Ιζήματα από την αρχαιότητα που εντοπίστηκαν σε σπηλιά στο Τέξας των ΗΠΑ φαίνονται να λύνουν το μυστήριο γιατί η Γη ψύχθηκε ξαφνικά πριν από 13.000 χρόνια, σύμφωνα με μια  μελέτη που συνέγραψε  καθηγητής του Πανεπιστημίου του Τέξας. Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στη Heritage daily και υποδεικνύουν πως τα αίτια ήταν ηφαιστειακές εκρήξεις.

Το ημερολόγιο έγραφε 3 Ιουνίου 1946, όταν ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός της Ε.Σ.Σ.Δ. που εξέπεμπε από την Μόσχα διέκοψε το πρόγραμμα του και η εμβληματική φωνή του εθνικού εκφωνητή Γιούρι Λεβιτάν, ενημέρωσε τον πολυεθνικό λαό της χώρας για το θάνατο του Γιούρι Μιχαήλοβιτς Καλίνιν, προέδρου του προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ, η οποία ήταν και η ανώτατη θέση στον κρατικό μηχανισμό...

Η Αριστερά όταν αναφέρεται στην κοινωνία των πολιτών, εννοεί τις κομματικές οργανώσεις της, μαζί με συγγενείς και γνωστούς. Όταν δε μιλά για τους φορείς, εννοεί την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ, την ΓΕΣΑΣΕ, την ΠΑΣΕΓΕΣ, την ΣΥΔΑΣΕ, την ΓΕΝΟΠ και βέβαια την ΟΛΜΕ, την ΔΟΕ και τις λοιπές οργανώσεις που είναι συνώνυμες για τους πολίτες με την υπέρ--σαραντάχρονη ταλαιπωρία τους. 

Η συμφωνία με την Αίγυπτο, που έρχεται σε συνέχεια εκείνης με την Ιταλία, αναβαθμίζει τον ρόλο της Ελλάδας σε μια χώρα η οποία επιτέλους οριοθετεί με τους γείτονές της θαλάσσιες ζώνες στο πλαίσιο του σεβασμού του διεθνούς δικαίου, κτίζοντας μια νέα πραγματικότητα στην περιοχή, σημειώνει ο Κώστας Λάβδας στο Liberal.gr. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Το «στρατηγικό βάθος» που ευελπιστούσε η Τουρκία έχει αρχίσει να αποκτάει ρωγμές και να γίνεται ασταθές. Ο Ερντογάν θέλησε να εξαπλωθεί περισσότερο από ό,τι του επέτρεπε η εξασθενημένη μετά τον διπολισμό γεωστρατηγική θέση της χώρας του, η οικονομική της ευρωστία και η πολεμική της δεινότητα.

Αρκετοί ρομαντικοί αριστεροί, εμπνευσμένοι από το μαρξισμό, συχνά θεωρούν ότι στην κομμουνιστική ουτοπία τους, κάθε άνθρωπος φέρεται προς το συνάνθρωπό του σαν να ήταν μέλη της ίδιας οικογένειας. Όπως οι γονείς στηρίζουν τα παιδιά τους, έτσι και η κοινωνία οφείλει να λειτουργεί σύμφωνα με το μαρξιστικό μοτίβο «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του». Στην πράξη βέβαια, μάθαμε πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και ανέφικτο.

Ένας ψαράς κάθισε στην όχθη ενός ποταμού, περιμένοντας ένα ψάρι να περάσει. Μετά κατάλαβε ότι το ψάρι δεν είναι ένα, αλλά πολλά. Με τον καιρό κατάλαβε ότι τα ψάρια είναι η ίδια η αναμονή τους. Σε κάθε γωνιά της γης υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν, και δε γνωρίζουν ότι περιμένουν μάταια, είχε γράψει ο Νίτσε.

Στα Νέα Ελληνικά η λέξη «συναίνεση» έχει αρνητικό πρόσημο. Δηλώνει, στη χειρότερη περίπτωση, παραδοχή ήττας και στην καλύτερη, αδυναμία. Πάντως, σύμφωνα με την τρέχουσα χρήση, οι ισχυροί δεν συναινούν επ&apos; ουδενί. Μένουν «καβάλα στο άλογο» και επιβάλλουν τη θέλησή τους και μιλάμε πάντα για δημοκρατικά περιβάλλοντα και όχι για αυταρχικά καθεστώτα. 

