Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Αυτή η χώρα είναι γερασμένη. Κουρασμένη και φλύαρη. Χαμένη μέσα στις επαναλήψεις και στις βαρετές ιστορίες που σκαρφίζονται οι αργυραμοιβοί της κήνσορες.
Μία περίεργη νεανική φωτογραφία από έναν πεζόδρομο στην πλατεία Βικτωρίας με έκανε να σκεφτώ πώς θα ήθελα να είναι η Ελλάδα του μέλλοντος. Στο πλάνο ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Γιώργος Καμίνης με μια ομάδα από νέους, συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις της Action Aid.
25 οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών από όλη την Ευρώπη, παρουσίασαν στα περίπτερα τους το έργο τους πάνω σε κοινωνικά θέματα, για την προστασία του περιβάλλοντος, την υπεράσπιση των ίσων δικαιωμάτων και την προώθηση της διεθνούς δικαιοσύνης και ανάπτυξης.
Δεν ξέρω πόση σημασία έχει ο συμβολισμός της έκθεσης ή αν τα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι το μέλλον της δημιουργικής Ελλάδας. Εκείνο όμως, που δίνει μια νότα αισιοδοξίας είναι που τρία πρόσωπα μιας στοιχειώδους πολιτικής κανονικότητας βρέθηκαν στην ίδια φωτογραφία για έναν κοινό δημιουργικό σκοπό.
Με όσα έχει τραβήξει αυτή η κοινωνία από τον συντηρητισμό και τα αδιέξοδα της ιδεολογικής παθογένειας, είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις στην ίδια φωτογραφία, ανθρώπους με κοινό όραμα για το μέλλον της χώρας. Άσχετα αν είναι ικανοί να το πετύχουν με την πολιτική τους.
Και οι τρεις τους συνομίλησαν με τους ανθρώπους που στηρίζουν τις δράσεις για την επίτευξη των 17 στόχων του προγράμματος ενώ παρακολούθησαν και επισκέφθηκαν την έκθεση «Πλανήτης 2030» που δημιούργησε η «ActionAid HELLAS” μαζί με 40.000 μαθητές από όλη τη χώρα. Η «Actionaid” συντόνισε την ολοήμερη εκδήλωση μαζί με το Victoria Square Project και την Ελληνική Πλατφόρμα για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. Η πρωτοβουλία όλης αυτής της δράσης είναι από το World Human Forum με τη συμμετοχή περισσότερων από 25, οργανώσεων και φορέων.
Όλα τα παραπάνω, που στον δυτικό κόσμο, είναι μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων, για πολλούς στην Ελλάδα, μοιάζουν ακόμα παράξενα. Ειδικά για ένα πολιτικό σύστημα που καθοδηγείται από κόμματα, τάσεις και πρόσωπα των οποίων οι αναφορές τους συνεχίζουν να διανθίζονται από στοιχεία της Βίβλου, του Βυζαντίου, της Οκτωβριανής Επανάστασης και από πολλές άλλες περιόδους αφηγηματικού ολοκληρωτισμού της ανθρωπότητας.
Αν υπάρχει κάποια μικρή ελπίδα να αλλάξει αυτή η χώρα, θα είναι από ανθρώπους που επισκέπτονται μια έκθεση δημιουργίας και δεν έχουν πρόβλημα να φωτογραφηθούν μαζί. Θα αλλάξει, όχι απαραίτητα από τα πρόσωπα αλλά από την διάθεση και την τάση. Από το ρεύμα και την συνήθεια των ανθρώπων για νέες κουλτούρες και ενδιαφέροντα απαλλαγμένα από τα φαντάσματα και τις ιδεοληψίες του λαϊκισμού και της δημαγωγίας.
Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά είναι τουλάχιστον, συμβολικό ότι κάποιοι ακόμα το προσπαθούν.
Ας μην ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής είναι σύμβολα, πρότυπα και αισιόδοξες εικόνες...
