Η πρώτη δημοσκόπηση του 2021 ήταν ικανοποιητική για την κυβέρνηση, κάτι που στενοχώρησε πολύ κόσμο. Διατηρεί ένα σταθερά μεγάλο προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός έχει υψηλά ποσοστά αποδοχής, ενώ το κυβερνητικό έργο, παρά τις ιδιαίτερες καταστάσεις που αντιμετωπίζει, εξακολουθεί και έχει θετικό ισοζύγιο. Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση αντέχει και μπαίνει στο κρίσιμο τρίμηνο με μια διαφορά ασφαλείας από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Ένα από τα άλυτα μυστήρια του πολιτικού σύμπαντος είναι πώς η Φώφη Γεννηματά εξακολουθεί να είναι η αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Ή πώς ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι η ηγέτιδα δύναμη της κεντροαριστεράς. Όσο η Φώφη Γεννηματά ακολουθεί πολιτικές του τύπου «καλύτερα πρώτοι στο χωριό», το ΚΙΝΑΛ θα είναι τελευταίο στην πόλη. Μετά τον Βαγγέλη Βενιζέλο ήρθε η ώρα του Ανδρέα Λοβέρδου. Ή αλλιώς, να γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κερδίσει εύκολα άλλη μία τετραετία.

Μια φορά κι έναν καιρό, στην μακρινή Καρελία, στον ρωσικό Βορρά ζούσε ένας φιλότιμος κομμουνιστής και πιστό στέλεχος του κόμματος, το έργο του οποίου, άφησε ανεξίτηλα (αιμοτοβαμμένα) ίχνη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, αφού, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο, εξόντωσε τους συμπατριώτες του ανελέητα, στο όνομα της οικοδόμησης «του φωτεινού μέλλοντος και του κομμουνιστικού παραδείσου». 

Ενόψει των πρόσφατων τρομοκρατικών επιθέσεων στην Ευρώπη, το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κοινοποίησε το σχέδιο ψηφίσματος για την αναθεώρηση της νομοθεσίας για την κρυπτογράφηση. Ο τίτλος του «ασφάλεια μέσω κρυπτογράφησης και ασφάλεια παρά την κρυπτογράφηση» καταδεικνύει τη θεώρηση μιας στάθμισης μεταξύ της ιδιωτικότητας των δεδομένων και των βελτιώσεων στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. <b> Γράφει η Julia Milis. </b>

Στον απόηχο του πρόσφατου ανασχηματισμού, αρκετοί αναλυτές εξέφρασαν την άποψη ότι οι επιλογές που έγιναν μάλλον σηματοδοτούν μια πρόθεση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν και πιθανότατα στις αρχές του φθινοπώρου. Το σενάριο έχει πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα.

Αφελείς και επικίνδυνες οι φωνές που πρεσβεύουν ότι οι φοιτητές και οι καθηγητές πρέπει να «πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους» και να «διεκδικήσουν» την ασφάλεια στα ΑΕΙ. Όταν η κατάσταση γίνει όπως στα σουηδικά πανεπιστήμια, πιθανόν να αρκούν πανεπιστημιακοί φύλακες, αν και, κι εκεί στην αστυνομία στηρίζονται. Αν η κυβέρνηση μας αφήσει πάλι ξεκρέμαστους, οι συνέπειες θα είναι μεγάλες, τόσο για την ίδια όσο κυρίως για τα πανεπιστήμια.

Παρά την δικαιολογημένη καχυποψία, η Αθήνα έχει κάθε συμφέρον να ξεκινήσει ο 61ος γύρος διερευνητικών επαφών. Οι όποιες επιφυλάξεις συνδέονται με έναν αδικαιολόγητο φόβο μιας διπλωματικής διαπραγμάτευσης και την επίσης αδικαιολόγητη υποτίμηση της ελληνικής διπλωματικής ικανότητας.

Μια τόσο πρόχειρη, τόσο επιπόλαιη αντιπολίτευση μήπως δεν μπορεί να συντελέσει στη βελτίωση και μιας κυβέρνησης, την οποία στην παρούσα συγκυρία πολλοί θα είχαν την τάση να χαρακτηρίσουν και ατάλαντη και άτολμη, διαπιστώνοντας και τα διαχειριστικά λάθη της στη διαχείριση της παρατεινόμενης υγειονομικής κρίσης, αλλά και την πολιτική δειλία της να αντιμετωπίσει με επιστημονικό ορθολογισμό θεσμούς και οργανισμούς με μεγάλη επιρροή στην εκλογική της βάση; 

Στην εξαιρετική πρόσφατη σειρά της HBO, «Η Συνωμοσία εναντίον της Αμερικής», ένας Πρόεδρος των ΗΠΑ ανέρχεται στην εξουσία την εποχή του Β Παγκοσμίου Πολέμου με κεντρικό σύνθημα τον απομονωτισμό, βασικό εργαλείο την έξαψη των φυλετικών και κοινωνικών παθών και με χαρακτηριστικό της διακυβέρνησης του την υπονόμευση του κράτους δικαίου.

