Η αναζήτηση της ποινικής δικαιοσύνης είναι γεμάτη από αβεβαιότητα. Όντως ο κατηγορούμενος διέπραξε το έγκλημα ή μήπως είναι θύμα ενοχοποιητικών περιστάσεων; Είναι όντως ένοχος, ή κρίθηκε ως ένοχος από κάποιον κατήγορο με υπερβολικό ζήλο; <b>Γράφει ο Peter T. Leeson. </b>

Η παρέλαση με δάδες στην Charlottesville τον περασμένο μήνα σηματοδότησε την απόλυτη αποτυχία της σύγχρονης δημόσιας εκπαίδευσης. Ήταν απλώς μια εκδήλωση στην πραγματική ζωή μιας πρωτο-φασιστικής υποκουλτούρας που εδώ και καιρό ζυμώνεται στο διαδίκτυο. <b>Γράφει ο Dan Sanchez.</b>

Στις 25 Οκτωβρίου συμπληρώθηκαν 250 χρόνια από τη γέννηση του Benjamin Constant, τον οποίο ο Nicholas Capaldi χαρακτήρισε «τον κορυφαίο στοχαστή της γαλλικής κλασικής φιλελεύθερης παράδοσης ανάμεσα στον Montesquieu και τον Tocqueville». <b>Γράφει ο Gary M. Galles. </b>

Αισθάνομαι περίεργα να γράφω γι’ αυτό το θέμα μετά από περίπου 25 χρόνια αφού το ξεκαθάρισα απολύτως στο μυαλό μου. Τίποτε όμως δεν ξεκαθαρίζει στην πραγματικότητα εντελώς, απ’ ό,τι φαίνεται. <b>Γράφει ο Jeffrey A. Tucker. </b>

Η κρίση του Κιρκούκ φαίνεται σε μεγάλο βαθμό να έχει τελειώσει. Αν αφαιρέσουμε την προπαγάνδα, τις πολεμικές φωνές και την παραπληροφόρηση της προηγούμενης εβδομάδας, αυτό που συμβαίνει είναι ξεκάθαρο. <b>Γράφει ο Michael Rubin. </b>

Μπαίνει κανείς εύκολα στον πειρασμό να δει τη νίκη του Andrej Babis στις τσεχικές κοινοβουλευτικές εκλογές υπό το πρίσμα του αυταρχισμού που εξαπλώνεται προελαύνοντας τόσο στην Ουγγαρία, όσο και πιο πρόσφατα στην Πολωνία. <b>Γράφει ο Dalibor Rohac. </b>

Κατά τη διάρκεια της Δυναστείας των Δυτικών Χαν το ζήτημα της νομισματικής ελευθερίας συζητήθηκε έντονα. Δεν υπήρχαν ακόμη τράπεζες ή χαρτονομίσματα στην Κίνα - το χρήμα αφορούσε αποκλειστικά νομίσματα. <b>Γράφει ο James A. Dorn. </b>

Ο κόσμος απειλείται διαρκώς από μαζικούς πυροβολισμούς, τρομοκρατία, τον πόλεμο στη Μ. Ανατολή, τα πυρηνικά όπλα και την απουσία διεθνούς διπλωματίας. Αν κοιτάξει κανείς τις ειδήσεις είναι σίγουρο ότι θα βρει κάποια νέα απειλή που υποτίθεται αποσταθεροποιεί την τάξη του κόσμου. <b>Γράφει ο Tyler Brandt. </b>

Πολλοί, ιδιαίτερα στην Αριστερά, υποστηρίζουν ότι η σύγχρονη οικονομία αυξάνει την ανισότητα. Ένα παράδειγμα αυτών των εξισωτικών παραγόντων είναι η συμμετοχική οικονομία. <b>Γράφει ο John O. McGinnis. </b>

Η πρόοδος της ανθρωπότητας είναι η ιστορία της συνεχούς μείωσης του συναλλακτικού κόστους. Για να κατανοήσουμε αυτό το επιχείρημα, χρειάζεται να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να καταλάβουμε τον τρόπο με τον οποίο οι οικονομολόγοι βλέπουν τον πλούτο. <b>Γράφει ο Steven Horwitz. </b>

Το βασικό ζήτημα είναι ότι πολλοί οπαδοί της alt-right υποστηρίζουν ότι τους συνδέει μια σχέση με τον ελευθεριακό φιλελευθερισμό, τουλάχιστον στις ιδεολογικές απαρχές τους. <b>Γράφει ο Jeffrey A. Tucker. </b>

Η επισήμανση του προβλήματος δεν συνιστά στοιχειώδη φεμινισμό - αλλά ένα διορθωτικό φεμινισμό για τους ανθρώπους που δεν είναι σίγουροι αν οι γυναίκες θα έπρεπε να ψηφίζουν ή να μαθαίνουν ανάγνωση. <b>Γράφει η Sarah Skwire. </b>

