Τελικά, μια σημαντική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση έγινε εκεί που δεν την περιμέναμε. Αναφερόμαστε, βέβαια στην Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης.
Η Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών είναι ένα δημόσιο σχολείο όπου κάθε πολίτης που ομιλεί και διαβάζει Ελληνικά, κάθε ηλικίας, όπου βρίσκεται στον κόσμο, όποια στιγμή του εικοσιτετραώρου ευκαιρεί, μπορεί να μάθει πως να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του διαδικτύου για να κάνει τη ζωή του ευκολότερη, να δημιουργήσει περιεχόμενο για να διαφημίσει τη δουλειά του ή απλώς τις ιδέες και τις σκέψεις του, να καταλάβει πως λειτουργούν βασικές σύγχρονες υπηρεσίες (όπως για πχ η διαφήμιση μιας επιχείρησης στο facebook) ώστε να είναι σε θέση να αξιολογήσει τον επαγγελματία στον οποίο θα τις αναθέσει.
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δημιούργησε ένα δημόσιο, δωρεάν σχολείο για να μάθει, όποιος το επιθυμεί, τη γλώσσα που μιλάει όλος ο πλανήτης για εμάς είναι γεγονός «σεισμικού χαρακτήρα» όπως χαρακτηρίζουν στην πολιτική θεωρία γεγονότα και πολιτικές που μετασχηματίζουν ριζικά την αντίληψή μας για τα πράγματα, προκαλώντας εξελίξεις που είναι αδύνατον να προβλεφθούν.
«Σιγά μωρέ! Κάποιος μάζεψε δέκα link από διαδικτυακά μαθήματα που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν και τα έβαλε σε μια σελίδα. Πώς και δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα!» μας επεσήμανε, ειρωνικά, μια χρήστης του τούιτερ. Έλα ντε! Πως και δεν το σκέφτηκε κανείς μέχρι τώρα, είναι πραγματικά απορίας άξιο. Κι αν το σκέφτηκε, πως και δεν έκανε κάτι τόσο απλό δεδομένου ότι και στην πολιτική από τα αποτελέσματα κρινόμαστε, όχι από τις προθέσεις.
Είναι όμως όσο απλό δείχνει;
Όχι δεν είναι.
Καταρχάς, έπρεπε πρώτα να ληφθεί η απόφαση να ιδρυθεί αυτό το ψηφιακό σχολείο για όλους και η απόφαση το σχολείο αυτό να είναι δωρεάν. Κατα δεύτερον, από το πλήθος των διαθέσιμων μαθημάτων έπρεπε να επιλεγούν αυτά που διδάσκουν δεξιότητες που είναι συμβατές προς τις νέες ψηφιακές υπηρεσίες του Δημοσίου. Τρίτον, τα μαθήματα αυτά έπρεπε να είναι υψηλής ποιότητας και η υψηλή ποιότητα εν προκειμένου αξιολογείται από το πόσο ευσύνοπτα και απλά στην κατανόηση είναι.
Το σημαντικότερο όμως σε αυτό το δημόσιο ψηφιακό σχολείο είναι ότι διαθέτει εργαλείο αξιολόγησης. Ο ενδιαφερόμενος, για να επιλέξει το μάθημα που χρειάζεται έχει τη δυνατότητα να αξιολογήσει τις γνώσεις του (δεν ξεκινούν όλοι από το μηδέν) απαντώντας ένα απλό ερωτηματολόγιο που τον βοηθάει να εντοπίσει τις ελλείψεις του και στη συνέχεια του προτείνει τα μαθήματα που πρέπει να επιλέξει ώστε να καλύψει τα κενά του.
Είναι πραγματικά σημαντικό: ένα δημόσιο σχολείο που έχει ως επίκεντρο τον...πολίτη-μαθητή και τις ανάγκες του. Στ’αυτιά μας ήδη αντηχεί η επόμενη ειρωνεία: «Σιγά τη γνώση που παρέχει αυτό το δημόσιο σχολείο! Διδάσκει το αλφάβητο». Ακριβώς. Είναι το αλφάβητο για να σε μάθει τον τρόπο που θα σου επιτρέψει να αυτονομηθείς από τις ατελείωτες ουρές των υπηρεσιών, από τη διάθεση των υπαλλήλων στις υπηρεσίες, από αυτούς που εμφανίζονται πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν στις δουλειές σου με κάποιο αντάλλαγμα.
Οι κ.κ.Πιερρακάκης και Ζαριφόπουλος παρ’όλη την πίεση της συγκυρίας κατάφεραν μέσα σε όλα να φτιάξουν και αυτό το σημαντικό έργο. Η Ψηφιακή Ακαδημία Πολιτών είναι ένα έργο εξίσου σημαντικό με την έκδοση ενός πιστοποιητικού.
Τώρα η κυβέρνηση έχει μπροστά της μια ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση: να βρει ένα τρόπο να πείσει τους πολίτες να αφιερώσουν λίγο από το χρόνο τους για να επιμορφωθούν. Το έχουμε γράψει με διάφορες ευκαιρίες: η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να κάνει «μόδα» τη μάθηση, το διάβασμα, την επιθυμία για επιμόρφωση και δια βίου μάθηση. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, πρέπει να λειτουργούν ως υπόδειγμα σε αυτό. Η κυβέρνηση πριν από ένα χρόνο, κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα «Αξίζουμε Καλύτερα». Έπεισε τους Έλληνες ότι αξίζουν καλύτερα, Τώρα πρέπει να τους το αποδείξει.