Διαβάζουμε στα sites και στις εφημερίδες τι συμβαίνει σε όλον τον κόσμο με την Covid 19. Τα πάντα σαρώνονται. 60.000 κρούσματα στο Ηνωμένο Βασίλειο σε μια ημέρα, 20.000 στην Ιταλία, στην Ελβετία σημαντικός αριθμός επιχειρήσεων κινδυνεύει με κατάρρευση, στην Γερμανία παρά το lockdown στα περισσότερα κρατίδια, το σύστημα υγείας αγγίζει τα όρια του, και στην Σουηδία, την χώρα-πρότυπο για τους ελευθεριακούς, οι γιατροί έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά.

Μία από τις τάσεις που αναδείχθηκαν με την κρίση της πανδημίας είναι η αναβίωση του αιτήματος της αντικατάστασης των μηχανισμών της αγοράς από τους αντίστοιχους του κράτους. Ακούσαμε από το να απαγορευτεί η πώληση μασκών και αυτές να διανέμονται από κρατικούς φορείς, μέχρι -το πιο πρόσφατο- να ακυρωθούν οι πατέντες των εμβολίων για τον κορονοϊό ώστε αυτά να παράγονται και να διανέμονται υπό τη διεύθυνση του κράτους.

Στις χολιγουντιανές ταινίες καταστροφής οι υπεύθυνοι για την σωτηρία της ανθρωπότητας έχουν ένα σχέδιο: Μία υπόγεια πόλη, μία κιβωτό, κάτι τέλος πάντων. Με τον εμβολιασμό για τον κορονοϊό όλοι είχαν την δυνατότητα να νιώσουν ότι έχουν θέση στην σύγχρονη Κιβωτό. Αλλά δεν συμβαίνει έτσι. Ειδικά οι έχοντες υποκείμενα νοσήματα νιώθουν σαν να τους άφησαν επίτηδες έξω από το τραίνο. Και είναι άδικο για μια κυβέρνηση που έχει προσπαθήσει πολύ! 

Μέχρι πριν από λίγο καιρό, κάθε δήθεν καλοπροαίρετη κριτική προς την κυβέρνηση, ξεκινούσε με το «εγώ δεν είμαι Σύριζα, αλλά &#8230;» και συνέχιζε με μια απαρίθμηση όλων αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα, αυτό έχει αλλάξει. Η «κοντινή» κριτική, ξεκινάει με το «εγώ, Νέα Δημοκρατία δεν είμαι, αλλά είμαι με τον Μητσοτάκη»...

Έμαθα με ικανοποίηση ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκαν προσφάτως δύο καινούριες ομάδες στελεχών. Πρόκειται για την ΡΕΝΕ (Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα) και για την «Ομπρέλα». Άντε με το καλό. Τι δέκα ομάδες τι δώδεκα, όλοι οι καλοί χωράνε. Διάβασα και τα κείμενα τους. Ωραία κείμενα, ντιπ ακαταλαβίστικα, πάει να πει ταιριάζουν γάντι στο τσίρκο που έχει αρχηγό τον Αλέξη.

Μπορεί μία φωτογραφία να περιγράψει τον αέναο κύκλο της φρίκης και της αποστροφής, γενεσιουργή αιτία του οποίου είναι η ιδεολογία που ναι μεν ομνύει στον άνθρωπο, στην πραγματικότητα όμως τον μεταχειρίζεται ως ένα εργαλείο για την επιβολή μιας σκληρής δικτατορίας. 

Πολλά και όχι ένα είναι τα θέματα συζήτησης που ανακύπτουν από τον αποκλεισμό του Ντόναλντ Τραμπ από τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και ειδικά το twitter που ήταν το βασικό κανάλι αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας με τους οπαδούς του. Πολλές είναι και οι ερωτήσεις στις οποίες πρέπει πρώτα να συμφωνήσουμε πριν ξεκινήσουμε να συζητάμε το θέμα. Ανθολογούμε τις βασικότερες:

Αυτή την εβδομάδα η Κινέζα πολίτης-δημοσιογράφος Ζανγκ Ζαν καταδικάστηκε σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση μετά τη σύλληψή της τον Μάιο με την κατηγορία της «πρόκλησης φιλονικιών και αναταραχής». Το έγκλημα της Ζανγκ; Ήταν μία από τους πολύ λίγους δημοσιογράφους που τόλμησαν να αναφέρουν χωρίς φίλτρο τα γεγονότα από τη Γουχάν. <b> Γράφει η Elisabeth Braw.</b>

