Η διαφαινόμενη αδυναμία της κυβερνητικής πλειοψηφίας να συγκεντρώσει τις πολυπόθητες 200 ψήφους για τον εκλογικό νόμο συνιστά την πρώτη μεγάλη, στρατηγικής σημασίας, ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Στον στόχο αυτό η ηγετική ομάδα του κόμματος επικέντρωσε όλες τις δυνάμεις της, καθώς ήταν γι΄ αυτήν, πέραν όλων των άλλων, και ένα παιχνίδι εξουσίας. Η επικείμενη ψηφοφορία θα διαμορφώσει ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο.

Αρχίζει και επικρατεί σε κύκλους του φιλελεύθερου χώρου η αντίληψη πως ο πρωθυπουργός σταδιακά γίνεται μεταρρυθμιστής, καθώς επικαλούνται την εφαρμογή από τον ΣΥΡΙΖΑ των μνημονιακών υποχρεώσεων. Έγινε όμως μεταρρυθμιστής ο Α. Τσίπρας; Το κόμμα του ασπάζεται τις μνημονιακές υποχρεώσεις που ψηφίζει;

Διαβάζοντας το άρθρο του κ. Α. Παπαχελά στην «Καθημερινή της Κυριακής», η πρώτη απορία μου ήταν, σε ποιον απευθύνεται. Πάντα ένα πολιτικό κείμενο -και μάλιστα ενός τόσο έγκριτου σχολιαστή- έχει συγκεκριμένη στόχευση. Στην προκειμένη περίπτωση, προφανώς, διαπίστωσε δείγματα δεξιού χουλιγκανισμού και θέλει να τα καυτηριάσει. Αλλά πότε εκδηλώθηκαν αυτά τα δείγματα; Ποιοι ήταν οι φορείς τους;

Το πραξικόπημα το υποκίνησε ο ίδιος ο Ερντογάν. Αν τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με αυτό το σενάριο, ευθύνονται τα γεγονότα. Αν δηλαδή το εύρος της συμμετοχής των στρατιωτικών δυνάμεων, ο αριθμός των νεκρών, η βιαιότητα των συγκρούσεων κλπ, αντιστρατεύονται την απλοϊκή συνωμοσιολογική αντίληψη, όλα αυτά υποβαθμίζονται και υποκύπτουν στην ερώτηση «και ποιος ωφελείται από το πραξικόπημα;»

Η είδηση της εβδομάδας είναι πως ο Π. Καμμένος έκανε δεκτή την πρόταση 27 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για να συνδικαλίζονται και οι στρατιωτικοί. Στην αρχή νόμισα πως ήταν κάποιο πρωταπριλιάτικο αστείο εξ αναβολής. Δυστυχώς, δεν είναι. Τα κόμματα –μέσω των συνδικαλιστικών παρατάξεων τους –θα επεκτείνουν νομίμως τις δραστηριότητες του και στο στράτευμα...

Τις τελευταίες μέρες αυξάνονται οι πιέσεις του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια του πρώτου να εξασφαλίσει τις 200 ψήφους για τον εκλογικό νόμο. Δεν είναι μόνον παιχνίδι εξουσίας- ποιος είναι το αφεντικό στην πόλη- είναι κυρίως παιχνίδι πολιτικής επιβίωσης του ΣΥΡΙΖΑ...

Η αγωνία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και των στελεχών του να συγκεντρώσουν τον μαγικό αριθμό των 200 βουλευτών για την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου, είναι εμφανής. Τόσο, που έχουν κατρακυλήσει στο τελευταίο σκαλοπάτι ευτέλειας, αποδεχόμενοι την άθροιση των ψήφων της Χρυσής Αυγής στις ψήφους των λοιπών κομμάτων που συντάσσονται στην ψήφιση του εκλογικού νόμου...

Στα δημοκρατικά πολιτεύματα την ευθύνη για οτιδήποτε συμβαίνει στην χώρα την έχει ο εκλεγμένος πρωθυπουργός. Επειδή συνήθως συμβαίνει να είναι και ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος, όταν δημιουργείται κάποιο σημαντικό πρόβλημα στην διακυβέρνηση της χώρας, όλοι σπεύδουν να τον προστατεύσουν. Αναζητούν σε κάποιον υπουργό το εξιλαστήριο θύμα, την κομματική Ιφιγένεια.

Οι προτάσεις που ακούστηκαν για τη Μέση Εκπαίδευση διακρίνονται για τη μείωση των ωρών διδασκαλίας, την κατάργηση της αριθμητικής βαθμολογίας και την αντικατάσταση της από την περιγραφική. Βέβαια αυτά δεν αποτελούν τη μετάβαση στην αντιαυταρχική Εκπαίδευση, όμως, όπως επισημάνθηκε, χαρακτηρίζονται από την καθιέρωση της ελάχιστης προσπάθειας.

Το προηγούμενο Σάββατο ο Α. Τσίπρας, στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, έβαλε την αντιμνημονιακή φορεσιά του και λάβρος επιτέθηκε στις νεοφιλελεύθερες Ευρωπαϊκές δυνάμεις. Με την ίδια ευκολία φόρεσε την Τρίτη το φιλοευρωπαϊκό κοστούμι του και συμμετείχε στην Σύνοδο των Ευρωπαίων σοσιαλιστών...

Ολόκληρο το τίμημα που δίνει η Cosco για την εξαγορά του ΟΛΠ θα δαπανηθεί για τις μετατάξεις των λιμενεργατών. Αυτή είναι μια κυβερνητική πολιτική επιλογή για την οποία δεν ακούστηκε καμία φωνή διαμαρτυρίας από την αντιπολίτευση. Το επιχείρημα πως κατά παρόμοιο τρόπο ρυθμίστηκε και το ανάλογο θέμα της ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» είναι σαθρό...

