Του Σάκη Μουμτζή
«Ή παίρνω το χρέος ή φεύγω» γράφει η μια φιλοκυβερνητική εφημερίδα για τον Α. Τσίπρα. Η άλλη εφημερίδα έχει ως πρωτοσέλιδο «καθαρή λύση ή κρίση». Ενώ η κομματική εφημερίδα γράφει με πηχυαίους τίτλους «σπασμένη λύση; Όχι ευχαριστώ».
Αυτή η ταυτόχρονη ηρωική αντιμετώπιση της 15ης Ιουνίου από τρείς εφημερίδες προσκείμενες στον ΣΥΡΙΖΑ, φανερώνει πως αυτοί οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι εκπορεύτηκαν από ένα κέντρο. Και αυτό δεν είναι κατ΄ανάγκην κακό. Είθισται, τα επιτελεία των κομμάτων να συντονίζονται με τις φιλικές προς αυτά εφημερίδες.
Το ανησυχητικό είναι πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση. Νομίζει πως είναι σε θέση να επιβάλλει όρους, να θέσει διλήμματα, να εκφοβίσει. Προφανώς, δεν διδάχτηκε τίποτα από το 2015.
Τα φιλικά της έντυπα καλλιεργούν και πάλι ένα συγκρουσιακό κλίμα, που δημιουργεί προσδοκίες στους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, πως επίκειται μια ηρωική έξοδος. Ανυποψίαστοι, ετοιμάζονται να ζήσουν τις ημέρες του αλησμόνητου καλοκαιριού του 2015.
Βέβαια, σε αυτό το παιχνίδι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η πλευρά των δανειστών που έχει και το χρήμα και τους άσσους. Και συγχρόνως γνωρίζει πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν διαθέτει τίποτα. Κανένα χαρτί. Κάνει μια παιδαριώδη μπλόφα. Ή νομίζει πως κάνει.
Σε αυτές τις περιπτώσεις ο αδύναμος παίκτης φεύγει από το τραπέζι κατεστραμμένος, καθώς ο αντίπαλος κτυπά τα ρέστα του. Στην κατάσταση που βρίσκεται η Ελληνική κυβέρνηση, που τα έδωσε όλα και δεν πήρε τίποτα, χρειάζεται μια μετρημένη και συνετή διαχείριση της κατάστασης. Να περιορίσει τις ζημίες της.
Οι εταίροι-δανειστές μας είναι σκληροί παίκτες, έχουν όλα τα ατού στα χέρια τους και το κυριότερο έχουν πλήρη επίγνωση αυτής της υπεροχής τους. Το τελευταίο χαρτί της Ελληνικης κυβέρνησης ήταν οι Γερμανικές εκλογές. Η σαφής υπεροχή της Α. Μέρκελ και η άνοδος των Φιλελεύθερων, το έχει καταστρέψει.
Η Γερμανίδα καγκελάριος γνωρίζει πως οποιαδήποτε δυσάρεστη εξέλιξη του Ελληνικού προβλήματος, δεν πρόκειται να ανακόψει την πορεία της προς την νίκη. Απεναντίας μάλιστα, μια σκλήρυνση της θέσης της απέναντι στις απαιτήσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μάλλον θα της προσέθετε πόντους στο εσωτερικό της ακροατήριο, που έχει κουραστεί με τις ιδιοτροπίες των Ελλήνων.
Προς τι λοιπόν αυτοί οι λεονταρισμοί της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως μεθοδεύει, πράγματι, την σύγκρουση; Νομίζω πως η Ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στο Γιούρογκρουπ της 15ης Ιουνίου, με μια μίνιμουμ απαίτηση. Να πουν κάτι οι εταίροι μας για το χρέος. Μια κουβέντα, που να μπορούν να την αμπαλάρουν με ένα ωραίο περιτύλιγμα, και στην συνέχεια να την πουλήσουν στο ακροατήριο τους.
Αν οι εταίροι παραμείνουν άκαμπτοι στην θέση τους, πως για το χρέος θα συζητήσουν μετά το τέλος του προγράμματος, όπως έχει συμφωνηθεί, το πρόβλημα που θα έχει η Ελληνική κυβέρνηση, είναι άγνωστον αν θα μπορεί να το διαχειρισθεί.
Γι΄αυτό, αντί να σχεδιάζει καταστροφικές τακτικές, ας φροντίσει να ολοκληρώσει την πολύπαθη δεύτερη αξιολόγηση με χαμηλούς τόνους, και ας μην λησμονεί πώς αντιμετωπίστηκε η κυβέρνηση Σαμαρά από την Α. Μέρκελ το φθινόπωρο του 2014.
Φαίνεται πως έρχεται η σειρά της.
