Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Γιάννης Ραγκούσης έδινε πάντα την εντύπωση του σύγχρονου πολιτικού. Και για τη θητεία του ως υπουργού, μάλλον μπορεί να του αποδώσει κανείς εύσημα για την γενναιότητά του.
Στη συνέχεια, όμως, όπως και πολλοί άλλοι "απογοητευμένοι" πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν την τύχη τους σε διάφορες δράσεις, προκειμένου να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά. Οι περισσότεροι με αξιοπρέπεια και τηρουμένων των συνθηκών, με επιτυχία στην εξωκοινοβουλευτική τους δημόσια παρουσία.
Ο Ραγκούσης όμως, παρουσιάζει ενδιαφέρον ως περίπτωση, χάρη στο ότι στηρίζει το πολιτικό του αφήγημα στην "αντιπολίτευση" εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και το κάνει συστηματικά, μεθοδικά και πλέον, με παρατεταμένο εμμονικό τρόπο.
Μιλώντας πρόσφατα, στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ δεν έχασε την ευκαιρία να δηλώσει πώς ο Μητσοτάκης είναι δεξιός πολιτικός και μάλιστα παλαιοκομματικών χαρακτηριστικών. Και γενικότερα, συνηθίζει σε όλες τις εμφανίσεις του πρώτα να επισείει τον κίνδυνο της "μητσοτακικής λαίλαπας" και στη συνέχεια να συμβουλεύει τους πάντες- πολιτικό σύστημα και ψηφοφόρους- να αποφύγουν κάθε επαφή με την μητσοτακική Νέα Δημοκρατία...
Κάθε ερμηνεία για την ιδιάζουσα αυτή ζέση του πρώην υπουργού προκαλεί βεβαίως ερωτηματικά, αλλά στο κάτω κάτω, δικό του θέμα είναι να ξεχνάει ότι δεν είναι κυβέρνηση ο Μητσοτάκης αλλά ο Τσίπρας!
Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι το θέμα ο Ραγκούσης. Απλά η αφορμή για να παρατηρήσει κανείς ένα διευρυμένο μένος που υφέρπει σε πολλούς ''Ελληνες, εναντίον του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, πριν ακόμα κερδίσει τις εκλογές. Κάτι σαν εκείνο το κλισέ περί Μπόμπολα, που σερνόταν παντού, όταν ίδρυσε το Ποτάμι ο Σταύρος Θεοδωράκης. Τότε που οι απανταχού αριστερίζοντες είχαν την βεβαιότητα ότι το Ποτάμι ήταν δημιούργημα του Μπόμπολα με βιτρίνα τον Σταύρο.
Σήμερα βέβαια, που οι εταιρείες του συγκεκριμένου επιχειρηματία συνεργάζονται με την κυβέρνηση όλα έχουν ξεχαστεί και κανείς δεν του προσάπτει φιλικές σχέσεις με τον Αλέξη...
Ο ΣΥΡΙΖΑ όπως είχε στήσει το φάντασμα της διαπλοκής για το Ποτάμι, τώρα επενδύει στο αφήγημα του "εξολοθρευτή" Κυριάκου, όταν πάρει την εξουσία. Ο Ραγκούσης όμως και πολλοί άλλοι πολιτευτές ή ψηφοφόροι για ποιο λόγο "πολιτεύονται" με τον συγκεκριμένο αφορισμό, άνευ λόγου και αιτίας;
Το εκλογικό σώμα διαμορφώνει αντίληψη από "δηλούμενα" και "τελούμενα". Από αυτά που φαίνονται κι από αυτά που γίνονται. Από μύθους, αλήθειες και γεγονότα. Συνήθως όμως σε ό τι αφορά την εξουσία και όχι την αντιπολίτευση που ακόμα δεν έχει δοκιμαστεί σε αποφάσεις και συνθήκες πραγματικότητας.
Οι ψυχώσεις και οι εμμονές που αναπτύσσονται στην κοινή γνώμη με τη δημιουργία μαγισσών πολλές φορές δοκιμάζουν την κοινωνία και την οδηγούν σε αδιέξοδα.
Όσο για τον Γιάννη Ραγκούση, απορώ γιατί επιμένει να επενδύει το πολιτικό του μέλλον στον Μητσοτάκη. Ο μόνος λόγος είναι ότι αναμένει πρόσκληση για μία θέση υποψηφίου στον ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετικά, κανένα "αντιφιλελεύθερο" ιδεολογικό μανιφέστο δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την στρατηγική του για την πολιτική του καριέρα.
