Του Σάκη Μουμτζή
Όταν την αποφράδα ημέρα της 25ης Ιανουαρίου 2015, ο λαός έδινε την πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστοι τότε υποψιαζόμασταν το έργο που θα δούμε προσεχώς. Οι περισσότεροι νομίζοντας πως έχουμε να κάνουμε με ένα νέο ΠΑΣΟΚ, αφέθηκαν στη μακαριότητά τους. Δεν έκαναν ούτε την στοιχειώδη σκέψη να συγκρίνουν την προσωπικότητα του Α. Τσίπρα με αυτήν του Α. Παπανδρέου.
Δυστυχώς, η ζημία που έγινε στην οικονομία και στην κοινωνία τα δυόμισι χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ μεγαλύτερη απ΄όση φανταζόμαστε. Αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά, η Ελλάδα θα σέρνεται για πολλές δεκαετίες στην μιζέρια, στη φτώχεια και στην κακομοιριά. Έργον ΣΥΡΙΖΑ, με την συγκατάθεση, βέβαια, και την ανοχή της πλειοψηφίας του λαού, που του χάρισε τέσσερις εκλογικές νίκες.
Τώρα που ο Ελληνικός λαός βλέπει το «φως το αληθινόν», μάλλον είναι αργά. Η ζημία φαίνεται πως είναι ανεπανόρθωτη. Μοιραία λοιπόν γίνεται η σύγκριση μεταξύ αυτού που είχαμε και το χάσαμε και του «ελπιδοφόρου νέου» που το αντικατέστησε.
Συγκρίνουμε δηλαδή τα πεπραγμένα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου*, με αυτά του εθνολαϊκιστικού εκτρώματος που μας κυβερνά. Μια σύγκριση που καταδεικνύει τις ευθύνες όσων μοιραίων υπονόμευσαν το έργο της συγκυβέρνησης του 2012-2014.
Αυτή η κυβέρνηση του Α. Σαμαρά και του Ευ. Βενιζέλου, μετά από προσπάθειες και θυσίες του Ελληνικού λαού και παρά την χυδαία αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, κατόρθωσε:
1. Να βγει με επιτυχία δύο φορές στις αγορές, χωρίς να υπάρχει ακόμα το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης.
2. Να καταστήσει το χρέος βιώσιμο, σύμφωνα με έκθεση του ΔΝΤ, που συντάχθηκε το Νοέμβριο του 2014. Σύμφωνα με αυτήν την έκθεση, το 2022 το χρέος θα έπεφτε στο 105% του ΑΕΠ.
3. Να σταθεροποιήσει τα spreads χαμηλά. Μετά από δυόμισι σκληρά χρόνια, μόλις τώρα η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κατόρθωσε να πλησιάσει αυτό το επίπεδο των speads.
4. Κατόρθωσε να ελέγξει τις μεταναστευτικές ροές σε διαχειρίσιμα επίπεδα. Η δε Αμυγδαλέζα των Σαμαροβενιζέλων μοιάζει πεντάστερο ξενοδοχείο μπροστά στα κέντρα φιλοξενίας των «φιλεύσπλαχνων» Συριζαίων.
5. Καθάρισε, σε μεγάλο βαθμό, το κέντρο της Αθήνας από την δράση των αντιεξουσιαστών - τραπούκων. Δεν άνοιξε κανέναν διάλογο με καμία «συλλογικότητα».
6. Με αυτά που βλέπουμε σήμερα, πιστώνεται το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Όλα αυτά και πολλά άλλα (πιστοληπτική γραμμή στήριξης, σημάδια ανάκαμψης των οικονομικών δεικτών, επιστροφή καταθέσεων, κλπ.) τα επέτυχε, παρά την αναποφασιστικότητα που επέδειξε, στο αρχικό της στάδιο. Αιτία η παρουσία σε αυτήν των Κουβέληδων και λόγω της λανθασμένης απόφασης του ΠΑΣΟΚ να μην συμμετάσχει, εξαρχής, σε αυτήν με όλα τα έμπειρα και προβεβλημένα στελέχη του. Δηλαδή, μιλούμε για επιτεύγματα ουσιαστικά ενάμισι χρόνου.
Είναι κανόνας της ζωής πως εκτιμούμε κάτι όταν το χάσουμε. Και το εκτιμούμε ακόμα πιο πολύ, όταν αυτό που το αντικατέστησε, η διάδοχη κατάσταση, είναι εφιαλτική μπροστά του. Σήμερα, νομίζω πως ο νηφάλιος πολίτης αντιλαμβάνεται και εκτιμά το έργο που άφησαν πίσω τους ο Α. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος.
Και το αντιλαμβάνεται καλύτερα, καθώς βλέπει το εθνολαϊκιστικό έκτρωμα να αγωνίζεται να πιάσει, διασυρόμενο και εξευτελιζόμενο, τις επιδόσεις του Δεκεμβρίου του 2014. Δυόμισι χρόνια σπαταλήθηκαν, οι θυσίες της περιόδου 2010-2014 πήγαν χαμένες.
Γι'' αυτό λοιπόν Σαμαρά και Βενιζέλο θα λέμε και θα κλαίμε!
*ΥΓ: Επιμένω σχολαστικά στη διατύπωση «συγκυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου», γιατί αυτές οι επιτυχίες ανήκουν στα στελέχη και των δύο κομμάτων. Βέβαια, σήμερα, ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, αντί να αισθάνεται υπερήφανο, αισθάνεται ένοχο γι΄αυτήν την περίοδο. Μωραίνει ο Κύριος....
