Οι προκλήσεις δεν αποτελούν επιχείρημα εναντίον της δημιουργικότητας, αλλά ο λόγος που εξαρχής χρειάζεται να είμαστε δημιουργικοί. Η δημιουργικότητα δεν αφορά απλώς κάποια θεατρικά παιχνίδια Είναι το να έχουμε στόχους, το να αντιμετωπίζουμε θαρραλέα τα εμπόδια και να έχουμε την ευθύνη να βρίσκουμε καινοτόμες στρατηγικές για την παράκαμψη αυτών των εμποδίων. <b>Του T.K. Coleman.</b>

Την τελευταία δεκαετία, πολλοί αριστεροί δεν μετρίασαν απλώς την προηγούμενη στάση τους εναντίον των απολύσεων, αλλά έφτασαν να γίνουν ενθουσιώδεις υποστηρικτές της απόλυσης των ανθρώπων που δεν συμπαθούν. Το &#8220;αποδίδει επαρκώς στη δουλειά του, οπότε δεν έχεις δικαίωμα να τον απολύσεις&#8221; παραδόξως μεταμορφώθηκε σε μια δεξιά άποψη. <b> Του Bryan Caplan. </b>

Πριν από 170 χρόνια στο Λονδίνο - στις 2 Ιουλίου του 1850 - ένας καλός άνδρας υπέκυψε στα τραύματά του που υπέστη πέφτοντας από το άλογό του τρεις μέρες πριν. Ο θάνατός του προκάλεσε τη μεγαλύτερη εκδήλωση δημόσιου πένθους τα τελευταία πενήντα χρόνια. Η Βασίλισσα Βικτώρια έγραψε: &#8220;Φαίνεται σαν όλοι μας να χάσαμε έναν προσωπικό φίλο&#8221;. Ο θανών ήταν μόλις 62 ετών.

Υπάρχει η τάση να διευρυνθεί η παραδοσιακή έννοια της ιδιωτικότητας («του δικαιώματος να σε αφήνουν ήσυχο») και να εντοπιστεί μια πιο περίπλοκη σύνθεση συμφερόντων που ίσως ορθότερα μπορεί να χαρακτηριστεί υπό τον όρο ιδιωτικότητα και ατομικές ελευθερίες. Σήμερα, η έννοια της ιδιωτικότητας περιλαμβάνει ακόμη περισσότερα πράγματα. Ποια είναι αυτά; <b>Γράφει ο Jim Harper. </b>

Σήμερα υπάρχει ένας έντονος διάλογος για τα αγάλματα διάσημων ανθρώπων με πολλά επιχειρήματα ως προς το ποιοι θα πρέπει να τιμώνται κατ&apos; αυτό τον τρόπο και με εκστρατείες για να κατέβουν πολλά αγάλματα λόγω πραγμάτων που έκαναν οι άνθρωποι που απαθανατίστηκαν σ&apos; αυτά. Έχω μια απλή λύση. Να κατεβάσουμε ΟΛΑ τα αγάλματα. <b>Steve Davies vs Kristian Niemietz.</b>

Λίγο πριν τον μεγάλο λόγο του Βρετανού Πρωθυπουργού, όλοι εκτιμούσαν ότι θα υποσχεθεί ένα &#8220;αλά Ρούσβελτ&#8221; New Deal για τη χώρα. Ευτυχώς, εντέλει δεν υποσχέθηκε κάτι τέτοιο. Γιατί ευτυχώς; Μια ιστορία δύο χωρών μας δίνει την απάντηση.

Στα πρώιμα στάδια του lockdown, o James Kirkup του Social Market Foundation έγραψε ένα άρθρο στο οποίο διατύπωσε την ερώτηση: &#8220;Θα σκοτώσει η πανδημία τον φιλελευθερισμό;&#8221; (&#8220;Will the pandemic kill off libertarianism?&#8221;). Υποστήριξε πως η ανάγκη για lockdown καταρρίπτει - ή τουλάχιστον υπονομεύει σοβαρά - τη φιλελεύθερη εικόνα για την ανθρώπινη εικόνα της αγαθής προαίρεσης και της λογικής

Την προηγούμενη εβδομάδα, το ουγγρικό κοινοβούλιο ψήφισε τον τερματισμό της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έδινε στην κυβέρνηση την εξουσία να αποφασίζει μέσω διαταγμάτων ζητήματα που αφορούν την πανδημία του COVID-19. Η έκτακτη νομοθεσία που θεσπίστηκε τον Μάρτιο δέχτηκε έντονη κριτική γιατί δεν είχε σαφή ημερομηνία λήξης.

