Μια φορά κι έναν καιρό, στην μακρινή Καρελία, στον ρωσικό Βορρά ζούσε ένας φιλότιμος κομμουνιστής και πιστό στέλεχος του κόμματος, το έργο του οποίου, άφησε ανεξίτηλα (αιμοτοβαμμένα) ίχνη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, αφού, επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο, εξόντωσε τους συμπατριώτες του ανελέητα, στο όνομα της οικοδόμησης «του φωτεινού μέλλοντος και του κομμουνιστικού παραδείσου».
Ο Νικολάι Ιβανόφ, ως πρώτος γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής του κόμματος και διπλοθεσίτης, εφόσον, διορίστηκε και μέλος της Ειδικής Τρόικας του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων στην Αυτόνομη Σοβιετική Σοσιαλιστική περιοχής της Καρελίας, υπέγραφε μαζικά τις θανατικές εκτελέσεις των συμπατριωτών του, οι οποίοι δεν είχαν καν την δυνατότητα παρουσίας στη δίκη, συνηγόρου υπεράσπισης, έφεσης κ.λπ. όλων εκείνων δηλαδή των εγγυήσεων που πρέπει να παρέχει ένα κράτος στους πολίτες του.
Ο Ιβανόφ, έγινε μέλος του κόμματος των Μπολσεβίκων τον 1917.
Στο Πετροζαβόσκ έφτασε το 1937 ως αναπληρωτής διευθυντής του Τμήματος στελεχών της Επιτροπής Περιοχής του Λένινγκραντ. Αμέσως, έγινε φανερό που θα εργαστεί άοκνα για την εξόντωση των «εχθρών του λαού» εκκαθαρίζοντας την αυτόνομη αυτή περιοχή από κάθε είδους «στοιχείο, εχθρικό προς την εξουσία των Σοβιέτ».
Στις 4 Οκτωβρίου 1937 διορίστηκε μέλος της φοβερής και τρομερής Τρόικας, του εξωδικαστικού οργάνου, μέλη του οποίου ήταν ο Α’ γραμματέας της περιοχής, ο τοπικός εισαγγελέας και ο επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων, τα οποία και αποφάσιζαν για την τύχη των απλών ανθρώπων.
Ήταν τόσο έντονη η δραστηριότητα του Ιβανόφ που αρρώστησε το 1938 και το κόμμα τον έστειλε στο ειδικό νοσοκομείο για κομματικά στελέχη του Κρεμλίνου, όπου παρέμεινε για τέσσερις ολόκληρους μήνες προκειμένου να αποθεραπευτεί. Βγαίνοντας από το νοσοκομείο ο Ιβανόφ δεν κατέλαβε ποτέ ξανά υψηλό κομματική θέση και εργάστηκε ως διευθυντής σοβχόζ, δηλαδή κρατικού αγροκτήματος.
Στις αρχές του 1939, τον περίμενε μία έκπληξη. Η τοπική εισαγγελία, διερευνώντας τις «υπερβασίες» (άλλη ονομασία των αυθαιρεσιών), διακρίβωσε πως τα στελέχη του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων, με εντολή του Λαϊκού Κομισάριου Εσωτερικών Υποθέσεων της Καρελίας Τένισον και την σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα Μιχαηλόβιτς, πλαστογράφησαν μία απόφαση της Τρόικας, βάζοντας μία δαχτυλογραφημένη σελίδα στην θέση μίας άλλης, έτσι ώστε κάποιος Τίτοφ που είχε καταδικαστεί σε 10 εγκλεισμό στα γκουλάγκ, να εκτελεστεί.
Κατά την ανάκριση, ο πρώην, πλέον, εισαγγελέας Μιχαηλόβιτς, αλλά και τα στελέχη του Λαϊκού Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων που συνεργάστηκαν μαζί του, ομολόγησαν το έγκλημά τους, μα ομοθύμως κατέθεσαν πως η αντικατάσταση της σελίδας έγινε εν γνώσει του Α’ γραμματέα της Επιτροπής Περιοχής του κόμματος, δηλαδή του Ιβανόφ.
Ο Νικολάι Νικολάγιεβιτς Ιβανόφ, όμως κατάφερε να ξεγλιστρήσει και να περάσει αυτή την περιπέτεια αβρόχοις ποσί.
