Μέχρι πριν από λίγο καιρό, κάθε δήθεν καλοπροαίρετη κριτική προς την κυβέρνηση, ξεκινούσε με το «εγώ δεν είμαι Σύριζα, αλλά …» και συνέχιζε με μια απαρίθμηση όλων αντιπολιτευτικών επιχειρημάτων της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σήμερα, αυτό έχει αλλάξει. Η «κοντινή» κριτική, ξεκινάει με το «εγώ, Νέα Δημοκρατία δεν είμαι, αλλά είμαι με τον Μητσοτάκη»...
Αυτή η «κοντινή» κριτική, λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Και εστιάζει σε κάθε εκδήλωση της εφαρμοζόμενης κυβερνητικής πολιτικής, καθώς και σε κάθε μικρή ή μεγάλη πτυχή του τρόπου με τον οποίο, η κυβέρνηση ως σύνολο και οι υπουργοί της ως άτομα, αντιμετωπίζουν τα προβλήματα.
Αυτή η «κοντινή» κριτική, που όπως προαναφέραμε ξεκινάει με το «εγώ, Νέα Δημοκρατία, δεν είμαι, αλλά είμαι με τον Μητσοτάκη, …», νομίζει ότι αποκτά άλλοθι, ακριβώς επειδή αποστασιοποιείται από τον κομματικό μηχανισμό της ΝΔ και επιχειρεί ιδεολογικά να προσκολληθεί στον στενό πυρήνα της κυβέρνησης.
Αγνοούν ή λησμονούν, όσοι ασκούν αυτού του είδους την κριτική, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν είχε εκλεγεί στη θέση του προέδρου της ΝΔ, είχε προβεί σε δυο χαρακτηριστικές δηλώσεις, αποσπάσματα των οποίων αναφέρονται πιο κάτω.
Πρώτο απόσπασμα : «... ενωμένοι να προχωρήσουμε στην δημιουργική ανανέωση και τη διεύρυνση ώστε σύντομα η Νέα Δημοκρατία να γίνει η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη. Η παράταξη που θα δώσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης στη χώρα.»
Δεύτερο απόσπασμα : «ό,τι κι αν ψήφισαν, όποιον κι αν υποστήριξαν, τους βεβαιώνω ότι είμαστε μαζί. Ενωμένοι. Από αύριο ξεχνάμε αυτά που μας χώριζαν. Ο σκοπός μας είναι ένας. Να εκφράσει η Νέα Δημοκρατία όλες τις δυνάμεις του τόπου που βρίσκονται απέναντι στο λαϊκισμό μιας ανίκανης κυβέρνησης.»
Και επειδή όπως λέει η λαϊκή ρήση, όταν δεν μπορείς να δείρεις το γάιδαρο, δέρνεις το σαμάρι, όλοι αυτοί κριτικάρουν την κυβέρνηση και τους υπουργούς, αλλά όχι τον πρωθυπουργό, τον οποίο επικρίνουν εμμέσως πλην σαφώς, μόνο για την επιλογή των ανθρώπων, που έχει κοντά του και στους οποίους έχει εμπιστευτεί κυβερνητικά πόστα και επιτελικές θέσεις.
Στην ουσία όμως επικρίνουν τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που δεν διάλεξε αυτούς, για να τον συνδράμουν στο κυβερνητικό έργο. Στην ουσία, επικρίνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που δεν ανταποκρίνεται στη βαθμολoγία του φιλελευθερόμετρου, που κραδαίνουν στο δεξί τους χέρι. Στην ουσία, πίσω από τις οθόνες και τα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους, βγάζουν όλη την προσωπική πικρία και την χολή τους, διότι έχασαν την ευκαιρία να αποκτήσουν ρόλους.
Υπάρχουν αυτοί, που τους προτάθηκαν θέσεις, τις οποίες αρνήθηκαν και τώρα απλά παρακολουθούν τα τεκτενόμενα. Γνωρίζοντας ότι τα στελέχη που ανέλαβαν τις θέσεις, που ίδιοι αρνήθηκαν, λαμβάνουν τις αποφάσεις αντί γι’ αυτούς. Και στέκονται στο πλευρό τους.
Υπάρχουν και αυτοί, που δεν τους προτάθηκε η παραμικρή θέση. Που μέσα στο θολό μυαλό τους, νομίζουν ότι θα έπρεπε να βρίσκονται εκ δεξιών του πρωθυπουργού. Ε, αυτοί είναι, που κάνουν την «κοντινή» κριτική, πουλώντας εξυπνάδες και δηλητηριώδη σχόλια κατά της κυβέρνησης, στη προσπάθεια τους να ανακηρυχθούν θεματοφύλακες των αρχών και των πολιτικών, που θα έπρεπε κατά τη γνώμη τους, να ακολουθεί η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
