην αξία της αριστείας. 

Ανταλλαγή εγγράφων από μια υπηρεσία του Δημοσίου σε άλλη ήταν αδιανόητο μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Για πρώτη φορά οι δημόσιες υπηρεσίες «μιλάνε» μεταξύ τους. Απώτερος στόχος, η αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών, που σιγά-σιγά παύουν να είναι οι «κλητήρες» του ελληνικού Δημοσίου, όπως λέει στο liberal ο Γενικός Γραμματέας Πληροφοριακών Συστημάτων Δημόσιας Διοίκησης, Δημοσθένης Αναγνωστόπουλος. <b>Συνέντευξη στον Βαγγέλη Μανδραβέλη.</b>

Το σήριαλ με το TikTok συνεχίζεται ακάθεκτο, αλλά μπορούμε να εξαγάγουμε κάποια συμπεράσματα ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθεί η ανεκδιήγητη προτεινόμενη εταιρική συμμαχία μεταξύ της Oracle-Walmart και της TikTok.

Η Γαλλία θα σταθεί και πάλι αλληλέγγυα στην Ελλάδα, στόχος της είναι η ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας. Θα πρέπει επομένως να αναμένουμε κάποια παρέμβαση Μακρόν, γι&apos; αυτό και είναι κρίσιμη η αυριανή Σύνοδο Κορυφής, σημειώνει στο liberal ο Κώστας Υφαντής. <b>Συνέντευξη στον Βασίλη Γεώργα.</b>

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής μεταμόρφωσε τον χώρο της συνταγματικής Δεξιάς το 1974, αφομοιώνοντας σε αυτόν προσωπικότητες της προδικτατορικής Ένωσης Κέντρου, ενώ λίγο μετά αυτή η διεύρυνση ολοκληρώθηκε με την προσχώρηση στην Νέα Δημοκρατία του Αθ. Κανελλόπουλου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε κατηγορήθηκε από την εθνικόφρονα Δεξιά, που δεν είχε αντιληφθεί τα μηνύματα και τις απαιτήσεις των καιρών, πως εγκατέλειψε τις αρχές τις μετεμφυλιακής εθνικοφροσύνης. 

Το όνομα της Άννας Διαμαντοπούλου έγινε τις τελευταίες δεκαετίες συνώνυμο των μεταρρυθμίσεων, συνώνυμο της διαρκούς προσπάθειας για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη της χώρας. Περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες ενός πολιτικού συστήματος που φλέρταρε συχνά με τον λαϊκισμό, κατάφερε να αναδείξει πολλές φορές την ουσία των προβλημάτων και των αναγκαίων αλλαγών με στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.

Η Μάγια Πλιτσέσκαγια (1925-2015) δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τον Έλληνα αναγνώστη. Τίμησε με την παρουσία της την χώρα μας, δίνοντας παραστάσεις, οι οποίες εντυπώθηκαν στη μνήμη του τυχερού κοινού που τις παρακολούθησε. 

Ο κρατισμός είναι γερά θεμελιωμένος σε αυτή την χώρα. Έχει βαθιές ρίζες, ίσως από την εποχή που στο αρχαίο κράτος των Αθηνών η σίτιση δημοσίων προσώπων ήταν θέμα των σατυρικών ποιητών. Πασίγνωστοι εκσυγχρονιστές, από την στιγμή που ανέλαβαν δημόσια θέση  έχουν μεταβληθεί μέσα σε μία νύκτα σε υπέρμαχους του κράτους &#8211; πατερούλη. Πάμε πάλι με τον ΔΟΑΤΑΠ! Ξέρω! Σε πολλούς δεν λέει τίποτα. Για όσους όμως φοιτούν σε κάποιοι ξένο Πανεπιστήμιο εξ αποστάσεως είναι ο τύραννός τους!

Είναι προφανές ότι πίσω από τις κωλυσιεργίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο θέμα της επιβολής κυρώσεων κατά της Τουρκίας, υπάρχουν σημαντικά οικονομικά συμφέροντα συγκεκριμένων κρατών και στρατηγικά συμφέροντα οργανισμών. Όπως ανέφερε και ο Σάκης Μουμτζής σε σχετική ανάρτηση του στο liberal, η πολιτική του «απειλούμε με κυρώσεις, αλλά δεν τις επιβάλλουμε» φέρει την αυτοακύρωσή της.