«Αυτό για το οποίο μετανόησα είναι ότι δεν έκανα τις εκλογές το 1992» δήλωνε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις 5 Μαΐου του 1999 σε συνέντευξή του Το πάθημα του τέως πρωθυπουργού επανέρχεται στο προσκήνιο εξ αιτίας κυρίως μιας ενέργειας του Αλ. Τσίπρα. Της αλλαγής του εκλογικού νόμου και της εφαρμογής της απλής αναλογικής, δηλαδή του συστήματος το οποίο θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές.

Σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, η ισχύς που έχουν οι αρνητές της πανδημίας ή οι φανατικοί υποστηρικτές των σύγχρονων δημαγωγών μπορεί να διαδραματίσει μεγαλύτερο ρόλο από έναν πολιτικό ηγέτη ή έναν μεγάλο επιχειρηματία που απλώς διαχειρίζονται την καθημερινότητά τους χωρίς να δίνουν βάση στη μάχη των ιδεών. Η δυστοπική πραγματικότητα που βιώνουμε είναι πρωτίστως αποτέλεσμα των χαμένων μαχών των ιδεών του παρελθόντος.

Τα τεστ DNA ανοίγουν μπροστά μας ένα νέο κόσμο με άπειρες δυνατότητες για τον γιατρό εξασφαλίζοντας στον άνθρωπο που αντιμετωπίζει προκλήσεις μια φυσιολογική ζωή. Για πρώτη φορά έχουμε τη δυνατότητα να μην μένει κανείς στο περιθώριο.

Τα νέα πακέτα στήριξης θα στραφούν αναπόφευκτα σε επιχειρήσεις που ήταν βιώσιμες προ κρίσης, δεν θα είναι οριζόντια. Όσες έχουν δυναμικό story θα σωθούν, οι άλλες αναγκαστικά θα χαθούν, σημειώνει στο liberal.gr ο επικεφαλής ερευνών του ινστιτούτου DIW, Αλέξανδρος Κρητικός. Το αναμένουμε να συμβεί στη Γερμανία, θα το δούμε και στην Ελλάδα, όπως λέει, όταν μετά τα lockdown, θα «ξεπαγώσει» ο όγκος συσσωρευμένων χρεών. <b>Συνέντευξη στον Βασίλη Γαλούπη.</b>

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η κυβέρνηση ζορίζεται. Όχι δημοσκοπικά, αλλά πολιτικά. Όχι, δεν κινδυνεύει ο Κυριάκος να δει τον Τσίπρα να του βγαίνει μπροστά, αυτό δεν το πιστεύει ούτε η αδερφή του η Ζανέτ. Κινδυνεύει όμως από ένα γενικό «άι σιχτίρ» δίχως στόχο ή προσανατολισμό, προϊόν μιας κοινωνικής κούρασης που φτάνει στα όρια της. Μετά από 11 μήνες πανδημίας, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι έχει χαθεί η μακροσκοπική ματιά που υπήρχε στους Έλληνες την περίοδο της πρώτης καραντίνας.

«Ο Ρενέ, η μαγική ομπρέλα και ο Πίτερ Παν», θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ενός παιδικού βιβλίου, που θα συνόδευε τα παιδιά για διάβασμα στο κρεβάτι τους, πριν από το βραδινό ύπνο. Θα μπορούσε να είναι και τίτλος παιδικής ταινίας, όπου ο Πίτερ Παν θα ταξίδευε τα παιδιά στη χώρα του «Ποτέ &#8211; Ποτέ», δηλαδή στη χώρα που δεν επηρεάζεται από τα γεγονότα που συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο.

Όταν κερδίζει το αουτσάιντερ όλοι ψάχνουν να βρουν πώς κέρδισε. Και για την, όντως, απρόσμενη νίκη του Κυρ. Μητσοτάκη στις εσωκομματικές εκλογές πρωτεύοντα ρόλο διαδραμάτισαν δύο παράγοντες σωρευτικά: Η αμέριστη στήριξη που του προσέφεραν οι Αντ. Σαμαράς και Άδ. Γεωργιάδης και η μαζική προσέλευση στις κάλπες πολιτών που ουδεμία σχέση είχαν προηγουμένως με τη ΝΔ. Στο πρόσωπο του Μητσοτάκη είδαν αυτόν που μπορούσε να αντιπολιτευθεί αποτελεσματικά την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και δικαιωθήκαμε.