Τον Απρίλιο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO) δημοσίευσε την τελευταία του πρόβλεψη που μιλά για μείωση του παγκόσμιου εμπορίου αγαθών 13% έως και 32% λόγω των οικονομικών επιπτώσεων του Covid-19. Οι προβλέψεις αποτυπώνονται στο παρακάτω γράφημα, όπου επισημαίνεται τόσο το απαισιόδοξο, όσο και το αισιόδοξο σενάριο.

Αισθάνεστε ποτέ καταβεβλημένοι από το χάος και τον θόρυβο που φαίνεται να αποτελούν σήμερα συνήθη κομμάτια της ζωής μας; Αν ναι, δεν είστε μόνοι. Το οτιδήποτε, από ένα τυχαίο σχόλιο στο Twitter μέχρι την ορκωμοσία ενός δικαστή στο Ανώτατο Δικαστήριο και μέχρι τις εκλογές, φαίνεται να βάζει αντιμέτωπες τάξεις, φύλα ή πολιτικά κόμματα. Φαίνεται σαν να έχουμε μετατρέψει κάθε στιγμή που είμαστε ξύπνιοι σε μια συνεχή ροή αίσθησης θύματος και εξέγερσης έναντι κάθε μορφής σταθερότητας. <b>Γράφει η Annie Holmquist.</b>

Το να σπαταλήσει κανείς τη ζωή του κυνηγώντας ψευδαισθήσεις είναι ήδη κακό. Το να θυσιάσει αθώες ζωές χωρίς καμία τύψη καθώς επιδιώκει αυτές τις ψευδαισθήσεις είναι ξεκάθαρα εγκληματικό. Είναι κάτι που σε καθιστά κοινωνιοπαθή και μανιακό δολοφόνο. Ο Abimael Guzm&#225;n είναι όλα αυτά κι άλλα ακόμη χειρότερα. <b>Γράφει ο Lawrence W. Reed.</b>

Στον Δρόμο προς τη Δουλεία, ο Φρίντριχ Χάγιεκ εξετάζει της «σοσιαλιστικές ρίζες του ναζισμού». Ο Bruce Caldwell έχει γράψει εκτεταμένα για τις περιστάσεις υπό τις οποίες ο Χάγιεκ έγραψε το γνωστότερο σήμερα αυτό έργο του. Ο Χάγιεκ ήθελε να καταρρίψει την ιδέα, που κέρδιζε σε δημοτικότητα κατά τη δεκαετία του 1930, ότι ο γερμανικός ναζισμός ήταν κατ΄ ουσίαν ένα είδος καπιταλιστικής αντίδρασης εναντίον του αναδυόμενου σοσιαλισμού.

Πλήθη ανθρώπων να καταστρέφουν σοβιετικά σύμβολα και να απαιτούν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές&#8230; Αν νομίζετε ότι μιλώ για τη δεκαετία του 1990, πέσατε έξω λίγες δεκαετίες. Στις 17 Ιουνίου 1953, εργάτες στην Ανατολική Γερμανία εξεγέρθηκαν εναντίον της κομμουνιστικής τους κυβέρνησης και των Σοβιετικών επικυρίαρχων. <b>Γράφει ο Zilvinas Silenas.</b>

Σε μια πρόσφατη επιστολή του, ο Πάπας Φραγκίσκος προτείνει να εξετάσουμε τη χορήγηση ενός «καθολικού βασικού μισθού». Η επιστολή που δημοσιεύθηκε την Κυριακή του Πάσχα και απευθύνεται στους «Αδελφούς και τις αδελφές των λαϊκών κινημάτων και οργανώσεων»

Ο Covid&#8211;19 δεν προκάλεσε μόνο μια ιατρική και οικονομική κρίση, αλλά και έναν μείζονα επαναπροσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών, όσο και της Ευρώπης. Στην καρδιά αυτό του ζητήματος βρίσκονται οι αλλαγές στις σχέσεις με την Κίνα.

