Τα μέτρα που αφορούν το 50% του προγράμματος της κυβέρνησης, αναλύει σε άρθρο του στο Liberal, ο υφ. Οικονομικών Χάρης Θεοχάρης, μιλώντας παράλληλα για την ατολμία ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ.

Το σχέδιο ενθάρρυνσης της ακροδεξιάς από τον ΣΥΡΙΖΑ εκτελείται από το 2012. Με την καλλιέργεια αντισυστημικού πνεύματος, την πεποίθηση ότι η Συμφωνία των Πρεσπών θα προκαλούσε ρήγμα στην ΝΔ και τις ανακατατάξεις που θα επέφερε η απλή αναλογική στο πολιτικό σκηνικό.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας σχετικά με το μέγεθος της φοροδιαφυγής λειτούργησαν, γενικότερα, σαν ένα σήμα αφύπνισης.

Σε αντίθεση με την επιπόλαια προσέγγιση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ έχει εισηγηθεί ένα κοστολογημένο πρόγραμμα, σε πλήρη εναρμόνιση με τους στόχους του Προγράμματος Σταθερότητας.

Ενώ απομένουν ελάχιστα 24ωρα έως την Κυριακή των εκλογών, αναρωτιέμαι εάν έχουμε αποφασίσει να προσέλθουμε στην κάλπη βασιζόμενοι στη συλλογική μας μνήμη ή στη λήθη.

Εγγύηση για τον πολίτη και βασικός λόγος για να εμπιστευτεί ξανά τη ΝΔ, είναι ακριβώς αυτή η αξιοπιστία και η φερεγγυότητα: Ό,τι λέμε το κάνουμε, αποδεδειγμένα.

Τι είδους δίλημμα τίθεται για τις προοπτικές της χώρας, ανάμεσα σε μια κυβέρνηση που κατάργησε ή μείωσε δεκάδες φόρους και σε μία άλλη, η οποία επί των ημερών της δεν έκανε τίποτε άλλο από το να απομυζά τη μεσαία τάξη;

Η συζήτηση στη Βουλή ήταν πολύ θετική για την υγεία της πολιτικής μας ζωής. Το εκλογικό δίλημμα είναι πλέον πιο ξεκάθαρο παρά ποτέ: Πρόοδος ή καθήλωση;

Η 20η Αυγούστου σήμανε το τέλος μιας εξαιρετικά επώδυνης εποχής για την Ελλάδα. Πλέον η Ελλάδα λειτουργεί υπό τους ίδιους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας όπως όλες οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ. Η πορεία αυτή δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Αντιθέτως, θα πρέπει να αξιολογείται σε κάθε περίπτωση με ψυχραιμία και υπό ένα ολιστικό πρίσμα. Το κόστος αυτής της άνευ προηγουμένου προσπάθειας ήταν, αναμφίβολα, βαρύ. Αλλά, ταυτόχρονα, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι τα κέρδη και τα μακροπρόθεσμα οφέλη είναι κρίσιμης σημασίας.

Η ξεκάθαρη και εμφατική επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, εκτός από μια πολλαπλά κρίσιμη νίκη του δημοκρατικού πνεύματος επί των ακροδεξιών εκτροπών, προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία ανάλυσης των σημερινών πολιτικών τάσεων. Σε κάθε περίπτωση, το κοστούμι του αριστερού-δεξιού διπολισμού ήταν πάντα στενό για τον φιλελευθερισμό.

Με την παραδοχή ότι «η Γαλλία δεν είναι Ελλάδα», θα ήταν παρόλ' αυτά ωφέλιμο να αξιολογήσουμε ψύχραιμα και ρεαλιστικά τις τάσεις όπως καταγράφονται στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο αυτής της τόσο μεγάλης και σημαντικής χώρας, σε συνάρτηση με το δικό μας πολιτικό σκηνικό. Διότι, η παντελώς απευκταία εκλογική νίκη της ακροδεξιάς, λαϊκίστριας και θαυμάστριας του Βλαντίμιρ Πούτιν, της Μαρίν Λε Πεν, στο δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών, θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα για μια αλυσιδωτή αντίδραση απρόβλεπτων διαστάσεων.

Ο τρόπος με τον οποίον έχει επιλέξει να ασκεί αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ μαρτυρά ότι πρόκειται για ένα κόμμα το οποίο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το σημερινό πολιτικό γίγνεσθαι. Κι αυτό γίνεται συνειδητά, σαν επιλογή στρατηγικής: Μια αξιωματική αντιπολίτευση με κραυγές αντί για επιχειρήματα, με προσωπικές επιθέσεις στον πρωθυπουργό και την οικογένειά του αντί για τεκμηριωμένη κριτική, με τις χυδαιότητες και τα νταηλίκια του κυρίου Πολάκη.

Το στίγμα και τα ιδεολογικά προτάγματα του Ν. Ανδρουλάκη είναι κάτι που σίγουρα θα τα δούμε το προσεχές διάστημα. Εκείνο που πρέπει να θεωρείται σίγουρο είναι ότι μεγάλο περιθώριο κινήσεων δεν έχει, ειδικά απέναντι σε μία κυβέρνηση η οποία έχει ήδη προλάβει να καλύψει τα αιτήματα των πολιτών, και πιθανόν  η στροφή προς αριστερά ακροατήρια να αποτελεί μονόδρομο.

Δύο είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να προσεγγίσουμε, σε ενεστώτα χρόνο και στη χώρα στην οποία ζούμε όλοι μας, το ζήτημα της ακρίβειας: α) ότι πρόκειται για ένα διεθνές φαινόμενο, β) ότι δε θεωρητικολογούμε, αλλά λαμβάνουμε υπόψη τα τελευταία έγκυρα αριθμητικά δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας. Και τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα βρίσκεται πολύ κοντά στην κορυφή, συγκεκριμένα κατέχει την 3η θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με τον χαμηλότερο πληθωρισμό.