Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως ο Αλέξης μας δεν τα πάει καλά με την πολιτική ζωή της Γαλλίας. Ας θυμηθούμε πως παλαιότερα είχε χαρακτηρίσει σκωπτικά το νεοεκλεγέντα πρόεδρο F. Hollande, «Ολαντρέου». Λίγους μήνες μετά, ο «Ολαντρέου» κράτησε τη χώρα μας στο ευρώ.
Στις φετινές γαλλικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά τάχθηκε με το μέρος του σοσιαλιστή Hamon. Οταν διαπίστωσε πως ο εκλεκτός του «πατώνει» στις δημοσκοπήσεις, τάχθηκε με το μέρος του υποψηφίου που υποστήριξε και το ΚΚΓ, J.L. Melenchon.
Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη, πως όταν ο Α. Τσίπρας εκδήλωνε την υποστήριξή του στον J.L. Melenchon, αυτός μιλούσε απαξιωτικά για τον Αλέξη λέγοντας, «εγώ δεν είμαι Τσίπρας να διαπραγματεύομαι 17 ώρες με Ευρωπαίους που με προσβάλλουν». Το να φτύνουν κάποιον και αυτός να λέει πως βρέχει, φαίνεται πως είναι προσόν στην πολιτική.
Έτσι, στο μήνυμα υποστήριξης που έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ στον J.L. Melenchon τονίζεται πως αυτός «αποτελεί ελπίδα αλλαγής στην Γαλλία και στην Ευρώπη». Συγχρόνως, όλες οι εφημερίδες που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ έγραφαν, με πηχυαίους τίτλους, πως η εκλογική αναμέτρηση μεταξύ Macron—Le Pen, αναπαρήγαγε «το καταστροφικό δίλημμα μεταξύ της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας και του ακροδεξιού εθνικισμού». Και βέβαια εκφραστής της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας ήταν, τότε, ο Ε. Macron.
Επιπροσθέτως, όλοι οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, το βράδυ των εκλογών, μόνον πλερέζες δεν φόρεσαν για τα χαμηλά ποσοστά της Le Pen. Αντισυστημική –αντιευρωπαϊκή ψήφος «να'' ναι και ό,τι νάναι». Κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο χώρας της ΕΕ υποστήριζε την εκλεκτή του V. Putin, απέναντι σε έναν, αποδεδειγμένα, Ευρωπαϊστή πολιτικό.
Σήμερα τα ίδια μέσα μαζικής ενημέρωσης, ξεδιάντροπα βρίσκουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ Τσίπρα και Macron, ενώ τονίζεται το επενδυτικό ενδιαφέρον που δείχνουν Γάλλοι επιχειρηματίες -που προφανώς δεν είναι «νεοφιλελεύθεροι»- για ελληνικές επιχειρήσεις.
Όλη αυτή η μετάλλαξη, στην κομμουνιστική ορολογία αποκαλείται «οπορτουνισμός». Γιατί βέβαια, είναι μια υποκριτική μετάλλαξη. Τι σχέση μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις αρχές και τις αξίες πάνω στις οποίες είναι γερά κτισμένη η γαλλική Δημοκρατία;
Τι σχέση μπορεί να έχει με την γαλλική πολιτική κουλτούρα, ένα κόμμα που στηρίζει αναφανδόν έναν τύραννο στην Λατινική Αμερική, που δολοφονεί και φυλακίζει τους πολιτικούς αντιπάλους του; Τι σχέση μπορεί να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα ανθρώπινα δικαιώματα που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της Γαλλικής Δημοκρατίας, όταν τιμά το θάνατο ενός δικτάτορα, όπως ήταν ο Castro;
Ας διαλέξουν οι σύντροφοι. Είτε με τον Macron, είτε με τον Maduro. Και με τους δύο μαζί δεν γίνεται. Απλώς, γίνεστε «ρόμπες».
Και για να μην το ξεχάσω. Από πότε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε υπέρμαχος των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα; Τα ακούνε αυτά τα ανέκδοτα οι μεταλλωρύχοι στην Χαλκιδική και οι επενδυτές του «Ελληνικού» και πιάνουν την κοιλιά τους από τα γέλια. Γιατί επενδύσεις a la carte δεν υπάρχουν.
Μια κυβέρνηση είτε πιστεύει στον ιδιωτικό τομέα και δεν εμποδίζει τις δραστηριότητες του, είτε ασπάζεται την ύπαρξη ενός μεγάλου κρατικού τομέα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδείξει τι πρεσβεύει.
Συνεπώς το λιβάνισμα του «νεοφιλελεύθερου» Macron, από την αρμάδα των εφημερίδων του ΣΥΡΙΖΑ, κανέναν δεν πείθει, και το κυριότερο, η επίσκεψή του -πέραν των πρόσκαιρων εντυπώσεων- δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Σιγά–σιγά και ο Macron θα καταλάβει με ποιους έχει να κάνει.
