Του Dan Sanchez
Η παρέλαση με δάδες στην Charlottesville τον περασμένο μήνα σηματοδότησε, μεταξύ άλλων, και την απόλυτη αποτυχία της σύγχρονης δημόσιας εκπαίδευσης, καθώς και μεγάλου μέρους του σύγχρονου δημόσιου διαλόγου.
Το μεγάλο δίδαγμα
Το σαφέστερο, πιο συνεπές μήνυμα που λάβαμε ήδη από τα παιδικά μας χρόνια είναι ότι “οι Ναζί είναι διαβολικοί”. Ο Χίτλερ παρουσιάζεται ξανά και ξανά ως ο Σατανάς της κοσμικής μας θρησκείας. Οι οργισμένοι λόγοι του Φύρερ, οι χαιρετισμοί, το βήμα της χήνας, οι μπότες, τα SS, και ναι, οι παρελάσεις με δάδες, όλα αυτά συνιστούν την εικονογραφία μας του κακού. Μόναχο, Άουσβιτς, Νορμανδία, το καταφύγιο του Χίτλερ: αυτοί είναι οι σταθμοί στο μεγάλο πατριωτικό Δράμα των Παθών της Αμερικής.
Όλα αυτά γίνονται σαφή στο δημοτικό σχολείο, διδάσκονται λεπτομερειακά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και ενισχύονται επανειλημμένα στη μαζική μας κουλτούρα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε όλη μας τη ζωή.
Και το δεύτερο σαφέστερο μήνυμα είναι ότι οι θεωρίες περί λευκής ανωτερότητας γενικώς (και ιδίως της ποικιλίας της Κου Κλουξ Κλαν) είναι κι αυτές διαβολικές.
Παρ' όλα αυτά, παρά το λεπτομερέστατο αυτό πρόγραμμα για την εμπέδωση ενός και μόνο διδάγματος, μια παρέλαση με δάδες από νεοναζί και άλλους οπαδούς της ανωτερότητας της λευκής φυλής συνέβη σε μια αμερικανική δημόσια πλατεία. Κι αυτό το γεγονός ήταν απλώς μια εκδήλωση στην πραγματική ζωή μιας πρωτο-φασιστικής υποκουλτούρας που εδώ και καιρό ζυμώνεται στο διαδίκτυο.
Το μάθημα δεν έμεινε
Οι πιστοί ακόλουθοι της κοσμικής θρησκείας πέφτουν από τα σύννεφα. “Δεν πήραν το σημείωμα; Δεν διάβασαν το κήρυγμα; Δεν ξέρουν ότι αυτές οι σκέψεις επισήμως επισύρουν ανάθεμα;”. Για τους πιστούς, θα έφτανε απλώς να αποκηρύξουν τους παραβάτες με συνθήματα και σλόγκαν που θυμίζουν τα μαθήματα του δημοτικού σχολείου. Έτσι, φωνάζουν “φασίστες, ρατσιστές, ναζί, Χίτλερ, μίσος!”.
Αυτό μόνο μπορούν να κάνουν, καθώς δεν αντιλαμβάνονται στην πραγματικότητα τον δεξιό κολλεκτιβισμό ή το ανθρωπιστικό, ατομικιστικό αντίθετό του. Δεν κατανοούν το “γιατί” της ηθικότητας και της δικαιοσύνης. Το μόνο που ξέρουν είναι αυτό που κατηχήθηκαν να αποδέχονται ως “ηθικό” και “ορθό” έναντι του “ανήθικου” και του “λάθους”, ποιο ιδεολογικό κενό να συμπληρώσουν στο εξεταστικό τους φύλλο, ποιες απόψεις στην παιδική τους ηλικία είχαν ως αποτέλεσμα ένα χάδι στο κεφάλι και ποιες ένα μάλωμα.
Οι μαγικές όμως λέξεις και οι τελετουργικές αποκηρύξεις δεν καταφέρνουν τίποτε. Οι νέοι οπαδοί των θεωριών των ταυτοτήτων έχουν αποκτήσει ανοχή σε τέτοιου είδους επικρίσεις. Είναι θυμωμένοι που σε όλη τους τη ζωή υφίστανται πλύση εγκεφάλου και αφ' υψηλού εκφοβισμό. Και τώρα που η κατήχηση αυτή έσπασε, αποκηρύττουν το πρόγραμμα της πολιτικής ορθότητας στο σύνολό του - τόσο τα αρνητικά του στοιχεία, όσο και τα θετικά.
Το ένα όμως πράγμα που κρατούν από την σχολική τους εκπαίδευση είναι η γενική νοοτροπία της σύγκρουσης και του κολλεκτιβισμού. Μόνο που τώρα έχουν σχεδιάσει άλλες γραμμές μάχης και έχουν ορίσει αλλιώς τις αντίπαλες δυνάμεις. Έχουν υιοθετήσει νέα ανόητα συνθήματα με τα οποία αντικατέστησαν τα παλιά που απέρριψαν.
Ένας καλός σκοπός που υπηρετείται λάθος
Όπως είπε ο Frederic Bastiat, “το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν καλό σκοπό δεν είναι το να δεχθεί μια επιδέξια επίθεση, αλλά να τον υπερασπίζονται με λάθος τρόπο”.
Το χειρότερο πράγμα που μπορεί κανείς να κάνει στις ανθρωπιστικές αξίες είναι να προσπαθήσει να τις διαδώσει μέσω της υποχρεωτικής κατήχησης και της αποστήθισης και να τις ενισχύει μέσω του επικριτικού ντροπιάσματος. Αυτή η “εκπαίδευση” που βασίζεται στη συμμόρφωση είναι ρηχή, συχνά αναποτελεσματική και μπορεί μάλιστα να έχει το αντίθετο από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.
Οι ανθρωπιστικές αξίες, όπως και όλα τα υπόλοιπα διδάγματα, μπορούν πραγματικά να διδαχθούν μόνο μέσω του παραδείγματος, της εμπειρίας, της λογικής, της φιλικής παρουσίασης και της εθελούσιας αποδοχής.
Ας αφήσουμε σ' αυτή την προσπάθεια οδηγοί μας να είναι προσωπικότητες όπως ο Leonard Read, ο Ludwig von Mises και ο Daryl Davis.
--
Ο Dan Sanchez είναι εκτελεστικός υπεύθυνος έκδοσης του FEE.org. Τα κείμενά του είναι συγκεντρωμένα στο DanSanchez.me.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στα αγγλικά την 1η Σεπτεμβρίου 2017 και παρουσιάζεται στα ελληνικά με την άδεια του Foundation for Economic Education και τη συνεργασία του ΚΕΦΙΜ “Μάρκος Δραγούμης”.
Photo: Wikimedia