Ο κόσμος του Κέντρου έχει μία τραυματική εμπειρία από τις δύο μεγάλες παρατάξεις. Όντας μειοψηφική αλλά καθοριστική δύναμη για την έκβαση των εκλογών, ήταν η πολύφερνη νύφη σε κάθε προεκλογική περίοδο. Κι όταν  η προτίμησή του και χάριζε την εξουσία στον εκλεκτό, τότε οι «ιδιοκτήτες» της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ ευχαριστούσαν τους κεντρώους για την ευγενική συνεισφορά τους και τους θύμιζαν ότι ήταν μουσαφίρηδες...  

Πολλοί πιστεύουν ότι αν είχε νικήσει η Χίλαρι Κλίντον το 2016, η κρίση του κορονοϊού θα ήταν πολύ λιγότερο σοβαρή. Αυτό όμως, αν το σκεφτεί κανείς, είναι μια πολύ μετριοπαθής πρόταση. Αν η Χίλαρι Κλίντον είχε νικήσει το 2016, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κρίση του κορονοϊού δεν θα είχε καν ξεκινήσει.

Στο χείλος του χάους και της κατάρρευσης φέρνει η καταστροφή το κράτος του Λιβάνου, καθώς έρχεται σε μια συγκυρία όπου αυτό αντιμετωπίζει την οικονομική χρεοκοπία, η Μέση Ανατολή χαρακτηρίζεται από αναβρασμό αλλά και μείωση των πετρελαϊκών εσόδων, ενώ ταυτόχρονα η χώρα βιώνει καθημερινές διαδηλώσεις από σημαντικό τμήμα των νέων ανθρώπων που αντιτίθενται στο πολιτικό σύστημα. <b> Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Διαμάντη. </b>

Οι επόμενες εβδομάδες είναι καθοριστικές. Η γιορτή του Δεκαπενταύγουστου θα κρίνει πολλά. Αν δεν προσέξουμε, κινδυνεύουμε να φτάσουμε τον Σεπτέμβριο να μετράμε 1.000 κρούσματα την ημέρα και τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα, να προχωρήσει ή όχι σε ένα δεύτερο lockdown σημειώνει στο liberal.gr ο Αχιλλέας Γραβάνης, καθηγητής Φαρμακολογίας του Πανεπιστήμιου Κρήτης. <b> Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη. </b>

Τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια είναι δεδομένα. Η χώρα μετατρέπεται σε ένα απέραντο γηροκομείο. Το 2050 θα είμαστε λιγότεροι κατά ένα εκατομμύριο, με τους γέροντες να αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού. Το 2050 δεν είναι μακριά. Απέχει όσο το 1990. Και πιστεύει κανείς ότι με αυτά τα λίγα που ξέρουμε θα μπορούν οι σημερινοί ασφαλισμένοι να πάρουν τότε σύνταξη; Αδύνατον! 

Δημοσιεύθηκαν προχθες τα αποτελέσματα της Ερώτησης του Ελληνικού Πάνελ Οικονομολόγων του ΚΕΦίΜ για τον μήνα Ιούλιο, η οποία αφορούσε την ανάγκη άμεσων περαιτέρω μεταρρυθμίσεων στο ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό προκειμένου αυτό να καταστεί βιώσιμο και φιλικό προς την ανάπτυξη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των απαντησάντων - από ολόκληρο το ιδεολογικό φάσμα -  ζητά περαιτέρω αλλαγές.

Χθες η αρχαιότερη εφημερίδα, κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «συγκυβέρνησις Μητσοτάκη &#8211; Σημίτη». Από το κεντρικό σχόλιο προκύπτει πως η εφημερίδα θεωρεί την διεύρυνση της κυβέρνησης και με στελέχη που προέρχονται από την Κεντροαριστερά ως κάτι το αρνητικό. Να υπενθυμίσω στον αναγνώστη πως η συγκεκριμένη εφημερίδα και το εκδοτικό συγκρότημα στο οποίο ανήκει, στήριζαν ενθέρμως την Δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλα τα κλιμάκια της. Από το υψηλότερο ως το χαμηλότερο. 

Το ημερολόγιο έγραφε 16 Ιανουαρίου 1940, όταν στην φυλακή «Μπουτίρκα» σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση, υπό την προεδρία του δικαστή Ούρλιχ, ξεκίνησε η δίκη του συγγραφέα Ισαάκ Μπάμπελ. Ο Μπάμπελ ήταν στο σπίτι του, στην πολιτεία των συγγραφέων στο Περιντέλκινο, λίγο έξω από την Μόσχα, όταν νωρίς το πρωί της 16ης Μαΐου, στελέχη της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας της N.K.V.D. χτύπησαν την πόρτα του.

