Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που απειλείται από τα άκρα της. Όχι μόνο από τους απανταχού δεξιούς και αριστερούς "ταλιμπάν" αλλά κυρίως από τις δύο μεγάλες κατηγορίες που βρίσκονται στα δύο σημεία του πίνακα του πληθυσμού: Τους νέους και τους συνταξιούχους...
Μία εμληματική δικαστική περιπέτεια από την Αμερική, βοηθάει σε χρήσιμους συνειρμούς για την ελληνική πραγματικότητα. Δικαστήριο της Νέας Υόρκης δικαίωσε τους γονείς ενός 30χρονου που αποφάσισαν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη προκειμένου να φύγει από το σπίτι, όπου έμεναν όλοι μαζί, διότι δεν συνέβαλε στα έξοδα του νοικοκυριού, δεν βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού, ενώ μάταια επιχειρούσαν να τον πείσουν να πιάσει δουλειά.
Ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου της πολιτείας της Νέας Υόρκης Ντόναλντ Γκρίνγουντ έδωσε εντολή στον Μάικλ Ροτόντο να μετακομίσει από την οικία των γονιών του στην πόλη Καμίλους, σε απόσταση 320 χλμ βορειοδυτικά της πόλης της Νέας Υόρκης, είπε ο Άντονι Αντοράντε, ο συνήγορος του ζεύγους Μαρκ και Κριστίνα Ροτόντο.
Οι "άκαρδοι" αυτοί γονείς, δεν άντεξαν άλλο την απογοήτευσή τους- προφανώς θα είχαν συσσωρεύσει πολλά- από τον ανεπρόκοπο γιο τους και κατέφυγαν στην Δικαιοσύνη, κάτι που στην Ελλάδα θα ήταν αδιανόητο για την κουλτούρα και τον αξιακό μας κώδικα.
Σύμφωνα με τη Eurostat, στην Ελλάδα συναντάται το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων, ηλικίας 25-34 ετών, που διαμένουν με τους γονείς τους. Μάλιστα, η χώρα μας βρισκόταν στις πρώτες θέσεις, μαζί με την Ιταλία, ακόμη και πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση. Οι λόγοι, σίγουρα δεν είναι αποκλειστικά οικονομικοί, δεδομένου ότι υπάρχει και η κατηγορία των νέων που επιλέγουν να μην ανεξαρτητοποιηθούν, γιατί ίσως τους αρέσει πιο πολύ η άνεση που τους προσφέρει το οικογενειακό σπίτι, η ασφάλεια που τους δίνει.
Το ζήτημα βέβαια είναι πόσο μπορεί ακόμα να λειτουργήσει μια οικονομία που σιτίζει τις δύο ηλικιακές άκρες του πληθυσμού της από μία μεσαία παραγωγική τάξη η οποία βάλλεται από την φορολογία και την γραφειοκρατία. Πώς μπορεί να αναπτυχθεί μια κοινωνία που συντηρεί ένα κρατικοδίαιτο ασφαλιστικό σύστημα εις βάρος των νέων που καθίστανται εξαρτημένα υποχείρια των παππούδων τους.
Αυτή η χώρα δεν έχει μέλλον. Δεν μπορεί να έχει μέλλον και προοπτική αν συνεχίσει να μεγαλώνει άλλη μία γενιά νέων που τη μισή της ζωή θα την περάσει προστατευμένη από την γενιά των παππούδων της. Με πολίτες χωρίς ευθύνη στην πράξη και στο αποτέλεσμα, με άτομα βουτηγμένα στον ναρκισσισμό τους και με ανολοκλήρωτους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν εις βάρος των άλλων.
Ποιος θα παράγει οικονομία και πολιτισμό από όσους παθητικά, αφήνουν τη ζωή να περνάει μέσα στην αντιπαραγωγική ασφάλεια της οικογένειας; Στα χρόνια της κρίσης, μπορεί να στήριξε την κοινωνία αλλά από δω και πέρα, δεν αποκλείεται να την καταστρέψει.
Ο "Michael Rotondo" απειλεί την Ελλάδα. Σαν τον Αμερικανό, ο ανεύθυνος και ελλειμματικός τύπος του Έλληνα θα μείνει ακόμα πιο έκθετος στις προκλήσεις της εποχής και θα ψάχνει πάντα τον πρωτογονισμό της οικογένειας για να καλυφθεί. Θα μένει εκεί, προσκολλημένος στα γονεικά πρότυπα, προσπαθώντας απλά να επιβιώσει, ενώ η χώρα έχει ανάγκη να ζήσει για να σωθεί...
