Του Σάκη Μουμτζή
Είναι αλήθεια πως όσοι έχουμε έναν αντιπολιτευτικό λόγο απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, παίζουμε σε δύο ταμπλό. Πάντα κερδίζουμε. Αν εφαρμόσει αυτά που καταψήφιζε ως αντιπολίτευση, τον κατηγορούμε για ασυνέπεια και πολιτική απάτη, ενώ αν αρνηθεί να το πράξει φωνάζουμε πως οδηγεί την χώρα στην καταστροφή. Αυτό το πλεονέκτημα που έχουμε, είναι γεγονός.
Όμως, ας πρόσεχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα πληρώνει τον χυδαίο αντιπολιτευτικό του λόγο και την πλούσια παροχολογία του. Ήταν επιλογή όλου του κόμματος να πολιτευθούν με αυτόν τον τρόπο. Ουδείς τους υποχρέωσε.
Τα ίδια έπαθε προηγουμένως και ο Γιώργος Παπανδρέου. Με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν» -ανεξαρτήτως του γενικότερου νοήματος στο οποίο ήταν ενταγμένο- υπονόμευσε την πρωθυπουργική του θητεία. Οδήγησε το ΠΑΣΟΚ από το 44% στο 13%.
Είναι κανόνας, πως ο αντιπολιτευτικός λόγος ενός κόμματος, αναλόγως, βοηθεί ή υποσκάπτει το κυβερνητικό του έργο, όταν ανέλθει στην εξουσία. Μια μετριοπαθής και μετρημένη αντιπολίτευση, μπορεί να μην συγκινεί τα πλήθη που αρέσκονται σε κραυγές και υποσχέσεις, αποτελεί όμως πρόκριμα για μια σοβαρή και χωρίς αναταράξεις κυβερνητική πορεία. Όσο λιγότερες είναι οι υποσχέσεις, τόσο μικρότερες είναι οι προσδοκίες και οι κατηγορίες για εξαπάτηση των πολιτών, στην συνέχεια.
Τα παθήματα των Γ.Α.Παπανδρέου και Α. Τσίπρα, έγιναν μάθημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Γιατί οι ευφυείς άνθρωποι διδάσκονται, πρωτίστως, από τα λάθη των άλλων. Έτσι, ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας είναι πολύ φειδωλός στις υποσχέσεις του και στα μέτρα που εξαγγέλλει. Γνωρίζει πως την υπερβολή θα την βρει, πολύ σύντομα, μπροστά του.
Αυτός ίσως να είναι και ο αποκλειστικός λόγος που τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας δεν έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Οι πολίτες έχουν εθισθεί στις παροχές. Ειρωνεύονται τους Μαυρογυαλούρους, αλλά δεν μπορούν να κάνουν και χωρίς αυτούς, γιατί έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής ζωής του τόπου, από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους.
Μέχρι στιγμής ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την πολιτική του συμπεριφορά, προσπαθεί να κάνει μια τομή, τερματίζοντας την πρακτική των προεκλογικών υποσχέσεων. Αν τελικά πετύχει, τότε και η διακυβέρνηση του τόπου από την Νέα Δημοκρατία θα είναι απαλλαγμένη από τις βραδυφλεγείς βόμβες που συνήθως εκρήγνυνται μεσούσης της κυβερνητικής θητείας.
Σήμερα, ο Α.Τσίπρας δεν εγκαλείται γι΄αυτά που κάνει, αλλά γι΄αυτά που έλεγε. Οι κατηγορίες που του προσάπτουν αφορούν τις πρακτικές της εξαπάτησης και του ψεύδους που χρησιμοποίησε για να γίνει πρωθυπουργός. Και τώρα τα «λούζεται».
Το «ποτέ την Κυριακή» που θα γίνει με την υπογραφή του «κάθε Κυριακή», θα τον στοιχειώνει.
