Πριν από λίγες ημέρες στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας συνελήφθησαν φοιτητές να κλέβουν στις εξετάσεις. Το τμήμα της Σχολής τους τιμώρησε, ως όφειλε. Ήρθε όμως η παράταξη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χαρακτήρισε την απόφαση «πρωτόγνωρη», ζήτησε να δοθεί η δυνατότητα σε αυτούς τους φοιτητές να συμμετάσχουν στην επαναληπτική εξέταση. Επικαλέσθηκε δε η ΔΑΠ την οικονομική κρίση.

«Με ύφος υποτακτικού πήγε στην συγκέντρωση του CDU και υποκλίθηκε στον Schaeuble». Αυτήν την όλο χολή πρόταση, δεν την έγραψε κάποιος Συριζαίος σχολιαστής. Αν το έκανε, θα ήταν απολύτως δικαιολογημένος. Ο Άδωνις Γεωργιάδης—κατά γενικήν ομολογία—είναι από τους ελάχιστους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που κάνει δυναμική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ...

Με την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, ακυρώθηκε όλο το συγκρουσιακό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα πλέον είναι υποχρεωμένος να βαδίσει τον μονόδρομο που οδηγεί στην τρίτη αξιολόγηση και στην έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018...

«Η ... κατάφερε να μεγαλουργήσει στην Ελληνική και διεθνή αγορά διότι ακολούθησε μια πορεία στην οποία η κερδοφορία δεν αποτελεί αυτοσκοπό.» Αυτά τα πρωτοφανή, για έναν εχέφρονα άνθρωπο, τα είπε χθες ένας πρωθυπουργός. Για κακή μας τύχη είναι ο πρωθυπουργός της Ελλάδος.

Ο λογογράφος του πρωθυπουργού, προφανώς είναι και αυτός νεαρός σε ηλικία και απλώς άκουσε. Δεν βίωσε. Έτσι, είναι λογικό να μην αντιλαμβάνεται τις κολοσσιαίες διαφορές που χωρίζουν τον εργοδότη του από τον Α. Παπανδρέου. Ο Α. Παπανδρέου ήταν ένας καθηγητής πανεπιστημίου που δίδαξε σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Μιλούσε 3-4 γλώσσες, ήταν κοσμοπολίτης.

«Είναι αλήθεια κ.Βερέμη ότι δηλώσατε τα ανωτέρω στην εν λόγω εφημερίδα ή αυτή η αναφορά στο όνομα σας είναι ανακριβής και αναληθής;» Αυτήν την, ανακριτικού τύπου, ερώτηση δεν την κάνει κάποιος Γκα-γκε-πίτης. Ούτε ο «Ελαφροπόδαρος» της Στάζι. Την κάνει δικηγόρος υπουργού της σοσιαλιστικής κυβέρνησης της Ελλάδος, εν έτει 2017.

Η ιδεολογική επίθεση που δέχτηκε η Αριστερά για τη διάσκεψη της Εσθονίας την ανάγκασαν να οχυρωθεί πίσω από την τελευταία γραμμή άμυνάς της, την υπεράσπιση του Στάλιν. Και επειδή δεν μπορούσε να μην καταδικάσει τα εγκλήματα του Σταλινισμού, το αντιστάθμισε με την ανάδειξη του ρόλου της Σοβιετικής Ένωσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σαν σήμερα, πριν από 68 χρόνια, στις δέκα η ώρα το πρωί, και ο τελευταίος αντάρτης εγκατέλειπε το Ελληνικό έδαφος. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ που συνεδρίασε στις 28 Αυγούστου, αποφάσισε οι ανταρτικές δυνάμεις να περάσουν στο Αλβανικό έδαφος, γιατί ήταν θέμα ωρών η περικύκλωσή τους.

Προχθές η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ κυρία Εύα Καϊλή κατέθεσε δημόσια ένα οικογενειακό, δραματικό βίωμα. Τι είπε; Είπε πως τον παππού της τον σκότωσαν οι κομμουνιστές. Αμέσως στίφη Συριζοπασόκων- αυτό το είδος πολιτικού Νεάντερταλ- επέπεσαν να την κατασπαράξουν. Προφανώς τους ενόχλησε πως ειπώθηκε μια αλήθεια από ένα δημόσιο πρόσωπο, μια αλήθεια που τους πονά.

Είναι γεγονός πως ο Αλέξης μας δεν τα πάει καλά με την πολιτική ζωή της Γαλλίας. Ας θυμηθούμε πως παλαιότερα είχε χαρακτηρίσει σκωπτικά το νεοεκλεγέντα πρόεδρο F. Hollande, «Ολαντρέου». Λίγους μήνες μετά, ο «Ολαντρέου» κράτησε τη χώρα μας στο ευρώ.

Τις τελευταίες ημέρες γινόμαστε μάρτυρες της επανεμφάνισης του διχαστικού και πολωτικού λόγου, από υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσθετο όπλο στην προσπάθεια τους αυτή είναι η κατασκευή ψευδών ειδήσεων, που μαγειρεύονται στα υπόγεια του Μαξίμου και δημοσιοποιούνται μέσα από το κρατικό σύστημα παρα-πληροφόρησης ( ΕΡΤ, ΑΠΕ).

Το φθινόπωρο του 1943 εμφανίσθηκε για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, στο λεξιλόγιο του ΚΚΕ η λέξη «αντίδραση-αντιδραστικός». Και μέσα εκεί τσουβαλιάζονταν, αδιακρίτως, όσοι δεν ήταν με το ΕΑΜ. Ήταν το, «πας μη μεθ΄ημών, καθ΄ημών». Βέβαια, αυτή η αντίληψη δεν ήταν έμπνευση των Ελλήνων κομμουνιστών.

