Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το ΚΙΝΑΛ αιφνιδιάστηκαν επειδή αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση η Άννα Διαμαντοπούλου. Κακώς, γιατί αυτή είχε αποχωρήσει από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ από το 2013. Αυτό έπρεπε να το γνωρίζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ που κακώς εγκαλεί την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ για τις επιλογές πρώην στελέχους του.
Είναι γεγονός πως παροπλισμένα στελέχη του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ συνεργάζονται με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Θα έλεγα πως ο βαθμός της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής εξουσίας είναι τόσο βαθύς, που θα μπορούσαμε να μιλάμε για την συγκρότηση ενός νέου μπλοκ εξουσίας. Κάτι που το έχουν αντιληφθεί κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθούν να το αποδομήσουν, καθώς μειώνει στο ελάχιστο τις πιθανότητες τους για επάνοδο στην διακυβέρνηση του τόπου.
Η αλήθεια είναι πως τα θεμέλια αυτού του μπλοκ μπήκαν με την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Τότε, παρά τις δυσκολίες της συνεργασίας, λόγω και των μνημονιακών συνθηκών, οι δύο ηγέτες βρήκαν ένα modus operandi και απέδειξαν πως αυτοί οι δύο πολιτικοί χώροι μπορούν να συνυπάρξουν σε κυβερνητικό επίπεδο, με τρόπο θετικό.
Βέβαια, επί του προκειμένου, σημειώθηκε το εξής παράδοξο. Ενώ αυτή η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά αναγνωρίσθηκε και αναγνωρίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που ψηφίζουν την Νέα Δημοκρατία και όχι μόνο, η ανάλογη προσπάθεια του Β. Βενιζέλου δεν έτυχε της ίδιας αναγνωρίσεως από τον δικό του πολιτικό χώρο. Θα έλεγα μάλιστα πως το έργο του Β. Βενιζέλου αναγνωρίζεται από πολίτες που είτε έχουν αποστασιοποιηθεί από το ΚΙΝΑΛ είτε βρίσκονται στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας.
Πάντως το σημερινό μπλοκ εξουσίας άρχισε να οικοδομείται την περίοδο 2013-2014.
Είναι προφανές, νομίζω, πως αυτή η σύγκλιση ενός αριθμού στελεχών που προέρχονται από την Κεντροαριστερά με την Νέα Δημοκρατία, έχει δύο άξονες.
Το σταθερό αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και τα πολιτικά χαρακτηριστικά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Όσο η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ εκπέμπει αυτήν την χυδαιότητα τόσο το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο θα έχει λόγο ύπαρξης.’Οσο δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στις νέες μεταμνημονιακές συνθήκες και αναπαράγει τον γνωστικό διχαστικό λόγο της περιόδου 2011—2019, τόσο αυτή η αντι-ΣΥΡΙΖΑ συσπείρωση θα διευρύνεται. Κάτι που καθιστά μη παραγωγικό και πολιτικά αναποτελεσματικό τον διμέτωπο αγώνα και την προσπάθεια τήρησης ίσων αποστάσεων.
Και επειδή η Νέα Δημοκρατία ήταν και είναι ο βασικός αντίπαλος αυτής της πολιτικής χυδαιότητας, είναι μοιραίο να είναι και ο πόλος έλξης στελεχών της Κεντροαριστεράς, που είχαν κρατήσει τις αποστάσεις τους από τον γενέθλιο πολιτικό χώρο τους εδώ και καιρό.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει παντρέψει με επιτυχία-μέχρι στιγμής -την Δεξιά πτέρυγα της παράταξης του, που αναμφίβολα είναι και η πλειοψηφούσα, με το δικό φιλελεύθερο προφίλ. Άλλωστε, ιστορικά η Νέα Δημοκρατία ήταν το κόμμα της Δεξιάς και του Κέντρου.
Σήμερα, δεδομένων των νέων πολιτικών συνθηκών, η διεύρυνση της παράταξης μετακινείται και προς τον πολύπαθο χώρο της Κεντροαριστεράς. Υπάρχει κενό και η πολιτική απεχθάνεται το κενό. Κάποιος το καλύπτει.
Έτσι, βρισκόμαστε μπροστά στον σχηματισμό ενός νέου μπλοκ εξουσίας που, εκτός από στέρεο στην κορυφή, είναι και πλειοψηφικό στην βάση της κοινωνίας. Το δυσάρεστο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως αυτό το μπλοκ έχει πολλά περιθώρια περαιτέρω διεύρυνσης.
