Ο όρος γυναικοκτονία ξινίζει ορισμένους, ακόμα και συντηρητικούς φιλελεύθερους, διότι έχει περιέλθει στο «οπλοστάσιο της αριστεράς». Χρησιμοποιούν τη λέξη γυναικοκτονία για να περιγράψουν απλά μία δολοφονία, λένε. Γιατί να μας νοιάζει το φύλο του θύματος και του δράστη, αφού «όλοι ίσοι δεν είμαστε;», αναρωτιούνται οι πολέμιοι του πολίτικαλ κορέκτνες.
Γενικότερα φαίνεται πως επικρατεί μία σύγχυση. Ποιος σας είπε κύριοι πως θα παραδώσουμε τη μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ισονομία στην αριστερά; Αντιθέτως, οι φιλελεύθεροι οφείλουν να πρωτοστατούν στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δη των γυναικείων δικαιωμάτων.
Αρνούμενος τον όρο γυναικοκτονία συμβάλλεις στο πρόβλημα της μη αναγνώρισης των κινήτρων, δηλαδή του προβλήματος πίσω από τέτοιου είδους δολοφονίες. Είναι μία εμμονική αντίληψη πως ό,τι λέει η αριστερά εμείς θα λέμε το αντίθετο. Λοιπόν, δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Ας μην πάρουμε τον όρο νομικά, καθώς η Ελλάδα έχει υπογράψει τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης του Συμβουλίου της Ευρώπης, που προβλέπει ρητά τον όρο γυναικοκτονία, και συστήνει στα κράτη να λάβουν μέτρα αντιμετώπισης. Ας το δούμε πολύ πιο απλά. Όλα είναι πίσω από τα κίνητρα.
Τα στατιστικά είναι μπροστά στα μάτια μας. Μέσα σε έναν χρόνο 11 δολοφονημένες γυναίκες επειδή ήταν «η κακιά στιγμή», ή «στράβωσε η φάση». Επειδή οι άντρες δολοφόνοι πίστευαν πως είχαν κάθε δικαίωμα να ασκήσουν πίεση, έλεγχο και βία στη ζωή των γυναικών τους.
Ειδικότερα, όσο η κόρη θα πρέπει να γυρνάει στο σπίτι πριν δύσει ο ήλιος και πάντα με τη συνοδεία ή την έγκριση του μεγάλου αδελφού, όσο οι άντρες μιλάνε για γκόμενες λες και είναι σπορ αμάξια, όσο οι μητέρες ασχολούνται με την κόρη αποκλειστικά για να της μάθουν τις «δουλειές του σπιτιού», τόσο θα διαιωνίζεται αυτή η πατριαρχική αντίληψη πως η γυναίκα είναι πνευματικά κατώτερη ή πως είναι κτήμα των ανδρών.
Βέβαια, ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σπίρτζης, βρήκε την ευκαιρία να πει πως για τις γυναικοκτονίες φταίει η «πολιτική Μητσοτάκη». Γιατί να μην φταίει και η Μαρέβα ή η γκόμενα του γιου του πρωθυπουργού, θα έλεγα εγώ, αλλά ας μην μας κάνει εντύπωση. Είναι οι ίδιοι που αποσιώπησαν προεκλογικά την κατηγορία για σεξουαλική παρενόχληση του πρέσβη της Βενεζουέλας, διότι «θα χαλάσει την εικόνα μας».
Και από την άλλη βρίσκουμε βουλευτές όπως τον Γιάννη Λοβέρδο που κανονικοποιεί την έμφυλη βία από το βήμα της Βουλής για να υποστηρίξει πως όλοι οι πατεράδες έχουν δικαίωμα να βλέπουν το παιδί τους, ακόμα και οι κακοποιητές.
Φαίνεται πως δεν μας σώζει τίποτα.
* Ο Οδυσσέας Βλαχονικολός είναι Υπεύθυνος ΠάΝΚΣ (“Πανελλήνια Ανεξάρτητη Κίνηση Σπουδαστών) Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