Τα αποτελέσματα, όμως, το έργου του στην Καρελία, είναι εντυπωσιακά. Ως μέλος της Τρόικας, από την 16η μέχρι την 42η συνεδρίασή της, καταδίκασε 6.000 κατοίκους της περιοχής, για την οποία είχε την ευθύνη.
Το φθινόπωρο του 1937 ο Τένισον και ο Ιβανόφ, έστελναν στην Μόσχα, κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα, με το παρακάτω περιεχόμενο: «Στις 13 Οκτωβρίου ενεστώτος έτους αιτήθηκα την αύξηση του ορίου της πρώτης κατηγορίας (των προς εκτέλεση σ.σ) κατά 1000 άτομα. Παρακαλώ να τηλεγραφήσετε την απάντηση, εφόσον οι υποθέσεις της πρώτης κατηγορίας κατά την συνεδρίαση της Τρόικας, έχουν ετοιμαστεί».
Αυτός ο ιδιαίτερος ζήλος του κομματικού στελέχους, είχε ως αποτέλεσμα στις 20 Νοεμβρίου του ιδίου έτους, όταν τα χρονικά περιθώρια υλοποίησης της ειδικής επιχείρησης εξόντωσης των «εχθρών του λαού» να πλησιάζουν προς το τέλος τους, η Τρόικα, αντί για 300 προγραμματισμένες βάσει του χρονοδιαγράμματος και των ποσοστών, εκτελέσεις, να καταδικάσει σε θάνατο 1690 ανθρώπους, δηλαδή το 72% του συνόλου των καταδικαστικών αποφάσεων. Στην πρώτη κατηγορία περιελήφθησαν 1.200 άνθρωποι, οι οποίοι εργάζονταν στην κατασκευή της διώρυγας ανάμεσα στην Λευκή θάλασσα και την Βαλτική.
Σύμφωνα με την κατάθεση ενός μέλους της Τρόικας, ο Νικολάι Ιβανόφ σε μία συνεδρίαση του «οργάνου», δήλωσε: «στο Πετροζαβόσκ έχουμε περισσότερους από χίλιους ανθρώπους που πρέπει να φυλακιστούν ως εχθροί του λαού, δεν τους βάζουμε όμως στην φυλακή, γιατί οι φυλακές μας είναι υπερπλήρεις».
Ας δούμε όμως τι απέγιναν τα μέλη της Τρόικας της Καρελίας.
Ο Τένισον θα εκτελεστεί και παρά τις επανειλημμένες αιτήσεις των οικείων του, δεν θα αποκατασταθεί ποτέ ως «θύμα της σταλινικής τρομοκρατίας».
Τα ίχνη του εισαγγελέα Μιχαηλόβιτς χάθηκαν κάπου στις αρχές του πολέμου στο πολιορκημένο Λένινγκρατ.
Ο Ιβανόφ θα ζήσει εργαζόμενος ως διευθυντής κρατικού αγροκτήματος και θα πεθάνει δέκα χρόνια μετά την λήξη του πολέμου, ήρεμα στο κρεβάτι του.
* * *
Οι εκτελέσεις που υπέγραφε αυτό το ανθρωπόμορφο τέρας, έγιναν, στο τόπο μαρτυρίου της Καρελίας που είναι γνωστός ως Σαμαρντόχ. Εκεί, επί πολλά χρόνια, ο επίμονος γεωργός της μνήμης, ο ιστορικός Γιούρι Ντμίτριεφ, έκανε ανασκαφές, αναζητώντας και ταυτοποιώντας τα αθώα θύματα του σταλινικού ζόφου. Αυτό προκάλεσε την μήνιν των σημερινών μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας. Εδώ και 5, περίπου χρόνια, ο Γιούρι Ντμίτριεφ βρίσκεται φυλακισμένος με χαλκευμένες κατηγορίες και ενώ πλησιάζει η ημέρα της αποφυλάκισής τους, ο τοπικός εισαγγελέας μαζί με τον κυβερνήτη της περιοχής, με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να επιμηκύνουν τον εγκλεισμό του για μία δεκαετία ακόμη.
