Του Σάκη Μουμτζή
Οι μαγκιές είναι για τους μάγκες. Αν τις κάνουν φλώροι ή κοτούλες τότε σπάνε τα μούτρα τους. Και μαγκιά δεν είναι να πουλήσει κάποιος νταηλίκι από θέση ισχύος, αλλά ενώ είναι πιο αδύναμος, να επιβληθεί σε πιο ισχυρούς, γιατί έχει τον τρόπο του.
Αυτόν τον τρόπο δεν τον έχει ο Αλ. Τσίπρας παρ΄όλο που πολύ θα το επιθυμούσε. Όσες φορές πήγε να το παίξει νταής με τους εταίρους μας, «ετράπη εις άτακτον φυγήν», όπως λένε κοσμίως.
Τελευταίο κρούσμα κουτσαβακισμού ήταν η πομπώδης ανακοίνωσή του, εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, πως αν δεν ρυθμισθεί άμεσα το χρέος τα ψηφισθέντα μέτρα θα ανακληθούν. Αυτό ήταν μια πρωτοφανής ανοησία, γιατί σε τελευταία ανάλυση οδηγούσε σε σύγκρουση με τους εταίρους μας και το ΔΝΤ. Μια σύγκρουση που θα απέβαινε καταστρεπτική, πρωτίστως, για τη χώρα και δευτερευόντως για τον ίδιο προσωπικά και το κόμμα του.
«Μα, το είπε γιατί έπρεπε κάτι να πουλήσει στους βουλευτές του για να ψηφίσουν τα μέτρα. Είναι οι ανέξοδοι λεονταρισμοί που γίνονται για εσωτερική κατανάλωση», θα αντιτείνει ο αναγνώστης. Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως επειδή οι εταίροι μας παρακολουθούν το κάθε τι που λέγεται και γράφεται στη χώρα μας, το κατέγραψαν. Και καταχέριασαν τον Ευκλ. Τσακαλώτο στο Eurogroup της Δευτέρας 22 Μαΐου.
Και δεν ήταν μόνον αυτό. Μη δίνοντας καμία λύση για το χρέος, ουσιαστικά, προκάλεσαν τον Αλ. Τσίπρα να υλοποιήσει την απειλή του. Ήταν σαν να του έλεγαν, «αν τολμάς, ανακάλεσε τα μέτρα που ψήφισες». Και ο πρωθυπουργός γνωρίζοντας άριστα τι σημαίνει αυτό, έκανε σαν να μην το είπε ποτέ.
Απεναντίας, χθες σε ομιλία του, αναδιπλώθηκε-η κομψή έκφραση της κυβίστησης-τονίζοντας πως «θα επιτύχουμε έξοδο στις αγορές είτε με τη λύση Schaeuble είτε αλλιώς». Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, ο τακτικός στόχος της ρύθμισης του χρέους, υποβαθμίστηκε.
Όμως έξοδος στις αγορές, που είναι στρατηγικός στόχος της ελληνικής κυβέρνησης, χωρίς έκθεση βιωσιμότητας του χρέους, δεν μπορεί να γίνει. Συνεπώς, θα πρέπει να αποδεχθούν οποιαδήποτε σχετική λύση τους προτείνουν. Δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών, γιατί απλούστατα δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα.
Δεν μπορώ να εκτιμήσω, αν ο Αλ. Τσίπρας διδάχτηκε από το πάθημα του καλοκαιριού του 2015, ή αν συνεχίζει τους τακτικισμούς του. Εκείνο που είναι όμως σίγουρο, είναι η καθημερινή φθορά του, καθώς έδωσε τα πάντα, και μέχρι στιγμής δεν πήρε τίποτα. Ούτε ψίχουλα.
Αντιλαμβάνεται η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ πως βαδίζει πλέον έναν δρόμο που δεν έχει επιστροφή, ούτως ή άλλως;
