Του Σάκη Μουμτζή
Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για τα συμπλέγματα του ΠΑΣΟΚ, γιατί ΔΗ.ΣΥ.=ΠΑΣΟΚ ( για όποιον σέβεται το εαυτό του), αλλά για λόγους τυπικότητας, ας είναι ό,τι δηλώνουν.
Πέρασαν τρεις ημέρες από την δήλωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ημέρα μνήμης των θυμάτων του ναζισμού και του κομμουνισμού, και από την ΔΗ.ΣΥ, άκρα του τάφου σιωπή. Σαν να μην έγινε τίποτα.
Μάλλον, εντάσσεται στην πολιτική γραμμή της προσέγγισης των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, που μετανάστευσαν μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ. Η τακτική αυτή επιλογή είναι κατά βάση σωστή, υπό την προϋπόθεση πως αυτοί θα πάνε στο ΠΑΣΟΚ και όχι το ΠΑΣΟΚ σε αυτούς.
Πολύ απλά αν το ΠΑΣΟΚ ( και η ΔΗ.ΣΥ.) αρχίζει και παραχωρεί ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις για να δελεάσει τους μετακομίσαντες ψηφοφόρους του, τότε έχουμε μια διολίσθηση του Κινήματος προς την περιοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που είναι και ο διακηρυγμένος στόχος κάποιων βετεράνων στελεχών του.
Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, εδώ και καιρό έχει εμπλακεί σε έναν διμέτωπο αγώνα. Πολεμά και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον νεοφιλελευθερισμό. Τα προβλήματα αμέσως-αμέσως είναι δύο: πρώτον, δεν υπάρχει νεοφιλελευθερισμός και δεύτερον, γνωρίζουμε μόνον τι πολεμά το Κίνημα. Δεν γνωρίζουμε όμως τις δικές του θέσεις.
Έτσι, γινόμαστε μάρτυρες μιας παρατεταμένης αφωνίας πάνω σε καίρια ζητήματα και μιας κουραστικής επανάληψης μονότονων κλισέ, που έρχονται από άλλες δεκαετίες. Ο φόβος μήπως χαρακτηριστεί το ΠΑΣΟΚ -από ποιον άραγε;- δεκανίκι της Δεξιάς ή του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ακυρώσει κάθε επεξεργασία πολιτικής και έχει οδηγήσει τους βουλευτές του και τα στελέχη του να αναλίσκονται σε αντιπολιτευτικές κορώνες, χωρίς προτάσεις (πλην Β. Βενιζέλου).
Έτσι, δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα χοντρά γράμματα του προγραμματικού λόγου του ΠΑΣΟΚ (και της ΔΗ.ΣΥ.). Δηλαδή, τι άποψη έχουν για τις αποκρατικοποιήσεις; Τι πιστεύουν για τον νόμο Διαμαντοπούλου; Ποια είναι η γενική τους θέση για το ασφαλιστικό;
Αναφέρομαι σε ζητήματα που και ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία έχουν τοποθετηθεί. Ο πολίτης γνωρίζει τι θέλουν. Και είναι λογικό να περιμένει και από το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ να διατυπώσει τις δικές του προτάσεις. Επιγραμματικά.
Όμως η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, εκκινεί από λάθος αφετηρία. Τα σοβαρά κόμματα πρώτα συντάσσουν τα προγράμματα τους και μετά –βάσει αυτών—επιζητούν τις συμμαχίες. Στο ΠΑΣΟΚ, πρώτα λένε με ποιους δεν θα πάνε και μετά θα σκεφτούν τι θα πούνε στους πολίτες.
Αποτέλεσμα; Δεν λένε τελικά τίποτα. Σήμερα, που όλοι είναι υποψιασμένοι με όλους, δεν αρκεί να υποστηρίζει ένα κόμμα με ποιους δεν θα συμπορευθεί. Ο ετεροκαθορισμός οδηγεί σε αδιέξοδα.
Εκείνο που χρειάζεται να πράξει η ηγετική ομάδα του Κινήματος, είναι να διαμορφώσει έναν άξονα θέσεων, όχι πάνω στα δεδομένα περασμένων δεκαετιών, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον.
Άλλωστε, αν τελικά συμμαχήσει με κάποιο κόμμα σε κυβερνητικό επίπεδο, θα πρέπει να προσέλθει στις διαπραγματεύσεις με ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις. Διαφορετικά, η συνεργασία θα εκφυλισθεί σε μια διανομή υπουργείων και κυβερνητικών θέσεων.
Το ερώτημα είναι, αν η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, επιθυμεί την δημιουργία ενός σύγχρονου, μαζικού κόμματος, ανοικτού σε συνεργασίες, ή αν επιδιώκει να παραμείνει το κόμμα στα επίπεδα του 5-8%, για να το ελέγχει.
Οι ενδείξεις είναι ανησυχητικές.
