Μου ήρθε χθες το πρωί ένα mail από τη Φλωρεντία. Το υπέγραφε κάποια κ. Maria Luisa Stasi από το European University Institute. Κάτι μου θύμιζε το όνομα αλλά πιο πολύ κόλλησα στο «Ινστιτούτο»! Ευρωπαικό, ινστιτούτο, πανεπιστήμιο, Φλωρεντία… τώρα κατάλαβα. Ήταν από το περίφημο Ινστιτούτο της Φλωρεντίας!

Δεν πεθαίνουμε μόνο σαν χώρα υπέργηρων. Το χειρότερο είναι τρελαινόμαστε σαν χώρα συνταξιούχων! Να το προσέξουμε κάποτε αυτό μην αρχίσουμε να στέλνουμε σφαίρες ο ένας στον άλλον. Και τότε θα είναι πλέον, πολύ αργά…

Οι προθέσεις είναι πιο προβλέψιμες και από την «κεντροαριστερή» στροφή του Τσίπρα στον επόμενο ανασχηματισμό: «κάποιος να μαζέψει τους πικραμένους του ΣΥΡΙΖΑ». Όλους αυτούς που συνεχίζουν να ονειρεύονται το πέταγμα του γαϊδάρου και δεν έχουν πολιτική στέγη να επενδύσουν την νέα τους φαντασίωση. Αυτοί είναι και πάλι, ο στόχος και γι΄αυτούς θα δοθεί μάχη στις επόμενες εκλογές

Το μνημείο της ΕΡΤ απεικονίζει ξεκάθαρα, τον διαχρονικό, αγωνιώδη και διακαή πόθο του Έλληνα να διοριστεί στο Δημόσιο! Τα χέρια που προσπαθούν να ανοίξουν την πόρτα για να χωθούν. Ένας σωρός από στριμωγμένους πίσω από το κομματικό παραπέτασμα. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας, ταυτότητας και τάξης. Ο αφανής υποψήφιος για μία οργανική θέση-φετίχ για ολόκληρη την κοινωνία της Μεταπολίτευσης

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου οι πολίτες της δεν έχουν ενσωματώσει πολιτισμικά στην συνείδησή τους, τι θα πει φιλελεύθερη αστική δημοκρατία. Οι μεν Δεξιοί «φονταμενταλιστές» ακολουθούν την ορθόδοξη παράδοση και οι «μεταλλαγμένοι» Ορθόδοξοι-Αριστεροί βρήκαν καταφύγιο στη νέα «θρησκεία»

Ο Κατρούγκαλος επέτρεψε να επανέλθουν στην εργασία τους υπάλληλοι που είχαν βεβαιώσει ενόρκως ότι καταχράστηκαν δημόσιo χρήμα! Συγκεκριμένα, τον Μάιο 2016, ο υπουργός εισηγήθηκε τον νόμο (Ν4387/2016) για τον ΕΦΚΑ. Μία δουλειά είχε να κάνει με αυτόν τον νόμο: να οργανώσει τον ΕΦΚΑ. Κι όμως, ούτε αυτή κατάφερε να κάνει σωστά.

Ποια είναι η διαφορά μας με άλλες χώρες; Ότι εκεί, μόλις εμφανιστεί ο «εκβιαστής» πέφτουν δέκα πάνω του και τον «αφοπλίζουν». Ενώ εδώ, όλοι τον κοιτούν με ανοιχτό το στόμα και στο τέλος, του επιτρέπουν να τους βασανίσει κι από πάνω. H xώρα δεν αλλάζει αν δεν αλλάξουν οι πολίτες της!

Ας μη δουλευόμαστε άλλο σύντροφοι. Είναι πλέον,προκλητικό. Ξέρω ότι εκμεταλλεύεστε την διαταραχή της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά ως εδώ, οι ιδιώτες δεν είναι εξωγήινοι. Είναι άνθρωποι και εταιρείες που θα υπογράψουν τους αυστηρούς κανόνες που το ίδιο το κράτος θα θέσει. Και απατεώνες θα αποδειχθούν, μόνο αν το κράτος τους το επιτρέψει.

