Του Σάκη Μουμτζή
Ο πρωθυπουργός αναζητήθηκε μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και ανευρέθηκε μετά από ένα τετραήμερο. Προφανώς, επειδή είναι νέος, αγνοεί πως και οι πρωθυπουργοί, ενίοτε, διακόπτουν τις διακοπές τους.
Οταν ο Α.Παπανδρέου τον Σεπτέμβριο του 1986 δεν επισκέφτηκε την κατεστραμμένη από τον σεισμό Καλαμάτα, αλλά συνέχισε την κρουαζιέρα του με την θαλαμηγό φίλου του, ξεσηκώθηκε θύελλα διαμαρτυριών. Ο Κώστας Καραμανλής είχε την ετοιμότητα και ήταν παρών στον τόπο της καταστροφής από τις πρώτες στιγμές, στην μεγάλη πυρκαγιά του 2007 στην Πελοπόννησο.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, και ενώ είχαν υπάρξει πάνω από εξήντα νεκροί, να κερδίσει τις εκλογές που διεξήχθησαν μετά από λίγες ημέρες. Να θυμηθούμε και τον Γκ. Σρέντερ που, λόγω της κινητοποίησης της κρατικής μηχανής, στις πλημμύρες του 2002, επικράτησε ανέλπιστα σε μια εκλογική μάχη, που φαινόταν χαμένη.
Είναι αποδεδειγμένο πως οι φυσικές καταστροφές επηρεάζουν τις εξελίξεις και διαμορφώνουν τους συσχετισμούς δυνάμεων. Γι΄αυτό και η εκάστοτε αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση, που με την σειρά της είτε ζητεί υπερκομματική αντιμετώπιση είτε αποδίδει τις πυρκαγιές στην δράση των εμπρηστών.
Ετσι παίζεται το παιχνίδι στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Οι φυσικές καταστροφές, έχουν ενταχθεί πλήρως σε αυτό. Κανένας δεν μπορεί να αλλάξει αυτήν την κατάσταση.
Οσες φορές και να εμφανισθεί, η επιμελώς τεθλιμμένη κυρία Δούρου, όσες συνωμοσίες και αν καταγγείλει ο Κοντονής, όσες πολεμοχαρείς ιαχές κατά των εμπρηστών και αν βγάλει ο Πολλάκης, η πολιτική ζημία έχει γίνει.
Εντελώς διαφορετικό θα ήταν το πολιτικό κλίμα, αν από την πρώτη στιγμή ήταν επί τόπου ο πρωθυπουργός. Στην ερώτηση «μα, και τι θα μπορούσε να κάνει; Τις φωτιές δεν τις σβήνουν οι πρωθυπουργοί», η απάντηση είναι, «πως μια τέτοια παρουσία έχει ισχυρότατο συμβολισμό».
Φυσικά και τις φωτιές δεν τις σβήνουν οι πρωθυπουργοί ή οι υπουργοί, αλλά ο πολίτης είτε είναι πυροπαθής είτε όχι, θέλει να βλέπει τον ηγέτη στην πρώτη γραμμή του πυρός. Να αισθάνεται πως βρίσκεται δίπλα του συμπάσχων, και όχι να απολαμβάνει τον ήλιο σε κάποιο νησί.
Φαίνεται, πως η άσκηση της εξουσίας εμποδίζει τους πολιτικούς ηγέτες να αφουγκρασθούν τις απαιτήσεις της κοινής γνώμης. Είναι αποκομμένοι, τις περισσότερες φορές, από τον κόσμο, που τον έχουν αντικαταστήσει με τον μικρόκοσμο τους.
Γι΄αυτό και οι βλακώδεις δηλώσεις πως «κάηκαν μόνον δεκαπέντε χιλιάδες στρέμματα, ενώ το 2009 εκατόν πενήντα χιλιάδες.» Αυτές οι συγκρίσεις αγγίζουν μόνον τα κομματικά στελέχη. Η κοινή γνώμη, απεναντίας, εξοργίζεται.
Οι ευθύνες της κυρίας Δούρου, λόγω της θέσεως της, δεν είναι επικοινωνιακές, αν και η κακόγουστα σκηνοθετημένη εμφάνιση της, δεν ήταν διόλου πειστική. Έχει ουσιαστικότατες ευθύνες για τα προληπτικά μέτρα που δεν ελήφθησαν και για τον συντονισμό που δεν έγινε. Ο περιφερειάρχης Αττικής είναι ένας μικρός πρωθυπουργός.
Αν όλα πάνε καλά και δεν έχουμε αναζωπυρώσεις, αυτή η τακτική της απόδοσης ευθυνών θα κρατήσει λίγες ημέρες ακόμα. Ομως, η ήδη τραυματισμένη εικόνα της κυβέρνησης θα έχει τρωθεί ακόμα πιο πολύ, δυσχεραίνοντας δραματικά τα περιθώρια ανάκαμψης.
