Στην Ελλάδα για την οποία μιλάμε με τους σύνθετους όρους του Διεθνούς Δικαίου αλλά αγνοούμε την καθημερινότητά της, τα προβλήματά της, τις δυσκολίες της, τα επιτεύγματά της στην επιχειρηματικότητα και την προστασία του περιβάλλοντος, βρέθηκε τη Δευτέρα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Κι επειδή το πρόγραμμα της επίσκεψής της δεν είχε οργανωθεί με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει από τους προκατόχους της, μάθαμε κι εμείς ότι στους Λειψούς υπάρχει οινοποιείο, δεν το γνωρίζαμε αν και ως επαγγελματίες της επικοινωνίας ασχολούμαστε συστηματικά με το ελληνικό κρασί.
Χάρις στην επίσκεψη αυτή που ξέφυγε από τα τυπικά και καθιερωμένα η κοινή γνώμη έμαθε και για το πρότυπο τυροκομείο του νησιού, για το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος», για τη μονάδα βιολογικού καθαρισμού και το χώρο υγειονομικής ταφής απορριμμάτων που διαθέτει το μικρό νησί. Μάθαμε ότι στους Λειψούς έχουν περιορίσει τη χρήση των πλαστικών. Μάθαμε ότι το σχολείο έχει 100 μαθητές, 100 παιδιά που τα απογεύματα γεμίζουν τους δρόμους, το προαύλιο της εκκλησίας και την κεντρική πλατεία του νησιού, όπως είπε η Πρόεδρος κατά την ανακήρυξή της σε επίτιμη δημότη του νησιού.
Την ακούσαμε ακόμα να αναφέρεται στις ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό, την ελλιπή κρατική χρηματοδότηση για τη διατήρηση των υποδομών, το αίσθημα της απομόνωσης που βιώνουν κατά τους χειμερινούς μήνες.
Όταν εμείς εδώ στο Κέντρο μιλάμε γενικά και αόριστα για «Ακρίτες» δεν ζητάμε να πληροφορηθούμε πως οι συμπολίτες μας στο Αγαθονήσι και τους Λειψούς έχουν οργανώσει τις ζωές τους, αν ανησυχούν για την απώλεια του εισοδήματος που θα προκαλέσει η μείωση της τουριστικής κίνησης.
Η επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας έφερε στο προσκήνιο τους κατοίκους των νησιών αυτών, τους Έλληνες, του ανθρώπους και προβλήθηκε η παραγωγική τους δραστηριότητά. Ελπίζουμε η Προεδρία της Δημοκρατίας να συνεχίσει τον σχεδιασμό των περιοδειών της Προέδρου πάνω σε αυτή τη φιλοσοφία που έχει ως κέντρο τον πολίτη, τη δουλειά του, την καθημερινότητά του, την εκκλησία του, το σχολείο του, τη ζωή του.
Βρέθηκαν, βέβαια, κι αυτοί που τον πατριώτη ούτε να τον καμωθούν δεν είναι ικανοί. Θα περιμέναμε από κάποιους «γενναίους, ετοιμοπόλεμους πατριώτες» να κοιτάνε με ανησυχία τον ουρανό μήπως και οι Τούρκοι επιχειρούσαν να προσβάλλουν με κάποια ενέργεια την Πρόεδρο της Δημοκρατίας όσο ήταν στα νησιά μας. Όμως όχι. Αυτοί είχαν το βλέμμα κολλημένο στο...τουίτερ αναζητώντας μια λέξη, ένα «και», ένα κόμμα να πιαστούν για να χτυπήσουν την Πρόεδρο, στην πραγματικότητα βέβαια να επιτεθούν στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση με αφορμή την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε την Παρασκευή με τον Τούρκο πρόεδρο.
Φυσικά με τη στάση τους επιβεβαιώνουν όσους επισημαίνουμε ότι η ένταση που παράγουν δεν πηγάζει από κάποια ειλικρινή ανησυχία τους για τα εθνικά μας συμφέροντα. Θέλουν την ένταση για να έχουν λόγο ύπαρξης γιατί χωρίς αυτή δεν έχουν κάτι να πουν. Όλοι έχουμε παρατηρήσει ότι οι παρεμβάσεις ορισμένων αφορούν αποκλειστικά τα Ελληνοτουρκικά. Δεν ασχολούνται ποτέ με όσα απασχολούν την κοινή γνώμη, με την καθημερινότητα των Ελλήνων. Αλλά και με τα σύνορα ασχολούνται λες και παίζουν κάποιο video game, αποστασιοποιημένα, διανθίζοντας τις υπερβολές τους με θεωρίες συνωμοσίας, σιχαμερά αντισημιτικά υπονοούμενα ενώ μπήκε πάλι στο «κάδρο» ο αγαπητός και σεβαστός καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, αυτό κι αν είναι επιστροφή στην κανονικότητα της lifestyle ευδαιμονίας της δεκαετίας του ‘90!
Από ένα σημείο και μετά βέβαια, κι αυτό έχει συμβεί εδώ και καιρό, δεν ασχολούμαστε επί της ουσίας. Μάλιστα τους έχουμε και ως μέτρο επιτυχίας κάποιας ενέργειας.
Ό,τι τους ενοχλεί είναι στη σωστή κατεύθυνση.
Ό,τι τους εξοργίζει είναι καλώς καμωμένο.
Ό,τι τους προκαλεί παροξυσμό, είναι έμπνευση για να συνεχίσουμε.
Την Ελλάδα κανείς, πλέον, δεν θα την κρατήσει πίσω.
