Το ζήτημα βέβαια είναι πόσο μπορεί ακόμα να λειτουργήσει μια οικονομία που σιτίζει τις δύο ηλικιακές άκρες του πληθυσμού της από μία μεσαία παραγωγική τάξη η οποία βάλεται από την φορολογία και την γραφειοκρατία. Πώς μπορεί να αναπτυχθεί μια κοινωνία που συντηρεί ένα κρατικοδίαιτο ασφαλιστικό σύστημα εις βάρος των νέων που καθίστανται εξαρτημένα υποχείρια των παππούδων τους.

«Είμαστε από τον Ρουβίκωνα, μείνε εκεί που είσαι» είπαν τα «παιδιά» στον αστυνομικό που φρουρούσε το ΣτΕ. Ο φρουρός - ένας και μοναδικός- μάλλον έστρεψε τα νώτα του αδιάφορος ή μπορεί και να χαμογέλασε αμήχανα. Μπορεί να ψέλισε και κανένα \\\"περάστε, ανοιχτά είναι\\\". Αλλά το βέβαιο είναι ότι δεν αντιστάθηκε.

Η απερίγραπτη επίθεση βίας στον Γιάννη Μπουτάρη έδωσε αφορμή στον Αλέξη Τσίπρα να \\\"ευαισθητοποιηθεί\\\" χαρακτηρίζοντας το περιστατικό απαράδεκτο. Μόνο που η ερμηνεία του συμβάντος ανάγεται- σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα- στο πολύ μακρινό παρελθόν της πολιτικής ιστορίας και όχι στο εγγύς.

Από όλη αυτή την απίστευτη έκφραση ολοκληρωτισμού, περισσότερη έκπληξη και τρόμο μου προκάλεσαν όχι οι Έλληνες της μέσης αντίληψης αλλά οι \\\"μορφωμένοι\\\". Αυτοί που τελείωσαν πανεπιστήμια, που διαθέτουν διδακτορικά και που οι αναλύσεις τους δεν προδίδουν ποτέ μίσος και μένος εναντίον άλλων ανθρώπων. Κι όμως, έσπευσαν να αρθρώσουν ένα \\\"αλλά\\\" για τον Μπουτάρη.

Οι Έλληνες, για πρώτη φορά στην μεταπολεμική τους ιστορία, είχαν την ευκαιρία να βιώσουν, με επικίνδυνο τρόπο, την εμπειρία του τυχοδιωκτισμού και του λαϊκισμού. Μπορεί να έγινε κάτι αντίστοιχο και στην περίοδο της «πασοκοκρατίας» αλλά μάλλον εκ του ασφαλούς, αφού έρεε το ευρωπαϊκό χρήμα. Τώρα όμως που όλοι είδαν το ανεκπλήρωτο των διαθέσεων, ίσως η προσγείωση να φαίνεται πιο συμφέρουσα.

Kάτω από άλλες συνθήκες, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις θα ήταν μονοψήφιο και η κυβέρνηση θα έψαχνε τρόπο να διαφύγει αξιοπρεπώς. Κι όμως, ακόμα και τώρα, παραμένει σε τροχιά κατοχύρωσης της θέσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχοντας την πολυτέλεια να σχεδιάζει συνέργειες για το πολιτικό μέλλον του κόμματος.

Υπάρχει ένα ζήτημα πάντα στις πολιτικές μας αναλύσεις. Το λάθος βρίσκεται στην αποσύνδεση της ποιότητας των ψηφοφόρων από την ποιότητα των υποψηφίων. Αγανακτούμε που δεν αλλάζουν ή που αναπαράγονται ως κλώνοι αλλά δεν ρίχνουμε μια ματιά στις ζωές και στους χαρακτήρες των ανθρώπων που τους ψηφίζουν.