Την ημέρα αυτή υπογράφηκε το σύμφωνο μη επίθεσης μεταξύ της ναζιστικής Γερμανίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Ένα σύμφωνο που έχει εξωθήσει τους απολογητές του να καταφεύγουν σε ιστορικές ανακρίβειες. Το βασικότερο επιχείρημα τους εδράζεται στην κατάχρηση της ύστερης γνώσης και υποστηρίζει πως ο Στάλιν κέρδισε χρόνο και οργάνωσε τον Κόκκινο Στρατό. Ουδέν αναληθέστερο.

Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για τα συμπλέγματα του ΠΑΣΟΚ, γιατί ΔΗ.ΣΥ.=ΠΑΣΟΚ ( για όποιον σέβεται το εαυτό του), αλλά για λόγους τυπικότητας, ας είναι ό,τι δηλώνουν.Πέρασαν τρεις ημέρες από την δήλωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ημέρα μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού, και από την ΔΗ.ΣΥ, άκρα του τάφου σιωπή. Σαν να μην έγινε τίποτα.

Οπως ακούγεται, κυοφορείται ανασχηματισμός. Υπάρχουν δύο ειδών ανασχηματισμοί. Αυτοί της ρουτίνας, όπου το κύριο μέλημα του εκάστοτε πρωθυπουργού είναι να τηρήσει τις εσωκομματικές ισορροπίες, τόσο σε επίπεδο τάσεων, όσο και σε επίπεδο εντοπιότητας. Τέτοιοι ανασχηματισμοί είναι οι περισσότεροι.

Η επιχειρούμενη ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς έχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο αφήνει απ΄έξω όλους αυτούς που δεν θέλουν να έχουν σχέση με την Αριστερά, έστω και στην μετριοπαθή της μορφή. Γιατί Αριστερά = κρατισμός. Αριστερά χωρίς κρατισμό, απλώς δεν είναι Αριστερά.

Είναι αποδεδειγμένο πως οι φυσικές καταστροφές επηρεάζουν τις εξελίξεις και διαμορφώνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων. Ο πρωθυπουργός αναζητήθηκε μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και ανευρέθηκε μετά από ένα τετραήμερο. Προφανώς, επειδή είναι νέος, αγνοεί πως και οι πρωθυπουργοί, ενίοτε, διακόπτουν τις διακοπές τους.

Όταν ολοκληρώθηκε η δεύτερη αξιολόγηση, ήταν φανερό πως εξέλειπαν για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τα περιθώρια για κινήσεις υψηλής πολιτικής. Οι επιτελικοί σχεδιασμοί και οι στρατηγικές για αναμόρφωση της Ευρώπης, ενταφιάστηκαν μαζί με το δεύτερο αριστερό μνημόνιο. Τώρα πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος με αυτό που τρέμουν όλες οι κυβερνήσεις. Την διαχείριση της καθημερινότητας...

Ο Π. Καμμένος γνωρίζει πως αν απομακρυνθεί από την κυβέρνηση ή αν επιλέξει αυτός να αποχωρήσει, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την εξουσία. Αυτό το αδιαμφισβήτητο γεγονός φαίνεται πως το αγνοούν κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που επιζητούν την έξοδο του Πάνου από την κυβέρνηση. Ονειρεύονται την αντικατάσταση του από το ΠΑΣΟΚ, γιατί οι εναπομείναντες βουλευτές του Ποταμιού δεν αρκούν για την νέα κυβερνητική πλειοψηφία.

Πολλά γεγονότα συνέπεσαν τις πρώτες ημέρες του Αυγούστου, κάτι που είναι ασυνήθιστο σε ομαλές πολιτικές περιόδους. Γεγονότα που πυροδοτούν ένταση, καθώς προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω αυτών, να ανοικοδομήσει το καταρρακωμένο αριστερό προφίλ του.

Το προκλητικό με τους Συριζαίους είναι πως δεν τηρούν ούτε τα προσχήματα. Για ποιο λόγο, άλλωστε, να τα τηρήσουν; Το πρόσχημα είναι μια συνήθεια των αστών που υποκρύπτει όλη την υποκρισία τους. Οι ριζοσπάστες, οι επαναστάτες, οι αριστεροί, δεν έχουν τέτοιες προκαταλήψεις. Όταν επιθυμούν κάτι, που εκ πρώτης όψεως, δεν είναι comme il faut, δεν στέκονται μπροστά σε κανένα εμπόδιο, σε καμία θεσμική δέσμευση...

Αναμφίβολα, στα δημοκρατικά πολιτεύματα μπορεί ο καθένας να πει και να γράψει ό,τι θέλει. Επίσης μπορεί ανενόχλητα, από το καθεστώς της πολιτικής αποστρατείας να επανέλθει, όποτε κρίνει σκόπιμο, στην ενεργό πολιτική. Βέβαια, όλες οι πράξεις όλων μας, είναι ανοικτές σε κριτική.

Τον τελευταίο καιρό αρχίζουν να εμφανίζονται «περίεργες» απόψεις για έναν διαφαινόμενο ρεβανσισμό της Νέας Δημοκρατίας. Οι απόψεις αυτές θα ήταν, αυτονοήτως, αστείες αν δεν εκπορεύονταν οργανωμένα από έναν συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, που προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά.

Είναι πολύ λογικό ο δήμαρχος Αθηναίων -και μάλιστα δύο φορές εκλεγμένος- να θέλει να πρωταγωνιστήσει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Επέλεξε τον σωστό δρόμο γι΄αυτόν τον σκοπό; Νομίζω πως ναι, γιατί δεν υπάρχει άλλος, πλην της δημιουργίας ακόμα ενός κεντροαριστερού κόμματος. Τώρα διεκδικεί έτοιμο το μαγαζί. Μικρό μεν, αλλά υφίσταται...