Όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Πλατεία Βικτωρίας είναι το αποτέλεσμα των λαθών που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα στη διαχείριση της πραγματικότητας του προσφυγικού. Θα επιχειρηματολογήσουμε όμως πάνω στην ιδέα ότι είναι εφικτό η Πλατεία Βικτωρίας να λειτουργήσει ως ευκαιρία να διορθώσουμε κάποια από αυτά τα σφάλματα.

Το ΚΙΝΑΛ έπαιξε άψογα την χθεσινή παρτίδα στη Βουλή. Εμφανίστηκε ως ο εγγυητής των δικαιωμάτων των πολιτών βελτιώνοντας το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης και επιτέλους, τοποθέτησε τον κ. Τσίπρα και την ηγεσία του κόμματός του εκεί που ανήκει: μακριά από τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Είναι λάθος να συζητάμε αν οι διαδηλώσεις πρέπει να ρυθμιστούν. Αυτό είναι αυτονόητο. Το μόνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι πως θα γίνει αυτό χωρίς να θιγούν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα και χωρίς το κράτος και η αστυνομία να βρεθούν με περισσότερη εξουσία από αυτή που τους αναλογεί από το πνεύμα του Συντάγματος.

Το 1989 μαθαίναμε την εξέλιξη της φοιτητικής εξέγερσης στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν με τους ρυθμούς των δελτίων ειδήσεων της εποχής (το MEGA είχε μόλις ξεκινήσει τη λειτουργία του) και της πρωϊνής και μεσημεριανής έκδοσης των εφημερίδων, τότε οι εφημερίδες δεν εμφανίζονταν στο περίπτερο όλες μαζί κάθε πρωί.

Ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη οι Έλληνες, στη συντριπτική μας πλειοψηφία και άσχετα από το πού ανήκει ο καθένας μας ιδεολογικά, συνομολογούμε σε τούτο: σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να βρεθούμε πάλι με κυβέρνηση ερασιτεχνών του είδους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Μια ενδιαφέρουσα πλευρά της πανδημικής κρίσης ανέδειξε προ ημερών σε ρεπορτάζ του το Reuters. Θέμα του το πως αύξησαν τον ατομικό τους πλούτο τα στελέχη της εταιρείας βιοτεχνολογίας Moderna. Η Moderna είναι μια από τις εταιρείες που το αμερικανικό κράτος θα χρηματοδοτήσει και θα εποπτεύσει για να προχωρήσουν ακόμα πιο γρήγορα στην ανάπτυξη εμβολίου για τον κορονοϊό.

Οι περισσότεροι Έλληνες συνδέουν τη Γερμανία με την ισχυρή οικονομία και την οργάνωση του κράτους. Οι Έλληνες βλέπουμε τη Γερμανία ως μια οικονομική υπερδύναμη από την οποία προσδοκούμε βοήθεια σε οικονομικά και αναπτυξιακά προγράμματα κοινωνικού χαρακτήρα. Αν κάτι μας εξέπληξε είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουμε καμία αντίληψη της Γερμανίας ως πολιτιστικής δύναμης ενώ η γερμανική πολιτιστική παράδοση συνδέεται οργανικά, σχεδόν, με την Ελλάδα.

Στις 18 Ιουνίου ήταν που θυμηθήκαμε τον κ.Νίκο Κωνσταντόπουλο, με την ιδιότητα του κατηγόρου στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) για την «Υπόθεση Κοσκωτά». Στις 18 Ιουνίου ήταν που θέσαμε το ερώτημα «Τι θα γίνει με την υπόθεση Παπαγγελόπουλου», όταν ακόμα δεν είχαν δοθεί στη δημοσιότητα οι συνομιλίες Παππά-Μιωνή. 

Όταν εμείς εδώ στο Κέντρο μιλάμε γενικά και αόριστα για «Ακρίτες» δεν ζητάμε να πληροφορηθούμε πως οι συμπολίτες μας στο Αγαθονήσι και τους Λειψούς έχουν οργανώσει τις ζωές τους, αν ανησυχούν για την απώλεια του εισοδήματος που θα προκαλέσει η μείωση της τουριστικής κίνησης. Η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας έφερε στο προσκήνιο τους κατοίκους των νησιών αυτών.

