Στις 22 Μαΐου, το IEA διοργάνωσε μια συζήτηση με τίτλο «Ο Δρόμος προς τη Δουλεία: Είχε δίκιο ο Χάγιεκ;» Ο Kristian Niemietz του IEA ήταν ένας από τους συμμετέχοντες. Το παρακάτω άρθρο βασίζεται στις εισαγωγικές του παρατηρήσεις. Γράφει ο Kristian Niemietz.

Εκτός από κοινωνικός ψυχολόγος, ο Gustave Le Bon υπήρξε - και αυτό είναι λιγότερο γνωστό - ένας πραγματικά φιλελεύθερος διανοητής και υπέρμαχος του οικονομικού φιλελευθερισμού.

Μια ομάδα κλασικών φιλελεύθερων, στης οποίας τη λίστα email είμαι μέλος, έχει ξεκινήσει μια ενδιαφέρουσα συζήτηση πρόσφατα σχετικά με το ρόλο και την ανάγκη για ήρωες και για ηρωισμό. Γράφει ο David Henderson.

Τι νέα λοιπόν; Αυτή την εβδομάδα, οι Times εκθέτουν τα πανεπιστήμια που συντάσσουν μαύρες λίστες με βιβλία στα οποία δεν θέλουν οι φοιτητές τους να εκτεθούν. Πρόκειται για έναν ακόμη από τους ατέρμνους τρόπους με τους οποίους υλοποιείται μια αργόσυρτη μορφή μορφή του Έτους Μηδέν για τον Πολιγισμό στη Βρετανία. <b>Γράφει ο Marc Endening</b>

Στην ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) στο Νταβός τον περασμένο μήνα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είπε ότι «η προστασία των αξιών μας είναι πιο σημαντική από το κέρδος» και ότι «η ελευθερία είναι πιο σημαντική από το ελεύθερο εμπόριο». Η ομοιότητα με τη διάσημη παρατήρηση του Άνταμ Σμιθ ότι «η άμυνα έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τη χλιδή» ήταν εντυπωσιακή, αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη στην ομιλία του ότι ο Στόλτενμπεργκ το γνώριζε αυτό. <b>Γράφει ο Edwin van de Haar</b>

Στην Ουκρανία, φιλελεύθερες δεξαμενές σκέψης και πολιτικοί κάνουν ήδη σχέδια για την μεταπολεμική περίοδο. Το μέλλον της Ουκρανίας ήταν ένα από τα κύρια θέματα στο Europe Liberty Forum 2022 που διοργανώθηκε στις 12 και 13 Μαΐου από το Atlas Network, την κορυφαία παγκόσμια ένωση φιλελεύθερων δεξαμενών σκέψης. Η εκδήλωση επρόκειτο αρχικά να πραγματοποιηθεί στο Κίεβο, αλλά μεταφέρθηκε στη Βαρσοβία λόγω του πολέμου. <b>Γράφει ο Rainer Zitelmann</b>

Παρά τα προειδοποιητικά σημάδια, δεν έγιναν αρκετά για την αντιμετώπιση του Πούτιν, αλλά τώρα οι φιλελεύθεροι μπορούν να ανακτήσουν το πάνω χέρι. Μετά από χρόνια λήθαργου, όταν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες που είχαν κερδίσει τον ψυχρό πόλεμο φάνηκε πως χάνουν το λόγο ύπαρξής τους, υπάρχει σήμερα μια νέα ευκαιρία να αποκατασταθεί μια υγιής δόση αυτοπεποίθησης και μαχητικότητας. Ακολουθούν πέντε συστάσεις για τους φιλελεύθερους ώστε να κερδίσουν την τρέχουσα μάχη των ιδεών. <b> Γράφει ο Mate Hajba. </b>

Η ξεκάθαρη και εμφατική επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, εκτός από μια πολλαπλά κρίσιμη νίκη του δημοκρατικού πνεύματος επί των ακροδεξιών εκτροπών, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ανάλυσης των σημερινών πολιτικών τάσεων. Σε κάθε περίπτωση, το κοστούμι του αριστερού-δεξιού διπολισμού ήταν πάντα στενό για τον φιλελευθερισμό.

Σύνθετη και εν μέρει αντιφατική, όπως σημειώνουν οι ερευνητές στα συμπεράσματά τους, είναι η εικόνα που αναδύεται για τις αντιλήψεις των νέων, σύμφωνα με σειρά ερευνών που επεξεργάστηκε το ινστιτούτο διαΝΕΟσις. Ενώ, από τη μία πλευρά, εμφανίζονται ευρωπαϊστές, πολιτικά μετριοπαθείς, οικονομικά και κοινωνικά φιλελεύθεροι, από την άλλη είναι επιφυλακτικοί έναντι της επιστήμης και των εμβολίων και δυσπιστούν έναντι του πολιτικού συστήματος.

