Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Μάρκες θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του "μαγικού ρεαλισμού". Είναι αριστουργηματικός στο να δημιουργεί αληθινούς κόσμους μέσα σε μία ζοφερή πραγματικότητα που θα μπορούσε να συνθλίψει κάθε ζωντανή διάθεση των ηρώων του.
Στον "έρωτα στα χρόνια της χολέρας", ο κεραυνός που χτυπάει τις καρδιές του νεαρού Φλορεντίνο Αρίσα και της συνομήλικής του Φερμίνα Δάσα διακόπτεται απότομα από τη σφοδρή αντίδραση του πατέρα της και ακυρώνεται με το πέρασμα του χρόνου. Ο Φλορεντίνο όμως θα παραμείνει συναισθηματικά ανάπηρος σχεδόν για όλη του τη ζωή, μη μπορώντας να την ξεχάσει. Η Φερμίνα, αντίθετα, υποκύπτει στα θέλγητρα ενός γοητευτικού και έμπειρου γιατρού, φτιάχνει οικογένεια και εκλογικεύει την απώλεια του πρώτου άντρα στη ζωή της. Με φόντο τις ακτές της Καραϊβικής και δαμόκλειο σπάθη την τρομερή αρρώστια της εποχής, τη χολέρα, οι δύο πρωταγωνιστές επιζούν σαν να είναι απρόσβλητοι από την επιδημία, λόγω της δύναμης με την οποία ερωτεύτηκαν.
Θα συναντηθούν μόνον όταν ο σύζυγος της Φερμίνα πεθάνει και το πεδίο για τον Φλορεντίνο είναι και πάλι ελεύθερο. Πέρασαν 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 ημέρες... αλλά εκείνος δεν την ξέχασε και η ελπίδα να την συναντήσει έμεινε μέσα του ζωντανή...
Τι θα έκανε ο Μάρκες- φίλος του Κάστρο- με τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια χώρα που θα ήθελε να την δει Κούβα της Ανατολικής Μεσογείου; Θα κεραυνοβολούσε τους χαρακτήρες του με τον προεκλογικό έρωτα του Αλέξη και στη συνέχεια- απογοητευμένος και κατηφής- θα τους κοίμιζε για να ξυπνήσουν σε μια άλλη διάσταση, εξειδανικευμένη και μαγική.
Η ίδια η πραγματικότητα όμως, μπορεί από μόνη της να γράψει τα δικά της σενάρια. Ακόμα κι αν όλα τείνουν να νεκρώσουν τη "λίμπιντο" της δημιουργίας μέσα σε ένα ανοργασμικό περιβάλλον.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ το πρωτογενές πλεόνασμα ξεπέρασε κατά πολύ τον στόχο του 1,75% φτάνοντας το 4%, ενώ σε όρους μνημονίου του 2017 το πλεόνασμα έκλεισε στο 4,2% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα όμως, η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει εξαντληθεί και οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τις εφορίες και τα ασφαλιστικά ταμεία διαρκώς διογκώνονται, υπερβαίνοντας πλέον τα 130 δισ ευρώ. Τέλος, η χώρα παρουσιάζει σημαντική αναπτυξιακή υστέρηση, κατέχοντας την τελευταία θέση σε οικονομική μεγέθυνση μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών Κρατών - μελών.
Όλα φαίνονται να λειτουργούν ενάντια σε κάθε οίστρο και διάθεση ανάπτυξης και παραγωγής πλούτου.
Κι όμως, αν ψάξεις θα βρεις ξεχασμένες "ορμές", ανενεργές ή αθόρυβες να περιμένουν την ώρα της έγερσης. Τη στιγμή που θα ξανασυναντηθούν με το κίνητρο και την όρεξη για δράση και δημιουργία.
Πέρασαν 8 χρόνια κρίσης αλλά όσο κι αν προσπάθησε ο λαϊκισμός δεν μπόρεσε να καθυποτάξει την κοινωνία. Μπορεί να έπαιξε άσχημα μαζί της, να την εξαπάτησε με τον χειρότερο τρόπο αλλά η ίδια η φύση των δεδομένων δεν υποτάχθηκε στον δημαγωγικό ολοκληρωτισμό της ανάγκης.
Η μαγιά του "έρωτα" είναι κάπου εδώ ή εκεί γύρω για να ξαναχτίσει την νέα "μαγική πραγματικότητα", αν της δοθεί η ευκαιρία. Επιστήμονες, επιχειρηματίες, startuppers, νέοι αγρότες δεν έχουν ξεχάσει τον τρόπο. Φτάνει να τους θυμίσει κάποιος πως γίνεται...
Ο πελατειασμός μπορεί να έχει επηρεάσει τα μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα αλλά οι φύτρες δεν έχουν σαπίσει. Είναι βέβαιο ότι θα γίνει νέα προσπάθεια καταστολής αλλά η διάθεση δεν θα νεκρωθεί.
Η Αριστερά ήταν πάντα μια αντιερωτική ζώνη πολιτικής απάτης. Γιατί η φωτιά έσβηνε γρήγορα στα μεγάλα λόγια και στη γρήγορη λήθη.
Η Ελλάδα όμως ήταν ανέκαθεν μια "ερωτική" χώρα. Κι αυτό δεν χάθηκε στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ...