Ο καθολικός χαρακτήρας της ισχύος των δικαιωμάτων του ανθρώπου επιβάλλει αυτά να λειτουργούν ως μια ενοποιητική βάση όλων των πολιτών όπως και να αυτοπροσδιορίζονται πολιτικά, επιβάλλει κριτική από κοινού, όταν οι κυβερνήσεις κάνουν υπαναχωρήσεις και από κοινού έκφραση ευαρέσκειας, όταν τα κόμματα κάνουν βήματα μπροστά.

Η κυβέρνηση, δηλαδή ο κ.Μητσοτάκης δείχνει να έχει απαντήσει πάλι στο δίλημμα «Μπροστά ή Πίσω» με το γνωστό τρόπο. Αλλά αυτό είναι το δίλημμα; Μήπως το δίλημμα δεν αφορά το πως πρέπει να διαχειριστεί τον κ. Τσίπρα αλλά το τι έχει σκοπό να κάνει για να αντιμετωπίσει την παθογένεια του μεταπολιτευτικού συστήματος που γεννά σκάνδαλα και κρίσεις; Εμείς τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε.

Βρίσκουμε αληθινά παρήγορο το γεγονός ότι η κοινή γνώμη δεν αναλώθηκε σε καυγάδες για το αν το 9χρονο παιδί στη Ρόδο λιποθύμησε όντως από την πείνα. Είναι αλήθεια ότι όσοι ισχυρίζονται ότι έχουν το «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» ένιωσαν πολύ άνετα να πλέκουν αντιμνημονιακά παραμύθια με αυτοκτονίες και παιδιά που λιποθυμούσαν από την πείνα, με αποτέλεσμα να είναι οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για το γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία απέστρεψε το πρόσωπο από ένα πρόβλημα που προϋπήρχε του μνημονίου: την ακραία φτώχεια.

Η Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών είναι ένα δημόσιο σχολείο όπου κάθε πολίτης που ομιλεί και διαβάζει Ελληνικά, κάθε ηλικίας, όπου βρίσκεται στον κόσμο, όποια στιγμή του 24ωρου ευκαιρεί, μπορεί να μάθει πως να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του διαδικτύου για να κάνει τη ζωή του ευκολότερη.

Είτε το θέλει η κυβέρνηση είτε όχι (ψυχανεμιζόμαστε ότι για την ώρα, δεν έχει αποφασίσει ποια στάση πρέπει να κρατήσει…) οι κατηγορίες για το παραδικαστικό και παρακρατικό κύκλωμα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φέρεται να διατηρούσε και μάλιστα με κεντρικό σχεδιασμό, θα καταλαμβάνουν την ειδησεογραφία.

Όσα ακούγονται στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την «υπόθεση Παπαγγελόπουλου» απαιτούν διαχείριση. Πάνω απ' όλα θα χρειαστεί να ληφθούν γενναίες αποφάσεις προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση και εξηγούμαστε: η κυβέρνηση, σύντομα πρέπει να αποφασίσει αν θα κλείσει την υπόθεση δίνοντας κάποιες εξηγήσεις ή θα την προχωρήσει μέχρι το τέλος.

Βαθαίνει αντί να γεφυρώνεται το χάσμα μεταξύ της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του δημοκρατικού κόσμου της χώρας που καταλαμβάνει το χώρο που εκτείνεται από την κεντροδεξιά μέχρι την αριστερά. Και το χάσμα βαθαίνει επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει, πάλι, να καταφύγει στην ψευδο-αντισυστημική ρητορική ώστε να λειτουργήσει στο πολιτικό σύστημα, διαλυτικά.

Δεν έχουμε ιδέα αν σωστά η Κοινωνιολογία αντικαταστάθηκε από τα Λατινικά και αν οι ώρες των καλλιτεχνικών μαθημάτων στο Λύκειο πρέπει να πολλαπλασιαστούν ή να καταργηθούν. Την ίδια στιγμή, όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι οι αλλαγές αυτές θέλουν να δώσουν ένα ιδεολογικό στίγμα της κυβέρνησης. Οπότε έχουμε όλα τα δίκια του κόσμου να αγανακτούμε που η κυβέρνηση και οι βουλευτές της δεν βγαίνουν στην κοινωνία να δώσουν αυτή την ιδεολογική μάχη.