Με βλέμμα Σαλιέρι, δηλαδή γεμάτο ζήλια, κοιτάζαμε τη φωτογραφία του πρωθυπουργού της Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Άρμιν Λάσετ από την προχθεσινή του επίσκεψη στη χώρα μας. Αν και είχε το πρόσωπο καλυμμένο με μάσκα, το βλέμμα του έλαμπε όλο ικανοποίηση μετά την συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όσα γράφαμε χθες για τη διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση στο εξής, έχουν ως κεντρική ιδέα τη συμμαχία πολλών και διαφορετικών ομάδων στην κοινωνία: από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τις οργανώσεις των ευπαθών, στον κορονοϊό, ομάδων. Και ακριβώς επειδή η διαχείριση της πανδημίας στο εξής αφορά και τη μάχη κατά του ανορθολογισμού, πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να έχουν τα κόμματα της Αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ.

Ένας ολόκληρος λαός τον Ιούλιο του 2015 δεν απάντησε σε τίποτα, γιατί το ερώτημα είχε και από μία διαφορετική ερμηνεία για τον καθένα. Ευτυχώς, το θαύμα εκείνες τις μέρες του Ιουλίου του 2015 χρειάστηκε 17 ώρες για να συντελεστεί, ώστε να μπορούμε όλοι να συζητάμε σήμερα για το πώς θα διαχειριστούμε τα 72 δισ. ευρώ.

Αν δεν πειθαρχήσουμε στα μέτρα, ο δείκτης μεταδοτικότητας του ιού, μπορεί πολύ εύκολα να εκτοξευτεί πάνω από το 1. Το είδαμε να συμβαίνει στις ξένες χώρες, όταν τα κρούσματα πολλαπλασιάστηκαν σε σύντομο διάστημα, δεν δικαιούμαστε να μας προκαλεί έκπληξη, οι επόμενες εβδομάδες είναι πολύ κρίσιμες, σημειώνει στο liberal.gr η Μίνα Γκάγκα, διευθύντρια της 7ης Πνευμονολογικής Κλινικής του νοσοκομείου Σωτηρία. <b>Συνέντευξη στον Γιώργο Φιντικάκη.</b>

Τα συμπεράσματα της επιτροπής Πισσαρίδη συνοψίζουν τους τρόπους με τον οποίους αναπτύσσεται μια χώρα. Αποτελούν ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που καμιά κυβέρνηση δεν υλοποίησε στα χρόνια της μεταπολίτευσης, παρόλο που οι επιστήμονες πολλές φορές έχουμε επισημάνει εδώ και δεκαετίες ότι για να γίνουμε δυτικού τύπου οικονομία οφείλουμε να τις υλοποιήσουμε.  

Ένας ασήμαντος συστηματικός κίνδυνος τρόμαξε τις αγορές τον Μάρτιο και έπειτα έγινε αυτό που κανένας αναλυτής δεν περίμενε. Ωστόσο, η κοινή λογική των αγορών υποστηρίζει ότι διαθέτουν την δυνατότητα να ισορροπήσουν εάν υπάρξει πρόβλημα και ότι οι όποιες παρακλήσεις αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Το όνομα του θα μπορούσε να είναι και μία παράθεση αριθμών, ημερομηνιών, στατιστικών. Αριθμούς συλλήψεων, εκτελέσεων, αποστολών στα Γκουλάγκ. Αριθμούς χιλιομέτρων δρόμων, στρωμένων πάνω σε κόκαλα αθώων. Αριθμούς εκατομμυρίων κυβικών μέτρων ξυλείας, κομμένων με τα παγωμένα δάχτυλα εκείνων που θεωρήθηκαν εχθροί της πατρίδας.

Στην πολιτική υπάρχουν κάποια κλισέ που επαναλαμβάνονται διαρκώς. Ξέρουμε ήδη ότι όταν γίνουν οι επόμενες εκλογές, κάποια παράταξη (ίσως και παραπάνω) θα ισχυριστεί ότι αυτές οι εκλογές είναι οι σημαντικότερες μιας αυθαίρετα ορισμένης περιόδου (της μεταπολίτευσης, της δεκαετίας, του αιώνα - κανείς δεν ξέρει). Επίσης, ξέρουμε ότι οι υπέρμαχοι των μεταρρυθμίσεων, σε κάθε κρίση θα πουν ότι είναι η τελευταία ευκαιρία της χώρας μας να μεταρρυθμιστεί.