Η επιστημονική κοινότητα της Ελλάδας καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες εδώ και δέκα χρόνια να έρθει στην Ελλάδα για την εξυπηρέτηση της υγείας των ασθενών και όχι μόνο. Υπάρχει εν τω μεταξύ, απόφαση προηγούμενης κυβέρνησης, επί υπουργίας του Α. Γεωργιάδη, να εγκατασταθεί στην Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Στον τελικό του Σαββάτου μεταξύ ΑΕΚ και ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ διαιτητής ήταν ένας Ισπανός, ο Φερνάντεθ Μπορμπαλάν. Σε γενικές γραμμές εξαιρετικός. Υπήρξαν όμως στιγμές που, κάτω από άλλες συνθήκες, θα μπορούσαμε να είχαμε παρατράγουδα. Όπως στο πέναλτι, του ΠΑΟΚ ή προς στο τέλος που αναγκάστηκε να δώσει δύο κόκκινες κάρτες.

Ο Γιάννης Ραγκούσης έδινε πάντα την εντύπωση του σύγχρονου πολιτικού. Και για τη θητεία του ως υπουργού, μάλλον μπορεί να του αποδώσει κανείς εύσημα για την γενναιότητά του. Στη συνέχεια, όμως, όπως και πολλοί άλλοι «απογοητευμένοι» πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν την τύχη τους σε διάφορες δράσεις, προκειμένου να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά.

Ψηφίστηκε χθες, από την ολομέλεια της Βουλής, το νομοσχέδιο για την αναδοχή και την υιοθεσία παιδιών και φυσικά το άρθρο 8 του εν λόγω νομοσχεδίου που δίνει το δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης να προχωρήσουν σε αναδοχή παιδιού.

Πριν ακόμα καταλήξουν οι συζητήσεις του ΥΠΟΙΚ Τσακαλώτου για το χρέος και την μεταμνημονιακή εποχή, ξεκίνησαν ήδη οι επιθέσεις «προσφοράς» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ προς τους ψηφοφόρους τους. Σε όλους, μολονότι η ρητορική είναι διαφορετική, υπάρχει κάτι κοινό στην βασική τους προσέγγιση...

Τις αμφιβολίες που υπάρχουν στις Βρυξέλλες σχετικά με τον σχεδιασμό της Αθήνας για αποσυμφόρηση των νησιών του Αν. Αιγαίου από τους πρόσφυγες αποκαλύπτει σε άρθρο του το Spiegel, κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στις διαδηλώσεις στη Μυτιλήνη κατά τη χθεσινή επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα.

Φαντάσου η τράπεζα ή ο ιδιώτης που μεσολαβεί για την πληρωμή του λογαριασμού της ΔΕΗ να μην τα απέδιδε γιατί έχει ταμειακές δυσκολίες! Φαντάσου επίσης, να δήλωνε ότι δεν ευθύνεται αλλά φταίει η κεφαλαιακή του ανεπάρκεια... Και ταυτόχρονα η ΔΕΗ να αποκάλυπτε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που της συμβαίνει και πως αναγκάστηκε, μέσα στο 2017, να στείλει εξώδικο για να εισπράξει τα χρήματά της.

Η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο αριθμητική. Είναι κυρίως οντολογική. Υπαρξιακή ίσως, δεδομένου πως όσα έγιναν και όσα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια, θα συγκλίνουν σε ένα πολιτικό αδιέξοδο που θα τον διώξει από την εξουσία. Η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Οποιαδήποτε γοητευτική ηθική βάση δεν υφίσταται πια. \r\n\r\n

Η Σώτη Τριανταφύλλου αθωώθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών. Δικαζόταν για δημόσια υποκίνηση μίσους, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο, γιατί στο άρθρο της «Rock and roll will never die» που δημοσιεύθηκε στην Athens Voice ανέφερε μια ρήση του Μάρκο Πόλο περί των μουσουλμάνων: «φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι και μετριοπαθής αυτός που σου κρατάει για να το κόψουν».

Ο Χατζιδάκις είχε την ατυχία να ζήσει την τελευταία του ωριμότητα σε μια δεκαετία έξαρσης ενός ιδιόμορφου και αποκρουστικού λαϊκισμού. Η αριστερή κουλτούρα, ενδίδοντας στην εκμετάλλευσή της από την παπανδρεϊκή «νομενκλατούρα», τον απέρριψε ως αταίριαστη μορφή με το «επαναστατικό» λαϊκό στοιχείο που εφορμούσε βουλιμικά προς την εξουσία.

