Η Ευρώπη είναι φανερά απρόθυμη να ασχοληθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν. Το Βερολίνο, κατά κύριο λόγο, έχει πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί από το γεγονός ότι δύο μέλη της ΕΕ απειλούνται από μία τρίτη χώρα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτή την απροθυμία ο Τούρκος πρόεδρος «διαβάζει» κάτι περισσότερο: Ένα κλείσιμο του ματιού. Και το ερώτημα είναι για ποιόν λόγο συμβαίνει αυτό. Γιατί η Ευρώπη δημιουργεί ένα τέρας ακριβώς δίπλα της.
Θα περιμένουμε να δούμε και σήμερα τι θα συμβεί στις Βρυξέλλες. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Την ώρα που η Τουρκία έχει στην κυριολεξία ξεφτιλίσει οποιαδήποτε «διαμεσολαβητική προσπάθεια», οι Ευρωπαίοι αρκούνται να επαναλάβουν κάτι γενικόλογες αναφορές για έλεγχο των πεπραγμένων τον Δεκέμβριο. Κι ύστερα το άκουσε αυτό ο Τούρκος και κρύφτηκε από τον φόβο του!
Ελλάδα και Κύπρος δοκιμάζονται σκληρά στο «πεδίο». Απειλείται ανοικτά η εδαφική τους ακεραιότητα, αλλά η Ευρώπη θεωρεί πιο σημαντικά άλλα θέματα για να ασχοληθεί με κάτι τόσο… πεζό. Προφανώς οι Ευρωπαίοι θα «ξυπνήσουν» όταν οι Τούρκοι βρεθούν και πάλι έξω από την Βιέννη. Ή όταν κατορθώσουν να γίνουν πυρηνική δύναμη. Η Τουρκία δεν έχει κρύψει τις προθέσεις της να γίνει υπερδύναμη στα προσεχή χρόνια. Και τι περιμένουν ότι θα συμβεί τότε; Ότι θα μείνει στα σύνορα της… καρδιάς;
Η Τουρκία του Ερντογάν δεν είναι απλά ένας διεθνής ταραξίας. Είναι μια μόνιμη απειλή για τον δυτικό τρόπο ζωής. Η Τουρκία ως εκκολαπτόμενη Ισλαμική Δημοκρατία, στα πρότυπα του Ιράν, αποτελεί μία ωρολογιακή βόμβα για την ίδια την Ευρώπη. Ας μην ξεχνάμε τις ισχυρές τουρκικές κοινότητες στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. Κι αυτά είναι πράγματα αυταπόδεικτα. Είναι δυνατόν να τα βλέπουμε μόνο εμείς και όχι οι Ευρωπαίοι με την τόση πείρα στην εξωτερική πολιτική από την εποχή ακόμη των αποικιών;
Στην περίπτωση της Ισπανίας καταλάβαμε ότι το πρόβλημα είναι η έκθεση ισπανικών τραπεζών στην Τουρκία. Η Γερμανία έχει πολλά περισσότερα οικονομικά συμφέροντα στην γείτονα, ενώ η Ιταλία δεν θα ήθελε να δώσει πόντους στους Γάλλους. Ναι, στο τέλος είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα. Η Τουρκία σουλατσάρει στο Καστελόριζο κι οι Ευρωπαίοι βρίσκουν την ώρα να αναγγείλουν ότι ξεκινάει άμεσα το κυνήγι της αλεπούς, οπότε και θα ασχοληθούν σχετικώς και ουσιαστικώς με το θέμα μετά το πέρας των αθλοπαιδιών κι αφού έχει μεσολαβήσει και ένα εύλογο χρονικό διάστημα για την ξεκούραση των ευγενών…
Κι αυτό είναι το καλό σενάριο. Το κακό σενάριο είναι να έχουν στήσει πίσω από την πλάτη μας ένα παίγνιο που θα το μάθουμε μετά από καιρό. Όπως μάθαμε για την «ανθρωπιστική» βοήθεια που μας πρόσφεραν ως αντάλλαγμα για την έξοδό μας από το ευρώ. Δεν θέλουμε και δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Ευρώπη που πιστεύουμε είναι τόσο άτιμη και έχει δήθεν γυρίσει την πλάτη της σε Ελλάδα και σε Κύπρο. Δεν μπορούμε να δούμε τι θα κερδίσει από την περαιτέρω ενδυνάμωση ενός κράτους ταραξία. Αδυνατούμε από κάθε πλευρά να δεχτούμε ένα τέτοιο σενάριο και θέλουμε να πιστεύουμε ότι η απροθυμία των Γερμανών οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην έλλειψη πείρας στον δύσκολο ρόλο του ηγέτη. Κι ότι αυτό θα ξεπεραστεί σύντομα. Σήμερα, αν είναι δυνατόν. Ότι η Γερμανία θα κάνει το αυτονόητο: Θα σταθεί δίπλα στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ουσιαστικά και όχι μόνο στα λόγια.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