Η Ολλανδία δικαίως φημίζεται για τη χαρακτηριστική φιλελεύθερη στάση της. Όπως συχνά αναφέρεται, ήταν μια από τις πρώτες χώρες που νομιμοποίησαν την ενεργή ευθανασία και τη μαριχουάνα. Επιπλέον, η χρήση μαλακών ναρκωτικών δεν αντίκειται στο νόμο. Πολιτικές όπως αυτή εγείρουν ένα ερώτημα: Αντικατοπτρίζει όντως η καθημερινή ζωή στην Ολλανδία αυτό το επίπεδο φιλελευθεροποίησης; Στο παρακάτω άρθρο στοχεύουμε να ανακαλύψουμε τις ρίζες του ολλανδικού φιλελευθερισμού, του ολλανδικού τρόπου σκέψης, και να διερευνήσουμε πόσο οι φιλελεύθερες αξίες είναι ενσωματωμένες στην καθημερινή ζωή. <b>Γράφει η Barbara Sarkozi.</b>

Το κόμμα του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν κέρδισε για μια ακόμη φορά την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις εκλογές το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ο αυταρχικός λαϊκιστής Όρμπαν υπερηφανεύεται ότι προτιμά την «ανελεύθερη δημοκρατία». Τι είναι όμως η φιλελεύθερη δημοκρατία; Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις έννοιες της «φιλελεύθερης δημοκρατίας». Η πρώτη και ίσως δημοφιλέστερη υποθέτει ότι η «δημοκρατία» και η «φιλελεύθερη» είναι συνώνυμα με το «καλό». <b>Γράφει ο Pierre Lemieux. </b>

Όποιος έχει γράψει πενήντα βιβλία, εκατοντάδες άρθρα, έχει εμπλακεί με ρόλο ηγετικό στα μεγαλύτερα debate της εποχής μας και είναι και καθηγητής της Πολιτικής Φιλοσοφίας και της Αισθητικής σε κορυφαίο πανεπιστήμιο της Δύσης, τότε, στο τελευταίο του βιβλίο, μπορεί να επιχειρηματολογήσει, κυριολεκτικά, πάνω σε ο,τιδήποτε και την ίδια στιγμή και για το αντίθετό του. Αυτή είναι η σκέψη που κάναμε κλείνοντας το βιβλίο του φιλοσόφου Ρότζερ Σκρούτον «Πώς να είσαι Συντηρητικός».

«Πρέπει να τραγουδήσουμε και εμείς τον ύμνο της Ουκρανίας επειδή αυτήν τη στιγμή είναι ο ύμνος της φιλελεύθερης δημοκρατίας, ο ύμνος των δικαιωμάτων μας, ο ύμνος των κεκτημένων μας. Πρόκειται για πόλεμο αξιών, μαχόμεθα για τη φιλελεύθερη δημοκρατία στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Αυτό παίζεται σήμερα», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας που γεννήθηκε ο Anders Chydenius (1729) καθώς και ο μήνας που πέθανε (1803) στην ηλικία των 73 ετών. Συνιστώ οι σκανδιναβικές χώρες, η Φινλανδία, η Σουηδία, η Δανία, η Νορβηγία και η Ισλανδία να γιορτάζουν στον εξής τον Φεβρουάριο ως τον μήνα του Άντερς Σιντένιους. Θα ήταν ένας πολύ ωραίος τρόπος να τιμηθεί ένας άνθρωπος που μπορεί να υποστηριχθεί ότι υπήρξε ο σημαντικότερος «κλασικός φιλελεύθερος» αυτής της περιοχής του πλανήτη.<b>Γράφει ο Lawrence W. Reed</b>.

Εκ πρώτης όψεως η (δι)ερώτηση είναι εξόχως σοκαριστική. Ήδη η εποχή μας -με τη φρικτή πανδημία, η οποία συνιστά πράγματι έκτακτη περίσταση- έθεσε τις πολιτικές εξουσίες, πρωτίστως αυτές που έχουν φιλελεύθερο ιδεολογικό πρόσημο, μπροστά στο δίλημμα: Ή προστατεύω την ανθρώπινη ελευθερία (στοιχεία της οποίας είναι τόσο το δικαίωμα της ανθρώπινης αυτοδιάθεσης όσο και η ελεύθερη και απαρακώλυτη έκφραση άποψης&#8230;). Ή προστατεύω την ανθρώπινη ζωή&#8230;

Η Λίντα Γουέτσον, μια σπουδαία υπέρμαχος της ελευθερίας στον πλανήτη, πέθανε την προηγούμενη εβδομάδα. Αφιέρωσε τη ζωή της στην εξάπλωση της ελευθερίας μέσω του ακαταπόνητου ακτιβισμού, της προώθησης των κλασικών φιλελεύθερων ιδεών καθώς και μέσω του προσωπικού της παραδείγματος, που συνοψίζει το πνεύμα του φιλελευθερισμού. Η Λίντα ήταν η πρόεδρος της Mont Pelerin Society (MPS) και του Atlas Network, και μέλος του συμβουλίου του Institute of Economic Affairs στο Λονδίνο. <b>Γράφει ο Ian V&#225;squez</b>

