Του Σάκη Μουμτζή
Αρχίζει και επικρατεί σε κύκλους του φιλελεύθερου χώρου η αντίληψη πως ο πρωθυπουργός σταδιακά γίνεται μεταρρυθμιστής, καθώς επικαλούνται την εφαρμογή από τον ΣΥΡΙΖΑ των μνημονιακών υποχρεώσεων. Αυτή η αντίληψη είναι λογικό να συνοδεύεται και από πρόταση για συναινετική πολιτική, ώστε να υλοποιηθούν οι προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις που δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Έγινε όμως μεταρρυθμιστής ο Α. Τσίπρας; Το κόμμα του ασπάζεται τις μνημονιακές υποχρεώσεις που ψηφίζει;
Ένα κόμμα θεωρείται μεταρρυθμιστικό όταν οι μεγάλες αλλαγές αποτελούν μέρος του προγραμματικού λόγου του. Όταν οι μεταρρυθμίσεις είναι ενταγμένες στον σχεδιασμό της ανάπτυξης, καθώς θα δημιουργήσουν ένα ελκυστικό επενδυτικό περιβάλλον. Θα βελτιώσουν όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής με την εφαρμογή καινοτόμων ιδεών και προγραμμάτων. Ένα κόμμα θεωρείται μεταρρυθμιστικό όταν τα στελέχη του υπηρετούν συνειδητά τις πολιτικές των μεγάλων αλλαγών, που θα οδηγήσουν την χώρα πιο κοντά στα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ποτέ δεν αποδέχθηκε την πατρότητα του τρίτου μνημονίου και των υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτό. Από την πρώτη μέρα μίλησε για πραξικόπημα των δανειστών. Υλοποιεί αυτά τα μέτρα για να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία οι δόσεις. Γιατί αν δεν γίνει αυτό, δεν θα υπάρχουν ευρώ για μισθούς και συντάξεις. Και αν δεν πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις η συγκυβέρνηση θα καταρρεύσει. Συνεπώς, εφαρμόζουν με τα χίλια ζόρια αυτά που υπέγραψαν, για να παραμείνουν στην εξουσία και για κανέναν άλλο λόγο.
Δεν τους έπιασε μεταρρυθμιστικός οίστρος, ούτε βλέπουν τις μεταρρυθμίσεις ως μοχλό ανάπτυξης, γιατί δεν πιστεύουν στην ανάπτυξη που έρχεται μέσα από αυτές. Και επειδή αισθάνονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πως με την τήρηση των μνημονιακών δεσμεύσεων αλλοιώνεται η ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία του κόμματος τους, κωλυσιεργούν όσο μπορούν την εφαρμογή τους ή –κάτι ακόμα χειρότερο- προσπαθούν να περιορίσουν το εύρος τους.
Συγχρόνως, αυτή η ενοχή που αισθάνονται λόγω της υλοποίησης πολιτικών που αντιστρατεύονται το αριστερό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, τους εξωθεί στην εφαρμογή ακραίων μέτρων που τονίζουν τις αριστερές καταβολές τους, σε τομείς που βρίσκονται έξω από τον έλεγχο του κουαρτέτου. Στην Παιδεία και στην Δημόσια Τάξη δίνουν εξετάσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο αριστερό ακροατήριο τους, υπακούοντας στην λογική των μπαχαλάκηδων και των κάθε μορφής αντιεξουσιαστών.
Ο Α. Τσίπρας λοιπόν δεν έγινε μεταρρυθμιστής. Γι' αυτόν οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ούτε στρατηγικός ούτε τακτικός στόχος, γιατί απλά δεν είναι στόχος. Είναι το μέσον για την πολιτική του επιβίωση. Τίποτα παραπάνω. Όσοι δεν το βλέπουν αυτό, είναι λογικό να εκπονούν και λανθασμένη τακτική απέναντι του. Γιατί όση βοήθεια, όση υποστήριξη και να του παράσχει ο φιλελεύθερος χώρος για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, αυτή είναι μία πολιτική που δεν πιστεύει ο ίδιος και το στελεχικό δυναμικό του κόμματος του. Απλώς χωρίς να το θέλουν, αυτές οι φιλελεύθερες φωνές, τον βοηθούν να εγκαθιδρύσει το καθεστώς του.