Επομένως, το μόνο που μας απομένει είναι από δω και πέρα, να επενδύουμε σε «Ζορό», αρματολούς και κλέφτες, αρκεί να τα βάζουν με το «οργανωμένο έγκλημα» και τη μαφία…Έχει κανείς το κινητό του Καμμένου; Θα αισθανόμουν καλύτερα αν το είχα. Θα κάνω μια προσπάθεια μήπως το ξέρουν στη Θεσαλονίκη…

Κοντεύει μεσημέρι και το καραβάνι κινείται προς το χωριό Καρποχώρι Καρδίτσας, μέσα από επαρχιακούς δρόμους. Το σκηνικό θυμίζει ταινία του Κουστουρίτσα σε καυτό βαλκανικό τοπίο. Στην επόμενη στροφή, το κομβόι σταματάει απότομα και η εικόνα περνάει στο διπλανό χωράφι. Ένας γερανός με κάμερα, ένα ιπτάμενο μικρόφωνο και από κάτω τρεις, τέσσερις τύποι να συνομιλούν με έναν μελισσοκόμο.

Αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες με την απεργία της ΠΟΕ ΟΤΑ και τον στυγνό εκβιασμό των συμβασιούχων είναι άλλη μια ευκαιρία να σκεφτούμε αλλιώς τα πράγματα. Είναι ίσως μοναδική ευκαιρία να εξοργιστούμε με την αθλιότητα της κυβέρνησης που υποσχέθηκε την μονιμοποίηση των συβασιούχων, επιλέγοντας την δική μας φορολογική αφαίμαξη.

Αν ήμουν στη θέση του πρωθυπουργού, θα μετρούσα τον χρόνο ανάποδα, μέχρι να δεχτώ, το μοιραίο τηλέφωνημα. Κάποια κρύα νύχτα, ίσως, στα τέλη του ΄18… Ή ακόμα και μια απρόσμενη μιντιακή είδηση από τη Θεσσαλονίκη που θα αιφνιδιάσει τον ίδιο και τους στενούς συνεργάτες του. Έτσι κι αλλιώς, αυτός ήταν ο Πάνος από μικρός. Εκρηκτικός, απρόσμενος και γεννημένος «παίκτης survivor»…

Συνηθίζουμε στο «τέρας», όπως έλεγε κι ο Χατζιδάκης.Καλός και χρήσιμος ο μιθριδατισμός για τους μέτριους. Θυμίζω μόνο ότι μετά την ήττα του από τον Πομπήιο, ο Μιθριδάτης αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει, χρησιμοποιώντας δηλητήριο αλλά απέτυχε. Και τελικά κατέφυγε σε έναν μισθοφόρο του, που τον διέταξε να τον σφάξει με το σπαθί του…

Η σημερινή συγκέντρωση είναι ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το ποια είναι η δημιουργική «κρίσιμη μάζα» αυτής της χώρας. Στο Σύνταγμα σήμερα, δεν θα βρεθεί «λαός», όπως τον φαντάζονται οι «τοξικομανείς» της εξουσίας. Θα βρεθούν πολίτες. Μπορεί να μην έχει καν κόσμο. Αλλά θα πάω κι ας είμαι μόνος. Να καταλάβουν ότι εμείς οι μόνοι μας υπάρχουμε και είμαστε πολλοί!

Αν πάρουμε τώρα, στα σοβαρά τον σοφιστή του Πλάτωνα, όλοι θα θεωρούσαμε τρελό τον Πάνο Καμμένο αν ομολογούσε ότι συναντούσε τον Μάκη Γιαννουσάκη στις φυλακές (!), ενεργώντας με εξωθεσμικό ρόλο. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιμένει κανείς από τον ΥΠΕΘΑ να συμμετάσχει αυτοβούλως, σε μία διαδικασία αποκάλυψης της υποτιθέμενης παράτυπης εμπλοκής του. Όπως θα συνέβαινε και με οποιονδήποτε άλλο πολιτικό.

Ανέκαθεν, θεωρούμε ότι «δεν θα μας πάρουν χαμπάρι» με ό τι αυτό μπορεί να σημαίνει για το κύρος και την σοβαρότητα των αποφάσεων. Φτάνει να μαζέψει κανείς όλα τα πρόστιμα που έχει μαζέψει η χώρα τις τελευταίες 4 δεκαετίες που ελέγχεται από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και θα καταλάβει τί ακριβώς γίνεται.