Μόνο στο πλαίσιο μιας απλοϊκής αντίληψης η καθαρή τέχνη, η καθαρή επιστήμη και η καθαρή φιλοσοφία λογαριάζονται σαν θετικές λειτουργίες. Στην πραγματικότητα, κάθε «καθαρότητα» οδηγεί στον ολοκληρωτισμό. Η τέχνη για την τέχνη, η επιστήμη για την επιστήμη και η φιλοσοφία για τη φιλοσοφία...

Οι δύο προηγούμενες μέρες ήταν για μένα σχεδόν συγκλονιστικές. Την Τετάρτη, παρακολούθησα με \\\"σουρεαλιστικό δέος\\\" τον ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένο να αδειάζει, σε ζωντανή μετάδοση, τον αναπληρωτή υπουργό του Φ. Κουβέλη για τις γαλλικές φρεγάτες. Αυτόν που μόλις τελείωσε την συνέντευξη τύπου ο υπουργός, του έδωσε συγχαρητήρια που τον εξευτέλισε!

Ο Παπανούτσος γράφει κάπου στο «Δίκαιο της Πυγμής»: [...] Η δύναμη αλλά και η αδυναμία της θεωρίας του «δικαίου της πυγμής» είναι το επιχείρημά της ότι η βία που επιβάλλει τον ισχυρό και εξοντώνει τον αδύνατο δεν είναι μόνο γεγονός αλλά και αξία· και βέβαιη αξία, επειδή το γεγονός είναι αναμφισβήτητο».

«Ήταν μεγάλες αυταπάτες και αυτές οι αυταπάτες οδήγησαν σε αυτές τις υποσχέσεις (σ.σ. για περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις)». «Νομίζω ότι, όπως έχετε καταλάβει, έχουν λήξει οι αυταπάτες». Ο Στέλιος Κούλογλου χαρακτήρισε, ακόμα, λάθος την υπόσχεση ότι δεν θα πωληθούν λιμάνια, μονάδες της ΔΕΗ και άλλα. «Όταν δεν μπορείς να το υλοποιήσεις δεν το υπόσχεσαι γιατί, αν το κάνεις, το υφίστασαι κιόλας»..

Ο Μάρκες θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του \\\"μαγικού ρεαλισμού\\\". Είναι αριστουργηματικός στο να δημιουργεί αληθινούς κόσμους μέσα σε μία ζοφερή πραγματικότητα που θα μπορούσε να συνθλίψει κάθε ζωντανή διάθεση των ηρώων του. Τι θα έκανε ο Μάρκες- φίλος του Κάστρο- με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια χώρα που θα ήθελε να την δει Κούβα της Ανατολικής Μεσογείου;\r\n

Αυτή η χώρα είναι γερασμένη. Κουρασμένη και φλύαρη. Χαμένη μέσα στις επαναλήψεις και στις βαρετές ιστορίες που σκαρφίζονται οι αργυραμοιβοί της κήνσορες. Μία περίεργη νεανική φωτογραφία από έναν πεζόδρομο στην πλατεία Βικτωρίας μ΄έκανε να σκεφτώ πώς θα ήθελα να είναι η Ελλάδα του μέλλοντος.

Απέναντι στην τεχνητή νοημοσύνη, εμείς προτάσσουμε την \\\"νοημοσύνη ΣΥΡΙΖΑ\\\"! Μια συλλογική \\\"διάνοια\\\" η οποία κινείται μεταξύ ενός απαξιωτικού κώδικα ανάπτυξης του κόσμου και μιας πολιτισμικής αμηχανίας που οδηγεί σε αδιέξοδα και σε μόνιμους αφορισμούς. Όσο για την πολιτική πράξη, η δράση περιορίζεται σε φτηνές αντιγραφές ξένων εφαρμογών και σε παντοδυναμία του κράτους