Του Σάκη Μουμτζή
Στην ζωή υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που προκάλεσαν μεγάλη ζημία στους συνανθρώπους τους. Αυτοί που αντιλήφθηκαν το λάθος τους και ταπεινά ζήτησαν συγχώρεση και οι αμετανόητοι. Οι επηρμένοι. Αυτοί που κυριαρχούνται από το «σύνδρομο του μεγαλείου», το οποίο τους εμποδίζει να κρίνουν με καθαρή ματιά τις πράξεις τους.
Στην δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Γ. Βαρουφάκης, που ως γνωστόν, το πρώτο εξάμηνο του 2015 έφερε την χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή.
Και σήμερα, αμέριμνος και προκλητικός, συγγράφει, προσπαθώντας να μας εξηγήσει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις στην συμπεριφορά του «μεγάλου αρχηγού». Δεν μπόρεσε να αντιληφθεί, ακόμα και σήμερα, το απλό. Πως ο Α. Τσίπρας, από την νέα υπεύθυνη θέση του, χωρίς τις τζάμπα μαγκιές του αντιπολιτευτικού λόγου, είχε καταλάβει, έστω την τελευταία στιγμή, πως έπρεπε να στρίψει το καράβι. Έψαχνε, αλλά δεν εύρισκε άλλο λιμάνι, και τώρα έπρεπε να πληρώσει τις τυχοδιωκτικές επιλογές τις δικές του και του Βαρουφάκη.
Και το κυριότερο, συντετριμμένος, ο Τσίπρας, αντιλήφθηκε πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος από αυτόν που βάδισαν οι Σαμαροβενιζέλοι. Ήταν λογικό λοιπόν, προκειμένου να πραγματοποιήσει την μεγάλη στροφή να αποστασιοποιηθεί από την προηγούμενη πολιτική και από τα πρόσωπα που την υπηρετούσαν.
Γιατί είναι πλέον γνωστό, πως ο Γ. Βαρουφάκης επιλέχθηκε για την θέση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, λόγω των απόψεων του για το χρέος. Απόψεις που περιέφερε, επί μια πενταετία, στα κανάλια της «διαπλοκής.» Ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παραμερίστηκαν για να περάσει ο Γ. Βαρουφάκης, που όπως προκύπτει από τις προσωπικές του μαρτυρίες που τις καταθέτει, οι θέσεις του είχαν την πλήρη αποδοχή του Έλληνα πρωθυπουργού. Υπήρχε μάλιστα και η κατανομή ρόλων στην στάση τους απέναντι στους εταίρους μας. Ο ένας ήταν ο «σκληρός» και ο άλλος ο «διαλλακτικός» και ο «συμβιβαστικός».
Αυτά και πολλά άλλα έχει πει σε συνεντεύξεις του και τα περιγράφει στο βιβλίο του ο Γ. Βαρουφάκης, που πρόκειται να κυκλοφορήσει. Αποσπάσματα του έχουν προδημοσιεύσει sites και εφημερίδες.
Και μόνον το γεγονός πως ο ηθικός και φυσικός αυτουργός της μεγαλύτερης, ίσως, οικονομικής καταστροφής που γνώρισε η χώρα, τολμά να αναφέρεται στα πεπραγμένα του από την θέση του κατηγόρου, εξοργίζει και προκαλεί. Όπως εύστοχα έγραψε σχολιαστής του διαδικτύου, να φαντασθούμε καπετάνιο πλοίου που βούλιαξε, με υπαιτιότητα του, να αφηγείται, καμαρώνοντας, το «κατόρθωμα» του.
Τώρα, με όλη την καταστροφή που προκάλεσε αυτός και ο Α. Τσίπρας απλωμένη μπροστά του, αλαζονικά επιμένει, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, στην δικαίωση της πολιτικής του. Και κυρίως στην υπεράσπιση της τακτικής του που, μετά βεβαιότητος, οδηγούσε σε ρήξη με τους εταίρους μας. Άλλωστε, αυτό επεδίωκε.
Έτσι, με τα όσα ανερυθρίαστα υποστηρίζει με γραπτό και προφορικό λόγο, με το αζημίωτο βέβαια, μάλλον επιβαρύνει την θέση τόσο την δική του όσο και του Α. Τσίπρα, στις διαδικασίες που θα γίνουν για την απόδοση ευθυνών για το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Τότε, τα μάγια κανενός μάγου δεν θα τους σώσουν.