Ο Πρωθυπουργός επιμένει και εξευτελίζεται μέσα και έξω από τη χώρα. Αδιαφορεί, γιατί απευθύνεται μόνο στο δικό του κοινό. Σ αυτούς που συνεχίζουν ακόμα να επικοινωνούν με φαντασιακούς όρους «ψευδοηθικής» και ευσεβών πόθων. Επικοινωνεί δηλαδή με το «χωριό» του. Ακριβώς όπως επικοινωνεί ο επαρχιώτης που κάνει παρέα μόνο με τους συμπατριώτες του...

Ο υπουργός Τόσκας είναι το καταλληλότερο πρόσωπο για να ανταποκριθεί σε έναν τόσο απαιτητικό ρόλο. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά που ο Αριστοφάνης και ο Τσίπρας θα ήθελαν για τον πρωταγωνιστή τους. Ανεπαρκής στις αποφάσεις, τραγικός στην αντίληψη, προκλητικός στην αφέλεια – έχει το password πάνω στο pc του-, αδιάφορος στις εξελίξεις και κυρίως, απαθέστατος στις ύβρεις

Μετά τον θάνατο του Αχιλλέα, διοργανώνονται αγώνες για το ποιος θα πάρει τα όπλα του. Συμμετέχουν οι δύο άριστοι: o γενναίος Αίαντας και ο εξυπνότερος όλων, ο Οδυσσέας! Νικητές είναι και οι δύο. Αλλά τα όπλα δίνονται στον Οδυσσέα. Δίνονται σ΄αυτόν που αποδεδειγμένα, έχει κάνει το μεγαλύτερο κακό στους Τρώες. Στον πιο εύστροφο, στον πολυμήχανο, στον πολύτροπο…

Μεταξύ Γλέζου, Κωνσταντοπούλου, αμήχανου δημάρχου και διπολικών χειροκροτητών επιλέγω τον γερμανό πρέσβη. Στο «τελετουργικό», είναι ο μόνος ρόλος που έχει καθαρά, ηθικά, ανιδιοτελή και υπερβατικά κίνητρα. Γιατί προτίμησε να μην συνοδεύσει τον ΠτΔ στη Γερμανία και να παραστεί στο Δίστομο ζητώντας για πολλοστή φορά συγγνώμη.

Το αποτέλεσμα είναι κωμικοτραγικό και αδιέξοδο. Και προκαλεί απίστευτη σύγχυση μεταξύ Ευρωπαίων και ΔΝΤ. Οι πρώτοι βλέπουν ότι το χρέος δεν χαρίζεται σε όποιον θα ξοδέψει το πλεόνασμα σε διορισμούς στο Δημόσιο και οι άλλοι, δεν θέλουν να συνεχίσουν σε μια ατροφική οικονομία κρατισμού που οδεύει προς βέβαιη πτώχευση

H δαιμονοποίηση του κέρδους δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Υπάρχει παντού, όπου ο λαϊκισμός ανθεί ως εργαλείο πολιτικής διαχείρισης της κοινωνίας. Ειδικά στην Ελλάδα, όμως, ευδοκιμεί ως διαχρονικό μέσο όλων των απατεώνων που καταδυναστεύουν το έθνος από καταβολής νεοελληνικού κράτους.

Οι Έλληνες μαθητές εκτίθενται σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα, σε μία διαδικασία αμφιβόλου ποιότητας και αναξιοκρατικού ελέγχου. Και η έκθεσή τους, για πολύ λίγους έχει αποτέλεσμα. Γιατί οι υπόλοιποι, χάνονται κάπου μεταξύ φαντασίωσης και λάθους. Μεταξύ άσκοπης προσπάθειας και αλλοτρίωσης

Η Φώφη είναι ένας άνθρωπος ζωτικός, γελαστός, με κατάφαση και φυσική διάθεση τρυφερότητας, στη σχέση της με τον λαό. Επομένως, όποιος περίμενε κάτι διαφορετικό, δεν έχει παρά να το αναζητήσει σε άλλους και όχι στους παραδοσιακούς θεματοφύλακες της θετικής ενέργειας. Αυτή που δένει την παραδοσιακή πολιτική στην Ελλάδα, με το εκλογικό της σώμα.