Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
«Στα σχολεία του Χίτλερ" τα μαθήματα με την περισσότερη αλλοίωση ήταν αυτά της Ιστορίας και της Βιολογίας. Η Ιστορία έπρεπε να εξυμνεί τη Γερμανία, ώστε να μεταδώσει στα παιδιά το «αλάνθαστο» στην πολιτική ιδεολογία. Περαιτέρω, να καταδεικνύει, πως τα αίτια των ηττών στους προηγούμενους πολέμους οφείλονταν σε ξένους παράγοντες (Εβραίοι) και όχι στους «ατρόμητους» Γερμανούς στρατιώτες. Όσον αφορά τη Βιολογία, κύριος σκοπός της ήταν, να κάνει τα παιδιά να πιστέψουν, πως αποτελούν την άρια φυλή και να κατανοήσουν την ανωτερότητα τους από τους άλλους λαούς.
Όλα τα παραπάνω δίνουν την καλύτερη απάντηση σε όσους απορούν πώς ένας λαός ποιητών, φιλοσόφων και επιστημόνων προκάλεσε τόσο πόνο και όλεθρο στην Ευρώπη.
Έχει σχέση ο ναζισμός με τον ξυλοδαρμό του Μπουτάρη το προηγούμενο Σάββατο στη Θεσσαλονίκη; Έχει σχέση με τις αντιλήψεις των Ελλήνων περί "ιερής πατρίδας", περί "αυθεντίας" της ελληνικής ψυχής, περί "οσίων" παραδόσεων και περί "αίματος" που δεν ανέχονται προσβολές στην "ιδεολογία" τους;
Εκ θέσεως όχι, απολύτως καμία. Γιατί οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ Ναζί και δεν προκάλεσαν μαζικές σφαγές σε άλλους λαούς ή επεκτατικούς πολέμους στη σύγχρονη ιστορία τους. Εκ φύσεως όμως, ναι. Κάθε Έλληνας, όπως και κάθε άνθρωπος που θεωρεί ως θέσφατο την ταυτότητά του και δικαιολογημένο τον ιδεολογικό του ολοκληρωτισμό είναι εν δυνάμει υποψήφιος φασίστας ή εν δυνάμει υποψήφιος δυνάστης.
Από όλη αυτή την απίστευτη έκφραση ολοκληρωτισμού, περισσότερη έκπληξη και τρόμο μου προκάλεσαν όχι οι Έλληνες της μέσης αντίληψης αλλά οι "μορφωμένοι". Αυτοί που τελείωσαν πανεπιστήμια, που διαθέτουν διδακτορικά και που οι αναλύσεις τους δεν προδίδουν ποτέ μίσος και μένος εναντίον άλλων ανθρώπων. Κι όμως, έσπευσαν να αρθρώσουν ένα "αλλά" για τον Μπουτάρη. Να δικαιολογήσουν την "οργή" του λαού που αγανάκτησε από την εριστική συμπεριφορά του αμετροεπούς δημάρχου ο οποίος συνηθίζει να "υβρίζει" την πατρίδα, την θρησκεία και την εθνική τους "οικογένεια"...
Μα είναι φασίστες όποιοι αγαπούν την πατρίδα; Ναι, αν νομίζουν ότι την αγαπούν περισσότερο από μένα, από σένα , από τον διπλανό τους. Είναι ύποπτοι για ολοκληρωτισμό όσοι προσπαθούν να επιβάλουν με τη βία την "περισσότερη" αφοσίωσή τους από τους άλλους. Είναι απειλητικοί αυτοί που πέρασαν από θρανία, έδρανα, βιβλιοθήκες και διατρανώνουν τόσο ηχηρά τον ενθουσιασμό τους για την "κτήση" της "εξατομικευμένης" εθνικής τους ιδεολογίας.
Και είναι πιο επικίνδυνοι από τους άλλους γιατί σε ξεγελούν, εντέχνως, με την "διακριτικότητά" τους. Επειδή την ίδια στιγμή καταδικάζουν τον Ρουβίκωνα αλλά κατανοούν τους "υπερπατριώτες" που σπρώχνουν τον Μπουτάρη για την "πατρίδα". Σε ξεγελούν κουνώντας το δάχτυλο στον αριστερό ή δεξιό φασισμό και κρατούν κρυμμένο τον δικό τους για την κατάλληλη ώρα.
Σε μια δημοκρατία ο μόνος που έχει δικαίωμα στη άσκηση βίας είναι το κράτος και κανείς άλλος. Όχι γιατί είμαστε όλοι άγιοι και δεν ασκούμε βία, στην ιδιωτική μας ζωή. Άλλο είναι όμως το περιστασιακό γεγονός και άλλο η αξία. Η προσανατολιστική δηλαδή κατεύθυνση στο να αποδέχεσαι για "ιερό σκοπό" την βία σε καιρό ειρήνης για να τιμωρήσεις τους "άτακτους" συμπολίτες σου επειδή δεν σου αρέσουν οι απόψεις τους...
Για να παραφράσω κάπως τον Χατζιδάκι, "Όποιος "μορφωμένος" υπεράνω υποψίας, δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει οτι του μοιάζει. Και ή πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει ή "μόρφωση" και από δίπλα της, η ομορφιά..."