Στη ζωή υπάρχουν αυτοί που πωλούν και αυτοί που αγοράζουν. Υπάρχουν οι απατεώνες και οι εξαπατημένοι. Οι ψεύτες και τα θύματα τους. Μερικές φορές όμως υπάρχει και μια άλλη κατηγορία που βρίσκεται σε μια γκρίζα ζώνη. Είναι αυτοί που θέλουν να εξαπατηθούν, που θέλουν να πειστούν από τα ψέματα του ψεύτη...

Η ήττα των Podemos και η συνειδητοποίηση πλέον από τους ίδιους τους Βρετανούς των συνεπειών της ψήφου τους θέτουν εμπόδια στην επανεμφάνιση της πολιτικής της ρήξης, όμως είναι η μόνη επιλογή που διαθέτει ένα κόμμα που ανήλθε στην εξουσία υβρίζοντας, δημαγωγώντας και, κυρίως, κυνικά ψευδόμενο.

Όταν άκουγα από παλιά αυτό το σύνθημα, προσπαθούσα να καταλάβω το περιεχόμενο του. Τα ιδεολογικά, τα πολιτικά και τα θεσμικά στοιχεία που συγκροτούν την Ευρώπη των λαών. Βέβαια, όταν έβλεπα ποιοι το διακινούσαν αμέσως καταλάβαινα και το μέγεθος της ανοησίας του. Την κενότητα του περιεχομένου του.

Το δίλημμα δεν είναι απλή αναλογική ή κάποιο σύστημα ενισχυμένης, αλλά αν ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ο ρυθμιστής των εξελίξεων ή όχι. Αν ο πολιτικός του βίος αξιολογείται θετικά ή αρνητικά, ώστε να επαναπρωταγωνιστήσει ή να μπει στο περιθώριο των εξελίξεων.

Στην Ελλάδα αυτοί που μας κυβερνούν είναι αριστεροί. Όχι μόνον κατά δήλωση τους, αλλά κυρίως λόγω των ιστορικών τους καταβολών και της κουλτούρας που φέρουν. Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως πρέπει, στα θεωρητικά τους προτάγματα, να υπαγάγουν τις τρέχουσες πολιτικές. Να συντονίσουν, κοινώς, την θεωρία με την πράξη...

Ο Γραμματέας του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ενρίκο Μπερλινγκουέρ επεξεργάστηκε την πολιτική γραμμή του «ιστορικού συμβιβασμού» στις αρχές της δεκαετίας του 70, βασισμένος πάνω στις παραδόσεις της Ιταλικής πολιτικής ζωής, οι οποίες είχαν τις ιστορικές ρίζες τους στην Αντιφασιστική Ενότητα...

Η μέχρι σήμερα κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται όμως από αλαζονεία, έντονες τάσεις αυταρχισμού και, σε επίπεδο πολιτικής κατεύθυνσης, από έναν αντιμεταρρυθμιστικό οίστρο. Αυτή η μεγάλη εικόνα μπορεί να ανατραπεί από μερικά θετικά εικονίδια; Η μέχρι σήμερα πολιτική συμπεριφορά των κυβερνώντων προσφέρει τις εγγυήσεις για ειλικρινείς συνεργασίες;

Όταν στις 13 Ιουλίου 2015 ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε την μεγάλη πολιτική στροφή και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο, αμέσως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξαν δημοσίως πως επρόκειτο για μια συντεταγμένη υποχώρηση, για μια τακτική αναδίπλωση, που έγινε υπό το κράτος ενός σκληρού εκβιασμού των δανειστών...

Τον τελευταίο καιρό, μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης, ακούγονται φωνές που ασκούν κριτική στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας για την τακτική της να ζητεί εκλογές. Της υποδεικνύουν να αναπροσαρμόσει τις κινήσεις της πάνω στο δεδομένο πως η συγκυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία...

Οι πανικόβλητες φωνές της κυβέρνησης και των «παπαγάλων» της για να πλήξουν πολιτικά τη σημερινή συγκέντρωση, η εξ αντικειμένου συμπόρευση μαζί της των «πουρκουάδων» και των ηττοπαθών και η επιβεβλημένη αποστασιοποίηση των τριών ευρωπαϊκών κομμάτων από αυτήν της προσδίδουν τα χαρακτηριστικά του σημαντικού πολιτικού γεγονότος.

Πρώτα ήταν οι γνωστές δηλώσεις του Φίλη για την συνταγματικότητα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Μετά η προτροπή του Γ. Κυρίτση προς την ηγεσία του κόμματος του να συγκροτήσει τον «στρατό των φτωχών». Και ήρθε ο Κατρούγκαλος να μιλήσει για την γέννηση της Τέταρτης Ελληνικής Δημοκρατίας...

Όταν ο Γ. Κυρίτσης ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε την ηγεσία του να συγκροτήσει τον στρατό των φτωχών, ήξερε πολύ καλά τι έγραφε. Και η συγκεκριμένη ορολογία που χρησιμοποιούσε δεν ήταν τυχαία. Ζητούσε την δημιουργία του συλλογικού υποκειμένου που θα πρωταγωνιστούσε στην ταξική σύγκρουση.

Τα όσο αποκαλύπτει ο Γκαλμπραίηθ για τους σχεδιασμούς της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι πρωτοφανή για την Μεταπολιτευτική μας ιστορία. Ποτέ σε αυτά τα σαράντα δύο χρόνια Ελληνικό κόμμα που μετέχει στο Ελληνικό κοινοβούλιο – πολύ δε περισσότερο Ελληνική κυβέρνηση- δεν διανοήθηκε την πολιτική εκτροπή...