Την ώρα που πληκτρολογούμε αυτές τις γραμμές έχει μόλις τελειώσει η ομιλία της προέδρου του ΚΙΝΑΛ και οι «διαξιφισμοί» που ακολούθησαν μεταξύ της κυρίας Γεννηματά και του κ. Τσίπρα.
Το ΚΙΝΑΛ έπαιξε άψογα αυτή την παρτίδα.
Εμφανίστηκε ως ο εγγυητής των δικαιωμάτων των πολιτών βελτιώνοντας το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης και επιτέλους, τοποθέτησε τον κ. Τσίπρα και την ηγεσία του κόμματός του εκεί που ανήκει: μακριά από τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται σήμερα στη Νέα Δημοκρατία και για την ώρα δεν σκοπεύει να μετακινηθεί από εκεί.
Μην παρεξηγηθούμε. Ο κ. Τσίπρας παραμένει ο πιο ισχυρός πόλος στην αντιπολίτευση, έχει επικοινωνιακή διαπερατότητα, ειδικά όταν μιλάει στη Βουλή και συσπειρώνει γύρω του ένα πολύ συγκεκριμένο μείγμα ανθρώπων που αποτελείται από κυνικούς που θέλουν να βρίσκονται, ακόμα και ως αντιπολίτευση, στο σύστημα εξουσίας και από μαραμένα στελέχη της εποχής του 3% που είχαν βαρεθεί να είναι «στην απέξω» και αφού είδαν πόσο ωραία περνούν στην Ελλάδα τα κάθε χρώματος και απόχρωσης συστήματα εξουσίας, θα ακολουθούν εσαεί αυτόν που μπορεί να διεκδικήσεις με αξιώσεις την κυβέρνηση. Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας περιβάλλεται από μία ομάδα απέναντι στην οποία οποιοσδήποτε εσωκομματικός αντίπαλος δεν θα σταθεί εύκολα με αξιώσεις και αποκλειστικά στη βάση της ιδεολογίας. «Τι ιδεολογίες και φιοριτούρες; Το θέμα είναι να βρεθούμε ξανά στην εξουσία» τους φανταζόμαστε να λένε τα βράδια στις μαζώξεις τους.
Παρ’όλα αυτά χθες το ΚΙΝΑΛ και η κυρία Γεννηματά έδειξε να έχει καταλάβει το παράδοξο ότι ο δρόμος για την ενίσχυση των δυνάμεών του περνάει μέσα από τη σφοδρή και κατά μέτωπο σύγκρουση με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τρόπο που δεν θα αποξενώνει τους ψηφοφόρους του.
Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ.
Όσα στελέχη του ΚΙΝΑΛ και να υπουργοποιήσει ο κ. Μητσοτάκης, ο κόσμος του ΚΙΝΑΛ δεν θα ψηφίσει ποτέ ΝΔ αφού δεν το έκανε πέρυσι τον Ιούλιο.
Αντιθέτως, αυτό που πρέπει να γίνει απ’όλους αντιληπτό, πρωτίστως από το ΚΙΝΑΛ εν προκειμένω είναι ότι ο λόγος που ο προοδευτικός, κεντροαριστερός και φιλελεύθερος κόσμος της χώρας μετακινήθηκε προς τη Νέα Δημοκρατία είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Τσίπρας χάρισε την αυτοδυναμία στον κ.Μητσοτάκη.
Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή έγινε εν μέσω δύο επετείων: του παράνομου δημοψηφίσματος του 2015 και της συμπλήρωσης ενός χρόνου διακυβέρνησης από τη ΝΔ εν μέσω πανδημικής και οικονομικής κρίσης. Το είπε ξεκάθαρα στη Βουλή η κ.Γεννηματά: «Συναντώ κόσμο που μου λέει ότι ευτυχώς που δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση τώρα με την πανδημία».
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν κι ενώ το νομοσχέδιο αφορούσε ένα ζήτημα που εφάπτεται της καθημερινότητας που οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου βιώνουν βασανιστικά, ελάχιστοι ήταν πρόθυμοι να ακούσουν για δικαιώματα. Κι όμως, το ΚΙΝΑΛ υπερασπιζόμενο τα δικαιώματα κέρδισε τις εντυπώσεις σε όλο τον προοδευτικό χώρο και το κατάφερε γιατί μέσα στη Βουλή και κοιτώντας τον κ. Τσίπρα του απάντησε στο ποιος θα έπρεπε να ντρέπεται και δεν «μάσησε» στα πυροτεχνήματα περί απλής αναλογικής και Συμφωνίας των Πρεσπών.
Με το 70% των Ελλήνων εναντίον των Πρεσπών, ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι ο οποιοσδήποτε προοδευτικός θα συγχωρέσει τα υπόλοιπα, αμέτρητα πολιτικά αίσχη του, τα οποία όμως φαίνεται ότι δεν είναι μόνο πολιτικά και το γεγονός ότι δεν βγαίνει πρώτος αυτός να ζητήσει την πλήρη διαλεύκανση των κατηγοριών που εμπλέκουν το σύστημα της εξουσίας του, επιβαρύνει τη θέση του.
Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή έκανε σαφές πως έχουν τα πράγματα. Η χώρα χρειάζεται, επειγόντως, σοβαρή αντιπολίτευση την οποία θα αποκτήσει αν απομονωθεί η παθογένεια που προσωποποιεί ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του. Όποιος θέλει να συγκρουστεί με την κυβέρνηση και να ανακτήσει το κομμάτι της ισχύος που του αναλογεί θα πρέπει να συγκρουστεί πρώτα με τον κ. Τσίπρα. Παράδοξο; Όπως και να το πει κανείς παραμένει γεγονός.
