«Ή παίρνω το χρέος ή φεύγω» γράφει η μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα για τον Α. Τσίπρα. Η άλλη εφημερίδα έχει ως πρωτοσέλιδο « καθαρή λύση ή κρίση». Ενώ η κομματική εφημερίδα γράφει με πηχυαίους τίτλους «σπασμένη λύση; Όχι ευχαριστώ». Αυτή η ταυτόχρονη ηρωική αντιμετώπιση της 15ης Ιουνίου από τρείς εφημερίδες προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει πως αυτοί οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι εκπορεύτηκαν από ένα κέντρο.

Όταν την αποφράδα ημέρα της 25ης Ιανουαρίου 2015, ο λαός έδινε την πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστοι τότε υποψιαζόμασταν το έργο που θα δούμε προσεχώς. Οι περισσότεροι νομίζοντας πως έχουμε να κάνουμε με ένα νέο ΠΑΣΟΚ, αφέθηκαν στη μακαριότητά τους. Δεν έκαναν ούτε την στοιχειώδη σκέψη να συγκρίνουν την προσωπικότητα του Α. Τσίπρα με αυτήν του Α. Παπανδρέου.

Οι μαγκιές είναι για τους μάγκες. Αν τις κάνουν φλώροι ή κοτούλες τότε σπάνε τα μούτρα τους. Και μαγκιά δεν είναι να πουλήσει κάποιος νταηλίκι από θέση ισχύος, αλλά ενώ είναι πιο αδύναμος, να επιβληθεί σε πιο ισχυρούς, γιατί έχει τον τρόπο του.

Eίναι γεγονός πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όταν αναφέρεται στο χρέος είναι ηθελημένα ασαφής. Δεν μας έχει διευκρινίσει τι εννοεί ρύθμιση του χρέους. Ονομαστική περικοπή; Επιμήκυνση; Κάτι άλλο;Έτσι φαίνεται πως μπορεί να αποφύγουν τον εγκλωβισμό σε ένα αδιέξοδο αίτημα. Ο,τι και να τους δώσουν ευχαριστημένοι θα δηλώσουν.

Με αλλεπάλληλες δηλώσεις τους, καλλιτέχνες όλων των ειδών, μας εξομολογούνται πως ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα το έχουν μετανιώσει. Πρώτα—πρώτα να πω, ότι κανένας δεν τους ζήτησε να μας πουν τι ψήφισαν. Πολύ δε περισσότερο, δεν μας ενδιαφέρει αν μετάνιωσαν ή όχι. Φαίνεται πως κάποιες και κάποιοι που είχαν υπερεκτεθεί, επιζητούν να εξιλεωθούν, καθώς η παλιά τους αγάπη «πάει άκλαφτη».

Προφανώς και δεν αναφέρομαι στα στελέχη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να μην θέλουν να γίνει πρωθυπουργός ο πολιτικός τους αντίπαλος. Και είναι θεμιτό. Όσοι βυσσοδομούν να μην γίνει πρωθυπουργός ο Κυριακός Μητσοτάκης, ας προσαρμοσθούν στην ιδέα πως θα γίνει, και ας επαναχαράξουν τις τακτικές κινήσεις τους πάνω σε αυτό το δεδομένο.

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου με τα επώδυνα μέτρα, την έκταση των οποίων θα αργήσουμε να την μάθουμε, επανεμφανίστηκαν οι υποστηρικτές της άποψης πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταλλαχθεί. Έχει πάψει να είναι αυτός που ξέραμε, δηλαδή το κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, και κινείται πλέον στα νερά της σοσιαλδημοκρατίας.

Ως γνωστόν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ζουν σε ένα άλλο Σύμπαν. Παράλληλο με το δικό μας, με πολλές διαστάσεις, που όλοι εμείς οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν το αντιλαμβανόμαστε.

«Ο Πανελευσινιακός κέρδισε την Μπαρτσελόνα 7-5.» Σε αυτήν την μπούρδα κρύβεται όλο το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, τα μέτρα που ψηφίζονται είναι τα τελευταία, καθώς θα συνοδευτούν από κάποια αναφορά στην ρύθμιση του χρέους, που θα βοηθήσει να ενταχθεί η χώρα μας στο QE της ΕΚΤ, κάτι που με την σειρά του θα συντελέσει στην έξοδο στις αγορές.

Αυτό το ερώτημα απασχολεί πολιτικούς, σχολιαστές και πολίτες. Κρύβει την αγωνία ενός κόσμου για το μέλλον αυτής της χώρας. Άλλοι επιθυμούν την σταθερότητα και άλλοι την αναταραχή, που θα τους βοηθήσει να επανέλθουν. Πάντα έτσι γίνεται.

Για κάποιους λαϊκιστές βουλευτές των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, ο πειρασμός να ψηφίσουν κάποια «φιλολαϊκά» μέτρα του τέταρτου μνημονίου, είναι μεγάλος. Αδυνατώντας να δούν την μεγάλη εικόνα, χάνονται στις λεπτομέρειες και φοβούνται μήπως κατηγορηθούν γιατί δεν ψήφισαν μέτρα που, δήθεν, ανακουφίζουν κάποιες κοινωνικές ομάδες.

Εδώ και πολλά χρόνια πολιτικοί και επικοινωνιολόγοι, πιστεύουν πως η επικοινωνία μπορεί να αντικαταστήσει ή να επικαλύψει την πολιτική. Είναι γνωστός ο ισχυρισμός: «χάσαμε, γιατί δεν προβάλαμε το έργο μας». Λες και ο πολίτης, αν βίωνε τα αποτελέσματα αυτού του έργου θα είχε ανάγκη και την προβολή του για να κρίνει θετικά μια κυβέρνηση. Απλώς, επικοινωνία χωρίς πολιτική δεν υφίσταται.