Το να βλέπει κανείς κάποιον άνθρωπο να πεθαίνει μπορεί μόνο να είναι φρικτό. Το να βλέπει κανείς έναν άνθρωπο να πεθαίνει από ασφυξία κάτω από αστυνομικούς που ορκίστηκαν να βοηθούν και να προστατεύουν τους συνανθρώπους τους είναι αποτρόπαιο. Το ίδιο θα ίσχυε και για οποιονδήποτε, πέρα από θρησκευτική πίστη, χρώμα ή εθνικότητα.

Η ανάκαμψη από την πανδημία του COVID-19 θα απαιτήσει μια μονοδιάστατη προσήλωση στη μεγιστοποίηση της οικονομικής ανάπτυξης. Τα συνήθη εργαλεία οικονομικής πολιτικής, χαμηλών επιτοκίων και μεγάλων κρατικών δαπανών με μειώσεις στις δαπάνες που χαρακτηρίζονται &#8220;λιτότητα&#8221; δεν θα καταφέρουν να αποκαταστήσουν τα προ κορονοϊού επίπεδα ευημερίας.

Ο Albert Schatz (1879-1940) ήταν καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ντιζόν στη Γαλλία. Το βιβλίο του L?Individualisme &#233;conomique et social. Ses origines, son &#233;volution, ses formes contemporaines του 1907 βασίζεται σε ένα μάθημα με θέμα Ιστορία των Οικονομικών Δογμάτων που έκανε δίδαξε σε διδακτορικούς φοιτητές.

Τα κρατικά προνοιακά συστήματα δεν αλλάζουν ριζικά ιδιαίτερα συχνά. Όταν αυτό συμβαίνει, συνήθως έχει προηγηθεί μια μεγάλη κρίση, ένας πόλεμος ή μια φυσική καταστροφή. Οι πόλοι και οι φυσικές καταστροφές αναταράσσουν το κατεστημένο και δημιουργούν πολιτικό χώρο στον οποίο ιδέες και πολιτικές που δεν θα εξετάζονταν σε κανονικές συνθήκες ξαφνικά εξετάζονται.

Σύμφωνα με το κοινωνικό όραμα του Μίλτον Φρίντμαν δεν υπάρχει κάποιος σωστός τρόπος ζωής, στην τήρηση του οποίου οι άνθρωποι θα πρέπει να στοχεύουν. Ο Κέυνς πίστευε ότι μια αξιοβίωτη ζωή είναι αυτή που περνά κάποιος πίνοντας σαμπάνια με τη Βιρτζίνια Γουλφ. Ο Φρίντμαν πίστευε ότι κάποιοι άνθρωποι απλώς προτιμούν τα fish and chips και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα με αυτό.

Ενώ πολλές αμερικανικές πόλεις βυθίζονται στη βία, τα μέσα ενημέρωσης κυριαρχούνται, και ευλόγως, από τη συζήτηση του ρατσισμού εναντίον των Αφροαμερικανών. Στο μεταξύ, λίγη σημασία δίνεται στον ρατσισμό εναντίον των Αμερικανών ασιατικής καταγωγής - όμως από την εμφάνιση της κρίσης του κορονοϊού η βία εναντίον των Ασιατών έχει αυξηθεί στις ΗΠΑ.

Ένα ελβετικό δικαστήριο έκρινε πρόσφατα ότι οι εργοδότες πρέπει να συνεισφέρουν στο ενοίκιο των υπαλλήλων τους που εργάζονται από το σπίτι.

Η πανδημία του COVID-19 δεν περιόρισε μόνο τις ελευθερίες μας, αλλά και απελευθέρωσε δημιουργικότητα. Ο δήμαρχος του Βίλνιους και πρώην πρόεδρος του LFMI επέτρεψε τη μεταμόρφωση ολόκληρης της πόλης σε μια τεράστια υπαίθρια καφετέρια και επέτρεψε στις επιχειρήσεις να αξιοποιήσουν πάρκα και πλατείες προς τούτο.

Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια από την πρόσφατη συζήτηση που είχα με τον Matt Riddley συγγραφέα του βιβλίου &#8220;How Innovation Works: And Why It Flourishes in Freedom&#8221;είναι ο σκεπτικισμός του ως προς το αν η Κίνα έχει ανακαλύψει ένα οικονομικό μοντέλο που μπορεί να ανταγωνιστεί με επιτυχία το αντίστοιχο της Αμερικής μακροπρόθεσμα.