Του Σάκη Μουμτζή
Οι πανικόβλητες φωνές της κυβέρνησης και των «παπαγάλων» της για να πλήξουν πολιτικά τη σημερινή συγκέντρωση, η εξ αντικειμένου συμπόρευση μαζί της των «πουρκουάδων» και των ηττοπαθών και η επιβεβλημένη αποστασιοποίηση των τριών ευρωπαϊκών κομμάτων από αυτήν της προσδίδουν τα χαρακτηριστικά του σημαντικού πολιτικού γεγονότος. Δηλαδή του γεγονότος που καθιστά το πολιτικό κλίμα της επομένης μέρας εντελώς διαφορετικό από αυτό της προηγούμενης.
Γιατί είναι προφανές πως αν η συγκέντρωση αποτύχει, η κυβέρνηση θα μπορέσει άνετα να επικαλεστεί την ανοχή του κόσμου στα σκληρά μέτρα που λαμβάνει και να δρομολογήσει ένα ξένοιαστο –σε γενικές γραμμές– καλοκαίρι. Βέβαια επειδή οι διοργανωτές της εκδήλωσης είναι απλοί πολίτες του διαδικτύου, δεν θα μπορέσει να χρεώσει πολιτικά στη Νέα Δημοκρατία αυτήν την αποτυχία. Και γι΄ αυτό προσπαθούσε απεγνωσμένα να βρει νεοδημοκρατικό δάχτυλο πίσω από την οργάνωση της συγκέντρωσης. Και όταν κάτι δεν υπάρχει, δεν ανευρίσκεται. Όμως σε περίπτωση αποτυχίας θα μπορεί η Αριστερά να καυχιέται πως οι πλατείες και τα πεζοδρόμια της ανήκουν.
Από την άλλη πλευρά, είναι σαφές πως μία πετυχημένη μαζική συγκέντρωση απλών πολιτών, πέρα και πάνω από κόμματα, δημιουργεί ένα σκηνικό πολιτικής αποσταθεροποίησης της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που θα αντιληφθεί πως τα όσα λέει και κυρίως τα όσα πράττει εξεγείρουν έναν κόσμο που δεν συνήθιζε εκ της ιδιοσυγκρασίας του να γεμίζει πλατείες και δρόμους. Μια μαζική συγκέντρωση αυτού του κόσμου με το σύνθημα «παραιτηθείτε» θα το μετατρέψει σε ώριμο πολιτικό αίτημα. Θα δημιουργήσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό.
«Και τι θα γίνει μετά;», ρωτούν διάφοροι καλοπροαίρετοι ή κακοπροαίρετοι σκεπτικιστές. Μα, αν οι λαϊκές αντιδράσεις προσλάβουν τέτοια έκταση –όπως το επιθυμούμε– και η συγκυβέρνηση αδυνατεί να κυβερνήσει, θα γίνει ό,τι προβλέπει το Σύνταγμα. Σε τελική ανάλυση θα αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός. «Μα πάλι εκλογές;», λένε οι «σεσημασμένοι» αντιρρησίες! Γιατί όχι; Δύο φορές εκβίασε πρόωρες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ για να καταλάβει, δια της εξαπατήσεως, την εξουσία. Αν οι συνθήκες το επιβάλλουν, ας γίνουν και για τρίτη φορά πρόωρες εκλογές. Άλλωστε η πολιτική ζωή του τόπου έχει μόνον πρόωρες εκλογές. Ας σταματήσει η υποκρισία λοιπόν!
Πέρα από προφάσεις και δικαιολογίες, ο κάθε πολίτης θα πρέπει να απαντήσει στα απλά ερωτήματα: Θεωρεί καταστροφική αυτήν την κυβέρνηση; Είναι ικανοποιημένος από όσα γίνονται στην Υγεία, στην Παιδεία, στη Δημόσια Τάξη, στο Μεταναστευτικό, στην Οικονομία; Είναι ικανοποιημένος από τον στρατό των ανεπάγγελτων που κατέλαβε εξ εφόδου το Δημόσιο; Είναι ικανοποιημένος από τον αλαζονικό και αυθάδη λόγο των κυβερνώντων; Είναι ικανοποιημένος από την αισθητική που τους χαρακτηρίζει; Είναι ικανοποιημένος που έχει ως πρωθυπουργό άτομο περιορισμένης αντιλήψεως και στερούμενο και των στοιχειωδών γνώσεων; Αν δεν είναι ικανοποιημένος από όλα αυτά, τότε δεν έχει παρά να συμπαραταχθεί κάτω από το σύνθημα «παραιτηθείτε» και να πλαισιώσει τις σημερινές συγκεντρώσεις. Διαφορετικά, στο εγγύτατο μέλλον, δεν θα «δικαιούται δια να ομιλεί».
Στο κάτω - κάτω πρέπει να πληρώσει και η Αριστερά το κόστος της λαϊκής διαμαρτυρίας. Να πονέσει από τα δικά της όπλα. Οι διαδηλώσεις, οι πορείες και οι συγκεντρώσεις είναι μορφές πολιτικής πάλης, είναι πολιτικά εργαλεία που τα χρησιμοποιούν όλες οι πολιτικές παρατάξεις σε όλον τον κόσμο. Στον Μάη του 1968 ο Ντε Γκωλ απάντησε κατεβάζοντας 2,5 εκατομμύρια Γάλλους στον δρόμο. Και αμέσως μετά κέρδισε με πρωτοφανή πλειοψηφία τις εκλογές.
Σήμερα πρέπει να σταλεί το μήνυμα στη συγκυβέρνηση πως η αντίστροφη μέτρηση άρχισε. Στο χέρι μας είναι.