Το πρόβλημα με τους ηγέτες τύπου “ισχυρός άνδρας” είναι ότι η ψευδαίσθηση της ισχύος και της σταθερότητας που φέρνουν μαζί τους είναι προσωρινή. <b>Γράφει ο Michael Rubin.</b>

Τα αποτελέσματα της υιοθέτησης του ελεύθερου εμπορίου από την Σιγκαπούρη συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην εικόνα που έχει ως το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι κοντέινερ στον κόσμο, στην εκπληκτική της οπτική μεταμόρφωση και την δραματική αύξηση του κατά κεφαλή ΑΕΠ. <b>Γράφει ο Colin Grabow. </b>

Η ριζοσπαστική κριτική της άκρας Αριστεράς στη Μέρα του Κολόμβου κακοφαίνεται σε πολλούς ανθρώπους. Αλλά τα γεγονότα τους υποστηρίζουν. Ο Κολόμβος δεν ήταν απλώς ένας κτηνώδης δουλέμπορος - ήταν ένας πρωτοπόρος του δουλεμπορίου. <b>Γράφει ο Bryan Caplan. </b>

Η ισότιμη αντιμετώπιση των γυναικών και των ανδρών υπό το νόμο επιφέρει μεγαλύτερη οικονομική ελευθερία και αυξάνει τη δυναμική ανάπτυξης της κοινωνίας. <b>Γράφει η Guillermina S. Schneider. </b>

H μεταρρύθμιση της εταιρικής φορολόγησης των ΗΠΑ έχει καθυστερήσει πολύ, επιβαρύνοντας όχι μόνο τις επιχειρήσεις, αλλά και τους εργαζόμενους και την οικονομία μας συνολικά. <b>Γράφει ο Aparna Mathur. </b>

Λίγες εκπλήξεις υπάρχουν στο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Trump. Ο σημαντικότερος στόχος είναι η μείωση του συντελεστή εταιρικής φορολόγησης, και το πλαίσιο των Ρεπουμπλικανών κινείται με θάρρος προς αυτή την κατεύθυνση. <b>Γράφει ο Chris Edwards. </b>

Η μεγάλη λύση της παγκόσμιας φτώχειας είναι μικρότερη απ’ όσο νομίζουμε, αλλά προϋποθέτει μια νέα φιλανθρωπική στρατηγική ώστε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους εαυτούς μας και εκείνους που ελπίζουμε να βοηθήσουμε. <b>Γράφει ο Matt Warner.</b>

Στο λόγο που εκφώνησε ο Emmanuel Macron στη Σορβόννη περιέγραψε ένα τολμηρό όραμα αλλαγών στην ΕΕ. Όμως, λίγα πράγματα έχουν εξοργίσει τους Γερμανού όσο οι ad hoc πιστωτικές γραμμές σε χώρες της Ευρωζώνης στη μεσογειακή περιφέρεια. <b>Γράφει ο Dalibor Rohac. </b>

Σε μια εντυπωσιακά ειλικρινή ομιλία της, υποστήριξε ότι το Bitcoin και τα κρυπτονομίσματα έχουν τόσο μέλλον όσο και το διαδίκτυο - ότι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις κεντρικές τράπεζες και να αμφισβητήσουν το μονοπώλιο των εθνικών νομισμάτων. <b>Γράφει ο Jeffrey A. Tucker. </b>

Πολλοί έχουν εκτεθεί σε μια αφήγηση της κατάστασης στην Καταλονία που υπερασπίζεται μέσα από μη βάσιμα επιχειρήματα ως δίκαιο το δημοψήφισμα. Θα προσπαθήσω να περιγράψω καλύτερα τα γεγονότα. Θα φανεί ότι βλέπω με συμπάθεια την ισπανική κυβέρνηση, κι αυτό διότι φοβάμαι πως αυτή έχει δίκιο. <b>Γράφει ο Diego Zuluaga.</b>

Αν διαβάζετε συχνά οικονομικά ρεπορτάζ, δεν θα γλιτώσετε το να σας ανέβει η πίεση καθώς θα συναντάτε το ένα σοβαρό λάθος μετά το άλλο. Διαβάζοντας, εύχεται κανείς οι συντάκτες να διάβαζαν τον σπουδαίο Γάλλο στοχαστή της πολιτικής οικονομίας, Frederic Bastiat. <b>Γράφει ο John Tamny.</b>

Η εξουσία φορολόγησης δημιουργεί αναγκαστικά δύο τάξεις: εκείνους που παράγουν τον πλούτο, και εκείνους που τον λαμβάνουν. Όσο το κράτος εμπλέκεται στη μεταβίβαση πλούτου, θα συνεχίζεται και η σύγκρουση των τάξεων. <b>Γράφει o Sheldon Richman.</b>