Τις τελευταίες εβδομάδες η «Υπόθεση Παπαγγελόπουλου» θυμίζει τα ρεπορτάζ από τις δασικές πυρκαγιές, με την κάμερα να δείχνει ένα τόπο να έχει παραδοθεί στις φλόγες και σε μια ταβέρνα κάποιοι να συνεχίζουν το γλέντι τους. Κάπως έτσι και αυτή η υπόθεση. Μέσα στην εξεταστική επιτροπή ακούγονται τρομακτικά πράγματα και η κοινωνία τριγύρω συνεχίζει αμέριμνη, σαν να μην την αφορά ως γεγονός η ποιότητα και η λειτουργία της Δικαιοσύνης.

«Κιχ» δεν ακούστηκε στη Νέα Δημοκρατία από τη συνέντευξη του κ.Αλέξη Πατέλη στο Νίκο Ευσταθίου, στην Καθημερινή. Αναρωτηθήκατε πως και συνέβη αυτό; Έγινε τόσο ανεκτικό κόμμα η Νέα Δημοκρατία ή μήπως οι «καραμπουζουκλήδες» με το χιούμορ Βαρβακείου στην ΚΟ και το κόμμα αποφάσισαν να σοβαρευτούν στις δημόσιες δηλώσεις τους;

Είναι σίγουρο πως ούτε παράνομο ούτε ανήθικο είναι να αγοράζεις ακίνητα από τον μισθό του ευρωβουλευτή. Υπάρχουν όμως δύο ζητήματα που άπτονται της «περίπτωσης Παπαδημούλη» και τα οποία αξίζει να παραμείνουν ανοιχτά στη δημόσια συζήτηση, όταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης που είναι φύσει εφήμερο, μετατοπιστεί σε κάποιο άλλο θέμα.

Την σημαντικότερη διάσταση της συνέντευξης του προϊσταμένου του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού κ.Αλέξη Πατέλη την ανέλυσε ο Θανάσης Μαυρίδης σε χθεσινό του σημείωμα το οποίο, βέβαια, προσυπογράφουμε. Βρήκαμε όμως ενδιαφέροντα και όσα είπα ο κ.Πατέλης για την οικονομία: «η χώρα δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμα της. Οπότε η πολιτική μας πρέπει να στηρίζεται στις εξαγωγές, αλλά και να αποθαρρύνει εισαγωγές. Δηλαδή ναι στην παραγωγή, όχι στην κατανάλωση...»

Ακόμα κι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του δεν καταφέρουν να εκπληρώσουν την υπόσχεση που έδωσαν να πολιτευθούν με κριτήριο την αριστεία, ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι μας είπαν ψέματα, η αριστεία παραμένει ένα πολιτικό αίτημα που οι Έλληνες δεν πρέπει να εγκαταλείψουν. Εμείς, ως πολίτες,  από την πρώτη στιγμή αντιληφθήκαμε την αριστεία ως πολιτικό αίτημα και παθιαστήκαμε με αυτό.

Αυτό που δυσκολεύει τη διαχείριση της προκλητικότητας της Τουρκίας είναι το γεγονός ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν λογοδοτεί στους Τούρκους πολίτες. Η Τουρκία ποτέ δεν ήταν δημοκρατία με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε, αλλά κυρίως βιώνουμε, τη σημασία της λέξης στην Ελλάδα. Όμως επί Ερντογάν η κατάσταση έχει ξεφύγει...

Ο λόγος που ζητούσαμε την ίδρυση πρότυπων σχολείων είναι γιατί αυτός είναι ένας δίκαιος και δημοκρατικός τρόπος να δοθεί η ευκαιρία σε όσα παιδιά έχουν τις δυνατότητες να προχωρήσουν γρήγορα μπροστά. Μια επένδυση στο μέλλον της κοινωνίας μας είναι τα πρότυπα σχολεία, καθόλα δημοκρατική και καθόλου ελιτίστικη.