Διαβάζω στις εφημερίδες πως η γενική γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού ζήτησε με επιστολή της προς το Υπουργείο Ναυτιλίας, την ανάκληση της παραχώρησης των παλαιών αποθηκών στον ΟΛΠ και αυτές να αποδοθούν στο Υπ.Πολιτισμού για να στεγάσει το μουσείο των ενάλιων αρχαιοτήτων.

Με αυτήν την παρότρυνση υποδέχτηκαν τον Κώστα Καραμανλή στο Βελλίδειο οι φίλοι του. Δεν μπόρεσα να αντιληφθώ το βαθύτερο νόημα της επιθυμίας τους. Άλλωστε, το «βγες μπροστά» είναι ιδιαίτερα ασαφές σύνθημα, καθώς δεν διευκρινίζει το μπροστά από πού και, κυρίως, με ποιον τρόπο.

Ακούω από πολιτικούς, τεχνοκράτες και πανεπιστημιακούς πως αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Δηλαδή, μια επιτελική ομάδα από τους τρείς αυτούς χώρους, που θα εκπονήσει ένα σχέδιο για να βγει η οικονομία μας από τον βάλτο.

Όταν διαβάζει αυτόν τον τίτλο ο αναγνώστης, προφανώς, θα νομίζει πως κάποιος παράφρων ή άτομο που κινείται στο υπερπέραν θα έκανε αυτήν την δήλωση. Ή τουλάχιστον κάποιος που του αρέσουν οι «πλάκες». Τη δήλωση αυτήν την έκανε ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας. Η καλύτερη εκδοχή γι\\' αυτόν είναι η τελευταία.

Με καθυστέρηση δύο ετών, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΕΛΚ και στενός συνεργάτης της Α. Μέρκελ, Μ. Βέμπερ, έκανε αυτήν τη «βαθυστόχαστη» διαπίστωση. Πάλι καλά, γιατί στη χώρα μας υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν πως οι Συριζαίοι είναι σοσιαλδημοκράτες. Διατείνονται, πως σιγά-σιγά ωριμάζουν.

Προφανώς ο Ιβάν Σαββίδης έχει λανθασμένη αντίληψη για το πολίτευμα της χώρας μας. Ίσως, δεν είναι καλά πληροφορημένος. Επειδή έχει διαπαιδαγωγηθεί με άλλα πολιτικά πρότυπα, αδυνατεί να καταλάβει πώς λειτουργεί το πολίτευμα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, που ευτυχώς ακόμα υπάρχει στην Ελλάδα. Με τις ιδιαιτερότητες του, βέβαια.

Είναι αλήθεια πως όσοι έχουμε έναν αντιπολιτευτικό λόγο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, παίζουμε σε δύο ταμπλό. Πάντα κερδίζουμε. Αν εφαρμόσει αυτά που καταψήφιζε ως αντιπολίτευση, τον κατηγορούμε για ασυνέπεια και πολιτική απάτη, ενώ αν αρνηθεί να το πράξει φωνάζουμε πως οδηγεί την χώρα στην καταστροφή. Αυτό το πλεονέκτημα που έχουμε, είναι γεγονός.

Στην ζωή υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που προκάλεσαν μεγάλη ζημία στους συνανθρώπους τους. Αυτοί που αντιλήφθηκαν το λάθος τους και ταπεινά ζήτησαν συγχώρεση και οι αμετανόητοι. Οι επηρμένοι. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Γ. Βαρουφάκης, που ως γνωστόν, το πρώτο εξάμηνο του 2015 έφερε την χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή.

Ανόητος; Εμμονικός; Ή απλώς θέλει να προκαλέσει; Ή μήπως θα πρέπει να τον πάρουμε στα σοβαρά γιατί δίνει το πολιτικό του στίγμα για την επόμενη ημέρα; Ο Π.Σκουρλέτης είναι ένα ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που γνωρίζει άριστα την ανθρωπογεωγραφία του χώρου. Γι΄αυτό σημειώνω το πρώτο πρόσωπο πληθυντικού που χρησιμοποιεί...

Αυτό το ερώτημα γεννήθηκε σε όσους άντεξαν να παρακολουθήσουν την συνέντευξη του πρωθυπουργού την Δευτέρα στον ΑΝΤ1. Αναφέρομαι στα όσα είπε για την φορολογία, για την «καλοπέραση» του κόσμου που φάνηκε στην Πασχαλινή έξοδο, για τις φανταστικές απαιτήσεις των εταίρων και πολλά άλλα. Τα ψεύδη που είπε ήταν από άγνοια ή ήταν μια συνειδητή απόπειρα εξαπάτησης των τηλεθεατών;

Η συμμετοχή του Ιβάν Σαββίδη στο επενδυτικό σχήμα που πλειοδότησε στον διαγωνισμό για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, τον καθιστά κυρίαρχο του παιχνιδιού στην πόλη και στην Β. Ελλάδα. Το ερώτημα είναι αν θα αρκεστεί στον γεωγραφικό χώρο της Β.Ελλάδος, ή θα επεκτείνει τις δραστηριότητες του σε πανελλαδικό επίπεδο. Γιατί οι φημολογούμενες εξαγορές που διαπραγματεύεται ο Ιβάν Σαββίδης, αν ευοδωθούν, θα τον καταστήσουν σημαντικό παίκτη εθνικού βεληνεκούς.

Ο τρόπος που παρουσιάστηκαν και σχολιάστηκαν οι προεδρικές εκλογές στην Γαλλία από την δημόσια τηλεόραση, προσέβαλε τις δημοκρατικές ευαισθησίες κάθε πολίτη, που θεωρούσε αυτονόητα τα δημοκρατικά κεκτημένα της Μεταπολίτευσης.