Από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα στις πιο ανεπτυγμένες χώρες η κυβέρνηση διαμορφώνει εκπαιδευτικές πολιτικές. Πώς φαντάζονται οι κλασικοί φιλελεύθεροι τη λειτουργία της εκπαίδευσης στο πλαίσιο της κοινωνίας; Ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι η διαμόρφωση ενός δημιουργικού, αυτόνομου και διαφωτισμένου ατόμου και η περαιτέρω αυτόνομη ανάπτυξή του. <b>Γράφει ο Matus Posvanc</b>

Σε διάφορες συζητήσεις, συνάδελφοί μου από την αριστερά συχνά με χλευάζουν λέγοντάς μου: «Πρέπει να διαβάσεις τον Τόμας Χομπς!». Δεν έχουν άδικο - όλοι πρέπει να διαβάσουμε τον Χομπς. Ο Χομπς πίστευε ότι οι αντιμαχίες μεταξύ των ανθρώπων δεν μπορούν να επιλυθούν μέσω υποσχέσεων συνεργασίας. Η σύνοψη του επιχειρήματος αυτού, που συνέγραψε το 1651 είναι περιεκτική: «Οι συμφωνίες χωρίς το ξίφος δεν είναι παρά λέξεις και δεν έχουν καμία δύναμη να διασφαλίσουν κάποιον». <b>Γράφει ο Michael Munger</b>

Δεν καταλαβαίνουμε γιατί σήμερα οι Ευρωπαίοι Κεντροδεξιοί ηγέτες επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως φιλελεύθεροι τη στιγμή που για να αντιμετωπίσουν την Ακροδεξιά που απειλεί στις κάλπες την ηγεμονία τους, ενστερνίζονται νεοσυντηρητικές ή ακόμα και ακροδεξιές ιδέες. Θα λειτουργούσε πολύ καλά αν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οι ηγέτες των κεντροδεξιών κομμάτων τους σταματούσαν να διεκδικούν τη φιλελεύθερη ταυτότητα. Θα βοηθούσαν πολύ αν τη μετριοπάθεια τους τη λάνσαραν ως μια σύγχρονη δεξιά.

Η ριζική αποσυγκέντρωση της εξουσίας είναι πάγια θέση των φιλελεύθερων δυνάμεων. Ο κ. Γερουλάνος την υιοθέτησε επωφελούμενος του κενού που άφησε η Νέα Δημοκρατία. Αρέσκονται στη ΝΔ να αυτοχαρακτηρίζονται «φιλελεύθεροι», αλλά δεν είναι. Είναι κόμμα σφιχταγκαλιασμένο με τις δομές της κρατικής εξουσίας που τρέμει την αποσυγκέντρωση.

Οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι, κεντροαριστεροί που ψήφισαν τη Νέα Δημοκρατία ήξεραν ότι επέλεγαν το ετερόκλητο πλήθος της Δεξιάς και το έκαναν συνειδητά γιατί πίστεψαν ότι υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στη δεδομένη ιστορική συγκυρία, μπορεί «να κάνει τη δουλειά». Οι φιλελεύθεροι δεν έχουν την ανάγκη οι δεξιοί να δηλώνουν, στα λόγια, φιλελεύθεροι, άλλωστε οι φιλελεύθεροι τους αποδέχονται και τους σέβονται όπως ακριβώς είναι και γι αυτό που είναι. Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας αξιώνουν απλώς να εφαρμόσει το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε.

Οι φιλελεύθεροι οφείλουν να πρωτοστατούν στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη των γυναικείων δικαιωμάτων.Αρνούμενος τον όρο γυναικοκτονία συμβάλλεις στο πρόβλημα της μη αναγνώρισης των κινήτρων, δηλαδή του προβλήματος πίσω από τέτοιου είδους δολοφονίες. Είναι μία εμμονική αντίληψη πως ό,τι λέει η αριστερά εμείς θα λέμε το αντίθετο.

Τα σύγχρονα δυτικά, δημοκρατικά κράτη προσπάθησαν να αντισταθμίσουν την ανισότητα που δημιουργεί ο πλούτος που κληρονομείται με τον φόρο κληρονομιάς. Αυτός είναι ο λόγος που φορολογείται η περιουσία που τυχόν περιέλθει στην κατοχή μας μέσω κληρονομιάς. Και η παρέμβαση του φόρου κληρονομιάς είναι η δικαιότερη και ηπιότερη δυνατή σε μια δημοκρατία, γιατί δεν καταργεί το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και το δικαίωμα του καθενός να διαθέτει τον πλούτο του όπως αυτός επιθυμεί.

Το νέο πρόγραμμα της Φιλελεύθερης Ακαδημίας του ΚΕΦίΜ ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα και οι εγγραφές βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη. Μετά την επιτυχημένη ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου της Φιλελεύθερης Ακαδημίας το ΚΕΦίΜ συνεχίζει την επιμόρφωση σε φιλελεύθερα θέματα, με πρώτο το φθινοπωρινό αφιέρωμα στη Σχολή του Σικάγο.